Ze stond een dag of tien geleden in een aantal landelijke dagbladen, de advertentie hiernaast. Ja, de zomerkoninkjes zijn er weer volop, en dan hoeven ze niet veel te kosten. Daar zijn we met zijn allen wel blij mee. Toch?
Of niet? Denk er even over na. Voor 1,79 per pond moeten aardbeien worden geplant, verzorgd, geplukt, vervoerd en bij de super in de schappen geplaatst. En vervolgens moet die super er nog iets op verdienen. Je kunt je wel voorstellen voor wat voor bedragen de telers zich uit de naad werken.
Hollandse aardbeien, staat er. In dit geval gaat het om Elsanta’s. Een aardbei die stevig is en goed tegen transport kan, en die een week na het plukken nog in voldoende conditie is om verkocht te worden. Een aardbei waar vooral de distributie blij van wordt omdat hij in de eerste plaats is veredeld op stevigheid. Smaak komt op de tweede plaats, zelfs al smaakt hij stukken beter dan die vieze Spaanse dingen waar de super u buiten het seizoen mee af durft te schepen. En dan wordt de Elsanta die in de super ligt met het oog op de distributie ook nog eens meestal zo vroeg geplukt dat hij zijn smaak toch al niet optimaal ontwikkelt.
Er zijn lekkerder aardbeien, veel lekkerder zelfs, maar die bereiken de super zelden. Omdat ze door hun teeltwijze te duur uitvallen om voor dit soort schandalige stuntprijzen te worden verkocht. Omdat de veiling ze gewoonlijk niet wil hebben omdat ze “te rood” zijn. Omdat ze echt binnen drie dagen na de oogst moeten worden verkocht, en dan snel opgegeten (niet dat dat laatste een probleem is). Dat soort aardbeien zijn er, ze worden geteeld in Nederland, ze hebben namen als Lambada, Korona, Darselect, Elianny en Mara des Bois, en ze beginnen zowaar bij sommige supers op te duiken omdat de teler ze rechtstreeks verkoopt zodat de lijnen kort blijven en de veiling er met haar rare kwaliteitscriteria niet tussen zit. Bij DEEN, Plus en Marqt zijn ze dezer dagen regelmatig te vinden. Maar dus niet voor 1,79, goddank.
Desondanks gaat het nog niet geweldig met de smaakaardbei en denkt nog altijd een meerderheid van de Nederlanders dat aardbeien zo horen te smaken als het stuntfruit van Dirk of het vliegende winterfruit van AH. Of de #strawberrymob (zoals dat op Twitter heet) die op zondag 4 juli in Amsterdam wordt gehouden daar verandering in kan brengen, valt af te wachten. Maar het is in ieder geval een nobel initiatief. De organisatoren–onder andere Youth Food Movement, Urgenda en een aantal foodlogs, waaronder foodlog.nl, ZTRDG.nl en mijn eigen eetschrijven.nl–willen de distributie laten zien dat er wel degelijk Nederlandse handen op elkaar te krijgen zijn voor fruit dat aantrekkelijk is door zijn smaak en niet door zijn prijs.
Dat is op geen enkele manier duidelijker aanschouwelijk te maken dan door vele honderden kilo’s van de allerlekkerste aardbeien, waaronder die van de onder aardbeienaficionado’s bijna legendarische Jan Robben, naar Amsterdam te brengen waar ze langs de kortst mogelijke weg bij de consument worden gebracht: ze worden gewoon ter plaatse verkocht. Niet voor zo weinig als de aardbeien van Dirk, want voor dat geld zijn lekkere aardbeien gewoon niet mogelijk. Maar wel voor een bedrag waarvan iedereen met een greintje smaakzin meteen na het proeven zal toegeven dat het écht geen geld is. Daarmee hoopt de organisatie haar aardbeieneis kracht bij te zetten: wij willen aardbeien waar wij als consument blij van worden. En omdat wij ook de telers die werk maken van zulk heerlijk fruit blij willen maken, mag dat best wat méér kosten.
Dat allemaal gaat gebeuren op een nog nader te bepalen plek in de hoofdstad, die op zondagmorgen in het programma Vroege Vogels op Radio 1 bekend zal worden gemaakt. Ik kan in elk geval al zeggen dat wie het allemaal mee wil maken, morgen 4 juli om stipt 14:00 uur ter plaatse moet zijn.
Ik zou ’t doen, en ik weet waar ik over praat. Ik heb al geproefd en heb sindsdien nóóit meer één stuntaardbei gekocht bij Dirk of AH.
Reacties (68)
Waar ik nieuwsgierig naar ben; waar komen al die organiserende partijen bij elkaar? Of was dat onder mijn ogen, op Twitter?
Die organiserende partijen verdeelden de taken via mail, telefoon en soms rechtstreeks contact. Dit is 2010, weet je wel? :-)
Ja, maar wat ik bedoel: hoe kwamen die in eerste instantie tesamen?
Ik heb elk jaar eigen aardbeien in de tuin, dat bocht uit de supermarkt is daarbij vergeleken stront net als die “vroege” kersen overigens en als de kersen en aardbeien en kersen uit eigen tuin op zijn dan haal ik ze om de hoek, zelf plukken voor 3 Euro per bakje.
@3: Op Twitter, vermoedelijk. Onder je ogen dus. Geweldig medium, Twitter. Zeg maar dat @eetschrijver het gezegd heeft.
Ach, dan maar minder smaak voor minder geld. Als ik een fruitsalade maak hoeft het me geen rib uit me lijf te kosten.
@6: mooie parodie op de hersenloze consument die verantwoordelijk is voor het aardbeiendrama.
Goed initiatief.
Jammer alleen dat ik met vrouw en kinderen naar de Veluwe ben om kilo’s bosbessen te gaan plukken (voor de jam)
Van die echte bosbessen dus, die verkopen ze ueberhaupt niet in de winkel – daar hebben ze alleen de smakeloze blauwe bessen.
@6 Fruitsalade heb je ook uit blik. Is nóg goedkoper. Zoek even door voor het bodemprijsmerk.
@Eetschijver Met deze aardbeienfetisj raad ik je aan spoorslags naar Scandinavië af te reizen alwaar kleine (ca. 1,5 cm diameter) aarbeitjes gewoon in het wild groeien. Lekker wandelen in de bossen en als je geluk hebt… Je weet niet wat je proeft.
Whats new? Het zijn altijd de boeren die uitgeknepen worden en de handel die wint. Dat gaat al zo sinds de landbouw voor de mens verslavend werd. Heeft niets met aardbeien te maken.
#strawberrymob 14:00 museumplein; kom in rood gekleed
toppost dit – kroon op het werk
Ik heb altijd gedacht dat smaken verschilden en dat wat de een lekker vind, de ander niet lekker hoeft te vinden maar ik ben blijkbaar voorgelogen.
Sommige soorten voedsel ZIJN lekkerder dan andere soorten voedsel en als het daar niet mee eens bent, is dat “onmogelijk” en ben je een “hersenloos” persoon zonder “een greintje smaakzin” die graag “stront” eet.
Zou dit soort taal nou echt de manier zijn om de gemiddelde consument te overtuigen?
Hoe kan dat nou, een tokkie heeft helemaal geen smaak.
#14 verwoordt wat ik ook dacht. Eetschrijver, kun je misschien even laten weten wat die fantastische aardbeien die duurder zijn (maar wel voor een bedrag waarvan iedereen met een greintje smaakzin meteen na het proeven zal toegeven dat het écht geen geld is?) exact kosten? Maarja, ik eet al twee weken rode besjes uit eigen tuin, binnenkort de druiven, daarna de frambozen, heerlijk.
Als Amsterdammer zonder tuin of balkon ben ik erg blij met de twee tips! (marqt valt af, want daar kun je niet met normaal portemonnee-geld betalen)
@16: Hier net niet exact wat ik ook dacht maar wat ik wel al jaren weet is dat ik die frisse, jonge, nog een tikje zure in plaats van “te vol zoete” eerste Hollandse aardbeien die per jaar bij de Albert Heijn binnenkomen de lekkerste van het seizoen vind. Is vast ook niet goed, in New-Millennium-Yuppie smaakkritischtechnische termen gegoten.
Extrapoleer uit het niet bestaan van een superieure smaak niet meteen het niet bestaan van een inferieure echter; een ieder die die Spaanse rommel (of Franse trouwens) “net zo goed” vindt zoals ik vaak hoor heeft simpelweg het onderscheidend vermogen van een dronken rinoceros. Dat is afwezigheid van smaak, versus aanwezigheid van subjectief te beoordelen smaak…
Die grote Spaanse zijn altijd wat zacht en hebben minder smaak. Maarja het blijft een feit dat smaak gewoon niet eenduidig te beoordelen is. Die van de AH heb ik vanochtend nog op m’n beschuitje gehad, waren prima.
@14 Anoniem
1. het kan ALTIJD lekkerder – ergo: Eetschrijver heeft bestaansrecht.
2. Goatse als je naamlink en dan over smaak beginnen – whatever
Iedereen mag van mij lekker vinden wat hij of zij wil. Maar waarom bekruipt mij het gevoel dat niemand van de mijn stuk bekritiserende reageerders ooit iets anders heeft geproefd dan wat de almachtige veiling als “Kwaliteit 1” bestempelt? En het feit dat aan alle kanten telers worden uitgeknepen teneinde met prijzen te kunnen stunten, dat mag je kennelijk geen probleem vinden? Eigenlijk is het griezelig. Als er in Nederland zo weinig bronnen van informatie zouden bestaan als er voedselkanalen zijn, zou het land te klein zijn. Maar zodra het “maar” over eten gaat, is wat Big Food ons graag wil verkopen kennelijk al snel goed genoeg en iets wat je vooral niet mag bekritiseren. Welkom in McNederland.
@14: kun je me even vertellen waar je dat “onmogelijk”, “hersenloos” en “stront” hebt zien staan? Ik kan het ook na herlezing van mijn stukje echt nergens vinden. Ligt misschien aan mijn dieet of zo…
@ Eetschrijver: Dat gevoel “bekruipt” je niet. Je beschouwt het gewoon als gegeven, zelfs al in het stukje zelf.
Het was interessanter geweest als je het had gehad over die echt bijzonder vieze en evident in de richting van pure suikerklontjes gefokte of gemanipuleerde hele kleine Hollandse aardbeien waarmee onder meer C1000 dit jaar (voor het eerst geloof ik) net voor het AH aardbeien-seizoen uitpakte. Dan hadden we het over volksgezondheid kunnen hebben bijvoorbeeld in plaats van over NMY gezever.
Maar ja, die heb je dan vast weer niet geproefd. Waren veel te goedkoop…
@22: Het is een gegeven dat veruit de meeste mensen nooit andere aardbeien proeven dan wat als “Kwaliteit 1” door de veiling komt. Dat kun je namelijk afleiden uit de cijfers: aardbeien uit andere circuits dan dat wat loopt via de veiling maken enkele promilles uit van het totale aanbod.
Nee, ik heb de aardbeien die je noemt niet geproefd. Niet omdat ze te goedkoop waren (je moest eens weten wat ik uit hoofde van mijn vak allemaal te slikken krijg), maar omdat ik daarvoor op dat moment een oceaan te ver was. Interessanter? Misschien. Misschien niet. Mag er daarom over bovenstaande thematiek–de bijna totale “voedselcensuur” door veiling en super–niet geschreven worden? Als je ’t niet erg vindt, wou ik dat toch maar blijven doen. Voor wat ik in jouw beleving laat liggen: be my guest.
Nou, ik moet zeggen dat ik precies deze goedkope aardbeien heb gegeten als toetje, puur, zonder suiker of slagroom, gewoon gewassen en 1x doorgesneden.
Ze waren heerlijk!
@24: Ja, met die instelling drink je op je 60e nog steeds niets anders dan moedermelk. Dan kan ik er ook niks meer aan doen.
Tokkies hebben wel smaak maar kopen wat de beurs kan hebben.
De melk van de (tokkies..ben ik ook) ALDI . bv..komt uit Duitsland, is erg goedkoop en erg rein. de wet in Deutsland wat bier en, b.v. melk betreft is vrij strikt.
Qua verontreiniging is ALDI melk zuiverder dan bio-melk in nederland.
Dan ben ik een tokkie/nationalist want ik steun nationale produkten..tis nooit goed;)
Spaanse aardbeien zijn koude grond of onder flarden van plastic..bespoten met “oud”water en niet gedruppeld..in kassen betaald door brussel..en vanwege de bio-dingen daar vrij heftig gespoten (in de nacht..ik zag het ze doen).
Je hebt snelle (Spanje) en langzame aarbeien. De langzame (nederland en koude grond) zijn het smakelijkst vanwege het dynamisch evenwicht van suikers versus zonne/auxine-druk.
Zoiets dan..Ik steun, vanwege footprint, de nederlandse aardbei. En maar duizend kilometer karren met die verweg dingen, kan niet goed zijn.
@Rene: Misschien hou ik wel van aardbeien met een minder overweldigende en daarmee iets waterigere smaak. Sommige mensen verdunnen hun siroop of diksap ook verder dan anderen.
@DrBanner: Daar had ik nog niet zo bij stil gestaan. :-) Maar het past niet eens zo slecht bij mijn relativistische standpunt in deze.
@Eetschrijver: “want voor dat geld zijn lekkere aardbeien gewoon niet mogelijk”. Het is dus “onmogelijk” dat gewone goedkope supermarktaardbeien net zo lekker zijn (of gevonden worden) als die speciale dure aardbeien. De woorden “stront” en “hersenloos” kwamen van reacties 4 en 7 respectievelijk. Mijn kritiek was ook mede bedoeld op de mensen die het oorspronkelijke bericht bijvielen.
En aan iedereen, begrijp mij goed, het argument van telers die worden uitgeknepen heeft wel vat op mij (hoewel ik me dan afvraag of ze niet gewoon een sterker blok kunnen vormen, daar zou ik dan misschien wel meer over willen lezen). Ook zie ik wel iets van smaakvervlakking, iets wat in de VS erger is dan hier maar over lijkt te slaan.
Mijn grootste punt is gewoon dat het mijns inziens ronduit vervelend is hoe foodloggers en eetschrijvers in zulke absolute termen over hun eigen voorkeuren schrijven. Als ik meer geniet van een diepvriespizza met analoogkaas en daarbij een huismerkpilsje drink met zoetstof-yoghurt of blik-fruitsalade na, dan is mijn smaak en is die niet meer of minder of beter of slecht dan die van iemand anders, terwijl zo’n misplaatst gevoel van morele superioriteit te vaak doorschemert in de woorden van veel bloggers over eten en drinken.
Ow, misschien ben ik een beetje hard uitgeschoten, het is in ieder geval niet persoonlijk bedoeld. Een soortgelijke mening heb ik bijvoorbeeld ook over sommige muziekrecensenten en eigenlijk iedereen die op een al te objectieve wijze schrijft over hoogst subjectieve zintuiglijke waarnemingen.
@27: >> hoewel ik me dan afvraag of ze niet gewoon een sterker blok kunnen vormen << Nee, dat kunnen ze niet. Als de dat proberen krijgen ze namelijk de NMa op hun nek. Zo simpel is dat. Het handjevol supermarkten dat in Nederland in feite de prijzen bepaalt, doet dat weliswaar op precies identieke manier, maar maakt daarover formeel gesprooen geen afspraken en kan dus niet worden aangepakt. Voor de telers is het namelijk simpel: het spul is geoogst, dus móeten ze het verkopen voor wat ze ervoor krijgen of laten wegrotten. Dat weten de superinkopers uiteraard ook wel. Even voor de duidelijkheid: ik kijk niet neer op mensen die voedsel lekker vinden dat via het afsnijden van allerlei hoekjes op een goedkopere manier is geproduceerd, al vind ik het zelf misschien niet te vreten. Waar ik tegen ageer is tegen het feit dat heel veel mensen nauwelijks meer weten hoe het traditioneel geproduceerde origineel ook weer smaakte, omdat die originelen gewoon uit de grote verkoopkanalen worden weggehouden wegens niet winstgevend genoeg. In feite komt het pleidooi er op dus neer dat ik voor consumenten een échte keus wil in plaats van dat er alleen maar gekeken wordt waar de grote winst ligt. Op die manier kan iedereen voor zichzelf bepalen wat hij lekker vindt. Ik vind het ook prima als mensen een Lada een helemaal geweldige wagen vinden, dat moet iedereen lekker zelf weten. Maar ik stel me voor dat er toch heel wat mensen niet blij zouden zijn als er alleen maar Lada's te koop waren om geen andere reden dan dat de dealer daar het meest aan kan verdienen.
Wel bijna 4 gulden voor een doosje
@29: Je zegt het op een toon of je het afzetterij vindt. Voor dat geld werkt mijn poetsvrouw 20 minuten. Heb je een idee hoeveel menstijd erin gaat voor een pond aardbeien in de schappen staat?
In feite komt het pleidooi er op dus neer dat ik voor consumenten een échte keus wil in plaats van dat er alleen maar gekeken wordt waar de grote winst ligt. Op die manier kan iedereen voor zichzelf bepalen wat hij lekker vindt. Ik vind het ook prima als mensen een Lada een helemaal geweldige wagen vinden, dat moet iedereen lekker zelf weten. Maar ik stel me voor dat er toch heel wat mensen niet blij zouden zijn als er alleen maar Lada’s te koop waren om geen andere reden dan dat de dealer daar het meest aan kan verdienen.
Je wil zeker ook weer de Trabant bij de autodealer. Sufferd.
@31: Nog meer waar je niets van begrepen had? Dan leg ik het speciaal voor jou ook graag nog even in één-let-ter-gre-pi-ge woorden uit.
Ach ja, arme mensen hebben geen smaak, anders hadden ze wel geld gehad hè?
De meeste consumenten willen per definitie ‘veel voor weinig’ en hebben eigenlijk vaak ook nauwelijks warenkennis of oog voor kwaliteit. Maar met snobistisch doen over aardbeien trek je ze niet over de streep, gok ik.
http://www.youtube.com/watch?v=9SPfmYoM-Vc
@32: Volgens mij begrijp jij niet dat vrijwel niemand hier je kletsstukjes pruimt, sufferd.
@35: Aangenaam kennis te maken. Waar staan de J en de k voor?
@ Eetschrijver
Je stuk doet me nogal slordig aan. Volgens mij zomaar uit de heup geschoten. Je weet wat aardbeienrassen te noemen en daar houdt het bij op. Verder herhaal je drie keer in 600 woorden iets met betrekking tot de prijs zonder echt uitgezocht te hebben waar je het precies over hebt.
Verder neem je aan dat iedereen met kritiek op jouw stuk, ook wel meteen minder gevoel voor smaak en eten zal hebben.
Tsja. Erg vermoeiend zo allemaal. Ik heb andere bronnen die wel de moeite nemen om zich en hun publiek te informeren. daar blijf ik voorlopig bij.
@33: Eigenaardig eigenlijk, dat pleiten voor een goede beloning voor een teler die probeert een eerlijk natuurproduct zodanig te telen dat het zijn smaak optimaal ontwikkelt (iets wat méér tijd kost en méér risico geeft) als snobistisch wordt gezien.
Een super gaat voor goedkoop omdat daar méér winst te halen is en gunt telers die een met veel kunstmest opgejaagd en op stellingen met kokossubstraat geteeld product aanleveren een marginaal leefbaar bestaan, en consumenten lopen er in grote drommen achteraan en vinden het prima zo.
Maar intussen wel allemaal gruwelijk dure en flitsende smartphones van de nieuwste generatie. Dat is natuurlijk helemaal niet snobistisch, en over zulke dingen schrijven ook niet.
@ Klaplong: Je interpretatie van mijn aannames is interessant. Hoe kom je zo tot die slotsom?
Stukjes schrijven over dit soort materie is altijd een beetje een balanceeract. Je wilt niet te technisch doen en toch je punt maken. Als jij meent dat dat een symptoom is van een gebrek aan kennis, wil ik best eens een diepgaande discussie aan over aardbeienteelt met een persoon van jouw keuze. Ik denk dat je dan zult ontdekken dat ik mijn huiswerk op dat punt vrij redelijk in orde heb. Moet ik dat dan per se in elke zin etaleren? Dat zou pas echt vermoeiend zijn, vermoed ik.
Goh, analoogkaassocialisme viert hoogtij in de reacties. Iedere arbeider een auto en een vieze pizza. Dat is toch de gedachte JSK?
Laat ik het als voedselsnobist maar gewoon eerlijk zeggen: DOOD AAN DE ANALOGKAASVRETERS!
Het is een simpel principe: doordat de ransbeienproducent die troep aan de hongerige smaakloze meute kwijt kan, kan ik geen lekkere aardbeien eten.
Het is dus de schuld van de smaakloze massa. Weg met hun! Noem mij dan -alsjeblieft- maar elitair…
Agossie, meneer de elite mag dan een goede boterham eten van de proceskaasplebs, maar is verbolgen als het zijn eigen wereld raakt.. Wat sneu voor je.
Nee, dat is het juist. Ik eet een laffe smakeloze doorgeproduceerde langhoudbare doorgesuikerde ransboterham met plastickaas door die paupers!
Bleergh!
@38: het gros van de ‘hardwerkende Aldi-bezoekers’ loopt met een afgeragde nokia 0.1 rond.
Het is lekker makkelijk om de wereldproblemen (gebrek aan eerlijke handel en duurzame productie) simpelweg op de massa af te schuiven die dom is en maar bij Scapino en Aldi ‘veel voor weinig’ blijft kopen.
Hoe denk je dat dat komt? Omdat ‘de elite’ het niet kan uitleggen waarom een doosje aardbeien eigenlijk €3,79 hoort te kosten.
Diezelfde elite, die als marketingmanager z’n targets haalt door aardbeien voor €1.29 in de markt te zetten.
@1,@3. Het gebeurde allemaal onder je ogen op twitter.Ik heb een groot deel van de twitter communicatie met downloads, posters en foto’s voor mijn rekening genomen. Ik kende alleen Jan Robben in het echt de anderen alleen van twitter. Voor de hele #strawberrymob heb ik 2 keer met Jan Robben gebeld om wat dingen af te stemmen verder alles via de Twitter. Zolang je goed hashtags blijft gebruiken gaat het goed.
@43: Laten we de discussie wel zuiver houden: ik heb nergens gezegd dat de massa “dom” is en zal dat ook nooit zeggen. Ik stel wel dat het overgrote deel van de consumenten door het de facto-monopolie van een handjevol supermarkten niet de kans krijgt om met een representatief scala Nederlandse landbouwproducten van hoge kwaliteit kennis te maken.
Daarnaast is het een gegeven dat de Nederlander in vergelijking met anderen een opvallend kleine plaats in zijn budget heeft voor voeding. Afgeragde Nokia of niet (en ik weet daarmee nog niet wat men thuis voor tv heeft staan), er zijn daar wel degelijk keuzes te maken.
En sowieso: als er kwijlartikelen verschijnen over waarom iedereen de nieuwe aaifoon 3.0 nú! meteen! moet gaan kopen, worden de schrijvers daarvan nooit als elitair weggezet. Waarom dan wel degenen die pleiten voor smakelijk en gezond voedsel van goede kwaliteit, in plaats van groenten en fruit van een kwaliteit waarvan je zelfs als gezondheidsbewuste eter al bijna naar de snackbar verlangt?
Leg me dat eens uit?
Kan me niet aan de indruk ontrekken dat hier wat nuance mist tussen niet kunnen, niet mogen en niet verstandig.
Wat voor de ene aarbeienkoper niet “kan” omdat deze vindt dat de kweker er anders onderdoor gaat is voor de ander weer onverstandig omdat deze anders helemaal geen aardbeien kan betalen. En dat zullen we het over “mogen” maar niet hebben want dat geeft soms zulke nare gevolgen op de langere termijn.
Essentie is m.i. dat er geen oneerlijke handelspraktijken moeten worden beschermd (formeel of informeel) waardoor het bijna onmogelijk wordt om diversiteit (en dus ook hogere kwaliteit) op de markt te houden. Ik zou zeggen: iedere dag Koninginnemarkt in dorpen en steden. Wie meldt het aan de formateur?
@ Eetschrijver: Niet vaak zo’n prachtig voorbeeld van het stijlfiguur “stroman” gezien. Wat loop je nu toch te bazelen? Du moment dat hier een artikel verschijnt over iGadget 2010 wordt de auteur ervan verbaal levend begraven — en dat terwijl zelfs zo’n iGadget nog een langere levensduur kent als een aardbei.
@45: Het probleem is veel te complex om één groep de schuld te geven.
Voedsel is te goedkoop (waarom? omdat het kán) en velen zijn niet direct bereid om er meer voor te betalen. Of ze zien het nut er niet van in want van Aldi-voer blijf je ook in leven.
En omdat het ontbreekt aan elementaire warenkennis boeit het dus ook niet hoe het smaakt, op welke manier het geproduceerd is en waar het vandaan komt.
I-phone, of geen I-phone, het is nogal elitair om vanuit de delicatessenzaak het plebs in de rij bij de kiloknaller een sneer te geven. Wat laten we eerlijk zijn, dat zijn niet de mensen die hun handtekeningen onder handelsverdragen zetten. Maar dezelfde mensen die er voor zorgen dat voedsel bijna niks kost zijn wél degenen die zich kwaliteit kunnen veroorloven. En wat is dan weer erger ambachtelijke foie gras of karbonade van 2,99 de kilo?
Vandaag weer even naar een paar telers gebeld. Op de veiling is er vandaag minder dan 50 cent per pond aardbeien “Klasse 1” betaald wat zeer ver onder de kostprijs van de teler is. Die moet om uit de kosten te komen minstens 70 à 80 cent maken, zelfs als hij extreem kostenbesparende teeltmethoden hanteert. De hele vorige week heeft die prijs ook al rond de 50 cent geschommeld.
Denk daar nog maar eens aan als je die “prima” aardbeien van de Dirk voor die “prima” prijs koopt. En voor je gaat lopen zeiken over een “elitair” betoog.
@48: Laten we vooropstellen dat ik geen enkele “groep” de schuld geef. Mijn vinger wijst vooral naar de supermarkten en de veiling. Als de consument meer keus kreeg, zou er met het telen van eender welk land- of tuinbouwproduct (maar vooral kwetsbare gewassen zoals rood zomerfruit) tenminste nog wat te verdienen kunnen zijn. Maar het klopt dat ik me verbaas over het feit dat de Nederlandse consumenten in zulke grote aantallen zich braaf neerleggen bij de non-keuze die de super ze biedt. Wie is er nou verdomme de klant?
Foie gras en karbonades van de kiloknaller wilde ik hier graag maar even buiten laten. Dat is weer een heel ander verhaal, met een heel andere ethische component. De overeenkomst met het aardbeienverhaal die jij vermoedelijk ziet–die van “luxe” tegenover “gewone” producten–is een schijnovereenkomst. Dan kun je net zo goed aardbeien met aardappelen gaan vergelijken.
Boehoe. MIsschien hebben we teveel telers in ons kleine landje. Net zoals we eigenlijk geen plaats hebben voor 100 miljoen kippen en 15 miljoen varkens.
Ja. En teveel postbodes en bouwvakkers ook. Alleen bij de banken en bij de supers is nog wat te verdienen. Allen daarheen dus. Of zou het misschien toch zijn dat het gewoon een beetje oneerlijk verdeeld is, en dat wij daar als consumenten iets aan kunnen doen? Hè, wat een elitaire zeikvraag toch weer.
Ik weet het niet hoor… iemand die in Nederland het verkeerde beroep heeft gekozen is naar mijn mening geen onrecht aangedaan.
Dat is ontzettend gelul en dat weet je. Er is geld zat om iedereen met een eerlijk vak die een goed product levert waarnaar vraag is van een goede beloning te voorzien. Alleen moeten er dan wel bij de banken wat minder miljoenenbonussen en bij de voedselgiganten wat minder miljoenendividenden worden uitgekeerd. En moeten de consumenten van wat van die totale desinteresse af.
Er is geen totale desinteresse. Er is gewoon geen bereidheid om meer dan, zeg, EUR3 voor een pond goede aardbeien te betalen. De meerwaarde weegt simpelweg niet op tegen de meerprijs, punt.
3 euro is een redelijk eerlijke prijs. Dat is dan ook zo’n 60% meer dan 1,79. Vervolgens is nog de vraag hoeveel de super daarvan opstrijkt–die de meerwaarde beperkt tot het in de schappen zetten. Als je nagaat dat van het pond van 1,79 de teler nog geen 50 cent krijgt, vind je dan zelf niet dat de verhoudingen nogal scheef zijn?
Het is ook een bovengrens. Ik acht mijzelf iemand die, vast ook dankzij een “ouderwets Nederlandse” opvoeding, gericht is op prijs-kwaliteit verhouding. Heb natuurlijk niet tegelijkertijd ook een “niet Nederlandse” of “niet ouderwets Nederlandse” opvoeding genoten dus ik kan het niet vanuit de eerste hand vergelijken maar heb vaak het gevoel dat het omdat die focus als Nederlands wordt gezien, het omgekeerd van wereldlijke savoir faire wordt geacht te getuigen om de factor “prijs” helemaal te vergeten.
Het is niet “Hollandse zuinigheid” of zo echter (in een financiële zin) maar anti-verspilling, in de zin van anti-consumentisme. En reken maar dat ik dat laatste niet alleen gevoelsmatig onderschrijf. Jij wat betreft iGadgets ook las ik maar dan weer niet wat betreft aardbeien (en zo heb ik ook categorieën die ik belangrijk genoeg vind om als de uitzondering op het principe te gelden).
De kritiek die je hier te verwerken krijgt komt uit die hoek. Anti-consumentisme, niet anti-aardbei, anti-voedsel, anti-teler, of wat dan ook. Als je verhaal zeer primair gaat over sociaal-economische factoren heb je daarmee dus de verkeerde insteek gekozen om het over smaak te gaan hebben. Zeer contra-productief zoals de reacties volgens mij wel aantonen.
Ter zake zou ik het een leukere wereld vinden als ik naar de boer ging of hij met een oude bakfiets bij mij door de straat kwam om z’n aardbeien te slijten. Alleen daar heeft zowel ik als hij geen tijd voor dus is er midden-handel — en handel is handel, ook die in het midden. Vanaf dat punt wordt het een algemeen verhaal over de mechanismen van kapitalistische economieën en daar houd ik me meestal buiten.
Jesus mensen, het gaat er om of je er geld voor (over) hebt om écht lekkere aardbeien te eten (en tegelijkertijd de teler recht te doen hem/haar een goede prijs te geven voor zijn/haar werk) of dat je alleen kijkt naar de (dump)prijs die je betaalt voor etenswaar dat eruit ziet als een aardbei. Over smaak valt niet te twisten: de één houdt van een waterige aardbei, de ander van een niet waterige zoete. Maar over dumpprijzen, ten koste van kwaliteit en het levensbehoud van een teler, daar kun je wel een mening hebben of over twisten. Zonder gelijk te leuteren of je dan een tokkie bent of een snob, een Skoda-/Lada-lover of whatever. Tsssk, dat is wel heel vermoeiend, dat soort ‘discussies’ (lees comments).
@58: Als jij net zoals de vorige keer leek te gebeuren in het kielzog van de auteur meekomt dan is het nuttig je te realiseren dat dit hier geen voedsel of “lifestyle” blog is. Dat specifiek de vraag die zit in
“het gaat er om of je er geld voor (over) hebt om écht lekkere aardbeien te eten”
buiten dat soort gemeenschappen beantwoord wordt met
“Nee, of hoogstens voor de lol 1 keer per seizoen.”
Sorry, nummer 59, dat was denk ik een andere Stepelreeltje (wasn’t me namelijk).
Vreemde opmerking trouwens: dat ‘dit’ hier geen voedsel of ‘lifestyleblog is. Wat een onzin (zonder respectloos te zijn overigens) aangezien Sargasso juist een mix van allerlei interesses aanbiedt (van grote borsten tot milieu, van politiek tot … aardbeien).
Dat is wat ik zei. Dat in zo’n meer algemene-interesse omgeving als Sargasso die vraag beantwoord wordt met (etc.).
De “in grote meerderheid” is uiteraard impliciet en te kwantificeren via het classificeren van bovenstaande reacties, nog corrigerend voor de mensen die het een te oninteressant onderwerp vinden om er zelfs op te reageren.
Ik zou heel graag een keer van die andere aardbeien proberen, om te weten wat ik mis. Maar ik kom ze niet tegen in de winkels in de buurt (Arnhem).
@56: het idiote is natuurlijk ook nog dat de winkel (die precies evenveel werk heeft aan aardbei A als aardbei B) MEER winst maakt op de duurdere. Omdat ze met percentages werken. Maar dat weet jij wel.
@62 : idd: waar kan ik die max havelaar aardbeien kopen?
loop het plaatselijke volkstuinencomplex eens op
@64: Als je er dan maar zelf een tuintje hebt. Ik bewaak de aardbeien op mijn volkstuin met een dubbelloops in deze tijd.
@Eetschrijver: Het is kennelijk verkeerd om naar andere landen te wijzen, toch doe ik het. In Nederland heb je gelukkig meerdere supermarktconcerns die de prijzen bepalen. Daardoor is er in Nederland meer keuze dan in landen als zeg Ierland, waar de markt gedomineerd wordt door 3 grote concerns en misschien 4 andere spelers. Het gevolg is nog minder keuze dan in Nederland. Is daarmee de situatie goed? Wellicht niet, maar ik denk dat we wel over andere zaken kunnen klagen
Laat ik dan Eetschrijver nog even een tip geven.
Probeer volgende het economische verhaal en het culinaire verhaal iets meer gescheiden te houden. Door denigrerend opgevatte opmerkingen over de smaak van goedkope aardbeien komt het verhaal over de uitbuitingen van boeren niet goed tot zijn recht.
@67: Ik zie niet in waarom, aangezien het uitknijpen van de boeren een direct oorzakelijk verband heeft met de teloorgang van culinair erfgoed. Dat mijn betoog over smaak als denigrerend wordt opgevat, beschouw ik eerlijk gezegd niet als mijn probleem.
@62 & 63: Bij PLUS onder de merknaam GIJS, bij DEEN als “het beste van DEEN” (let op: deze supers verkopen daarnaast “gewoon veilingfruit”) en in Amsterdam bij Marqt.