Je zocht naar ron mueck

Foto: Vier groenelementen ©Martin Creed voor Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag en het hyperrealisme van Ron Mueck

7 juli 2024 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

RECENSIE - Het wordt een luchtige en verrassende zomer in Wassenaar. De museumpubliekslieveling ‘ouderpaar onder parasol’ krijgt bezoek van nog veertien werken uit het oeuvre van de Australische kunstenaar Ron Mueck. Beelden levensecht en vaak meer dan levensgroot die je blijven verbazen door hun details en lichaamstaal. Kunst op Zondag ging op bezoek bij de ‘familie’ van Ron Mueck.

KoZ Couple under an umbrella (2021) © Ron Mueck © foto Wilma_Lankhorst

Couple under an umbrella (2021) © Ron Mueck – Museum Voorlinden © foto Wilma Lankhorst.

Publiekslieveling

Als snel na de opening van Museum Voorlinden (2016) werd zijn beeldengroep Couple under an umbrella (2013) de publiekslieveling van de museumbezoekers. Eénmaal heeft het museumteam het echtpaar van zaal gehaald. Direct na de ‘verdwijning’ stroomden de reacties binnen, vertelt Suzanne Zwarts (museumdirecteur). Toen deze reacties van teleurstelling aanhielden is na drie maanden besloten het koppel terug te zetten op hun vertrouwde plek. Sindsdien liggen ze weer ontspannen te zonnen. Deze zomer krijgen ze gezelschap van nog eens veertien creaties uit het brein van beeldend kunstenaar Ron Mueck (Melbourne, 1958).

Ron Mueck, selectie portretten © fotocollage Wilma Lankhorst.

Poppenmaker en -speler

Als kind zag Ron zijn moeder poppen maken. Zelf ontwikkelde hij dit talent ook. Mueck is twintig jaar actief geweest als poppenmaker en -speler. Hij werkte onder andere voor Sesam Straat en de The Muppet Show. Mueck’s schoonmoeder, schilder Paula Rego (1935-2022) zag zijn talent en gaf hem in 1996 de opdracht een Pinokkio te maken voor haar tentoonstelling tijdens Spellbound (Hayward Gallery). Mede door dit succes is Mueck daarna als autonoom kunstenaar verder gegaan. Nu woont en werkt hij op een afgelegen locatie op het Engelse Isle of Wight.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kunst op Zondag | Ron Mueck

29 november 2009 , 10:00 , door Steeph

Ron Mueck, hyperrealistische sculpturen (via)
Afgelopen jaren al een paar maal fraaie foto’s van in de krant gezien. Geen kans gehad een tentoonstelling te bezoeken. Maar de foto’s blijven me intrigeren. Vandaar hier ook maar een keertje aandacht voor deze stroming.

Foto: Gilberto A. Viciedo (cc)

Kunst op Zondag | Onschuld

4 oktober 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Onschuld bestaat niet meer.

Bernardino Luini – Madonna and Child with St. John and the Lamb, 1480.

Pierre Paul Prud’hon – Vénus au bain ou l’Innocence, 1810.

Leopold Carl Müller – An Innocent Smile, 1885.

Louis Welden Hawkins – Innocence, 1890.

Arthur Hacker – Innocence, 1899.

Mark Tansey – The Innocent Eye Test, 1981.

Berlinde de Bruyckere – Onschuld kan een hel zijn, 1995.

Ron Mueck – Boy, 1999.

Ted Noten – Murdered Innocence, 2005.

Linda Thomas – Innocence, 2006.

Onschuld bestaat niet meer. Vermoord? Of heeft het nooit bestaan? Misschien komt de onschuld terug, als we ophouden alles en iedereen de schuld te geven.

Foto: Jimmy Emerson, DVM (cc)

Kunst op Zondag | Reusachtig

7 december 2014 , 08:00 , door P.J. Cokema

Kunst mag groots en meeslepend zijn. Groot en veelwegend zul je bedoelen, hoor ik sommige kunstenaars zeggen. Prima, zeg ik dan, als het publiek het wel reusachtig vindt. Vandaag bekijken we omvangrijke kunst.

Kunstenaar Eric de Valk heeft het grootste kunstwerk ter wereld in de aanbieding. Het moet nog wel worden gemaakt. Ondertussen moeten we het doen met standbeelden van 100 meter hoog en meer. Die overtreffen het in 2010 onthulde grootste kunstwerk van Nederland: De Stip. Een door de Beweging Toyisten beschilderde gasbol in Emmen.

Nee, wacht. Het grootste kunstwerk van Nederland is het Feestaardvarken van Florentijn Hofman, die de hele wereld kent van zijn reusachtige badeend. Het Feestaardvarken werd in 2013 aan het publiek prijs gegeven.

Of nee, het grootste Nederlandse kunstwerk heet de Hoorn des Overvloeds, ontworpen door Arno Coenen en zijn team. Te zien in de Markthal te Rotterdam, kort geleden geopend door mevrouw Máxima. Stelt deze digitale projectie op 11.000 vierkante meter alle “grootste” kunstwerken van Nederland in de schaduw?

Nee, ik hou het er op dat de Aardzee (ontworpen door Piet Slegers), een vijf hectare groot stukje land-art, vooralsnog het grootste kunstwerk van Nederland is. De Nachtwacht lijkt er een postzegel bij.

Foto: schnaars (cc)

Kunst op Zondag | Bed

5 oktober 2014 , 08:00 , door P.J. Cokema

A bed is more important than a fighter plane

Zie hier het commentaar van kunstenaar Martin Reed op het bed van collega Tracey Emin. Beide kunstenaars wonnen de prestigieuze Turner Prize én kritiek. Niet iedereen zag de achterliggende gedachte van Martin Reed’s Work No,227: The lights going on and off. Niet iedereen zag kunst in Tracey Emin’s beslapen bed.

Maar het bed is belangrijk. Met het licht aan en met het licht uit. Slapen is nog steeds een aanzienlijk deel van onze tijdsbesteding. En verder brengen mensen de bedtijd door met seks, werken, televisie, internet en de I-phone. Er zijn zelfs lieden die elke zondagochtend na het ontwaken nog wat tijd in bed door brengen met Sargasso’s Kunst op Zondag.

George Segal – Couple on a bed, 1965.

Meer bedden….

Liang Shaoji – Bed/ Nature Series No.10 (1993-99).

Franck Scurti – N.Y. 06:00 A.M, 2000.

Yingmei Duan – Sleeping (2004/12).

Ron Mueck – In bed, 2005.

Bai Yiluo – Lay Down (Hospital Bed), 2007.

Will Ryman – The Bed, 2007.

Marleen Hartjes – Inception, 2014.

Tilda Swinton – The Maybe, 1995/2013.

Zhou Jie – 36 Days, 2014.

Foto: Plum leaves (cc)

Kunst op Zondag | Realisme

31 augustus 2014 , 08:00 , door P.J. Cokema

Je bent kunstenaar en je denkt: laat ik de werkelijkheid nu eens exact naschilderen. Je bent kunstminnend toeschouwer en je denkt: Goh, zo mooi liggen de knollen en citroenen er bij mij thuis niet bij.

Waarom wordt realisme een serieus kunstgenre genoemd? Omdat kunstacademie geschoolde kunstenaars het maken? Of omdat de minder behendige leek het reuze knap vindt dat iemand kan tekenen en schilderen als een fotocamera?

Andrew Wyeth – Braids,1979.

Ik kan me voorstellen dat een kunstenaar het een uitdaging vindt een zo objectief en levensecht schilderij te maken van mensen, dieren en dingen. Het vraagt veel van de ambachtelijke vaardigheden en kennis. Maar om nou een heel oeuvre met louter ‘kale werkelijkheid’ op te bouwen? Misschien kunnen we dat het ‘Rembrandtsyndroom’ noemen: wie realistisch schildert schopt het nog eens tot bekende oude meester. Want er is een groot publiek voor de werkelijkheid (niet te verwarren met de waarheid). Abstracte kunst blijft voor velen lastig te verteren. Dus is het al eeuwen figuratief wat de klok slaat.

Hoewel er sinds mensenheugenis naar de werkelijkheid wordt geschilderd is de term ‘realisme’ toebedacht aan Gustave Corbet, die propageerde voorwerpen, mensen en taferelen uit dagelijkse leven te verbeelden. In zijn tijd was het een schandaal iets heel gewoons als schaamhaar op het doek te kwasten. Tegenwoordig is het schandalig als je schaamhaar hebt.

Foto: © Xooang Choi Studio@Facebook photo in The islet of Asperger copyright ok. Gecheckt 08-09-2022

Kunst op Zondag | Bedelen

10 november 2013 , 08:00 , door P.J. Cokema

Hedendaags bedelen: crowdfunding, donateurswerving, sponsors vragen. Niet alleen Sargasso probeert particuliere spaarpotjes open te krijgen, ook kunstenaars en culturele instellingen zien zich, door gebrek aan subsidie, gedwongen tot ‘nieuw ondernemerschap’.

Het themablog van deze week was ‘Investeer in inhoud’. Ook al heeft een eenmalige subsidie veel opgeleverd, die geldkraan is dicht. Een situatie die veel kunstenaars en culturele instellingen al eerder hebben meegemaakt.

Men bedelt zich suf. De overheid helpt een handje met de Geefwet. Individuele kunstenaars hebben daar alleen profijt van als ze bij een door de belastingdienst goedgekeurde culturele instelling of crowdfundig organisatie zijn aangesloten.
Als een organisatie een ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling)stempel heeft, kunnen gulle gevers op enig belastingvoordeel rekenen. Sargasso heeft dat stempel niet, maar een de crowdfunding site Voor de kunst wel. Je kunt dus een kunstwerk in wording mee helpen financieren

Nu is het niet de bedoeling de kersverse of potentiële Sargasso-donateurs weg te jagen richting kunstenaars. Ik zou zeggen: denk aan allebei. In het kader van ons geldwervende themablog wijs ik op een andere optie om Sargasso te steunen.

Sargasso heeft sinds deze week een boekenwinkeltje. In tegenstelling tot een gift in keiharde euro’s, levert een aanschaf via die winkel u geen belastingvoordeel op. U steunt wel Sargasso want wij krijgen een deel van de opbrengst.

Foto: Shawn Hoke (cc)

Kunst op Zondag | Poppen

1 september 2013 , 08:00 , door P.J. Cokema

In de pop herkent men de mens. Het nabootsen van de werkelijkheid gaat zo ver dat de mens zichzelf wenst te herscheppen. Leidt dat tot klonen die niets meer voorstellen dan de poppen die wij in werkelijkheid ook zijn?

Normaal gesproken herschept de mens zich langs biologische weg en creëert een zoon of dochter. Er zijn echter kunstenaars die er lol in scheppen mensen een nepkindje aan te bieden. Mocht je geen zin hebben in huilende koters en poepluiers, adopteer dan een reborn baby.

Voorbeeld van een Reborn baby.

Zo goed als levensecht. Een idiote markt die wereldwijd de aarde dreigt over te bevolken. Het kind als pop spreekt zo tot de verbeelding dat er zelfs een kind is dat pop wil zijn.

Met haar weblog en Youtube-kanaal verovert Dakota Rose onder de naam Kota Koti de harten van vele tienermeisjes die net zo’n levend popje willen zijn.
[kliktv nr=1]

Dat is natuurlijk allemaal de schuld van Barbie. De kunstenaar Nickolay Lamm laat zien hoe de onwezenlijke Barbie er uit ziet als het popje gefabriceerd zou zijn volgens normale menselijke maten. Barbie wordt er iets realistischer van.

Die kinderlijke fascinatie gaat niet over als men volwassen wordt. Wassenbeeldenmusea trekken duizenden bezoekers en het levend standbeeld is populair.

Antonio Garullo en Mario Ottocento – The Italian Dream

30 augustus 2013 , 21:49 , door P.J. Cokema

Ron Mueck is lang niet meer de enige kunstenaar die levensecht lijkende poppen maakt. Neem het statement van het duo Antonio Garullo en Mario Ottocento. Een dode Berlusconi met Mickey Mouse-pantoffels aan en opgeknoopte gulp was duidelijk levensechte kritiek op de Italiaanse ex-premier.

Filmpje bij Kunst op Zondag | Poppen, zondag 1 september 2013.

Kunst op Zondag | Stilleven

28 oktober 2012 , 08:00 , door P.J. Cokema

Het stilleven is het genre van de dooie boel. Door sommigen als een wat minderwaardig genre omschreven. Want waarom zou je iets aan de muur hangen, dat je bijvoorbeeld op tafel hebt staan?

Volgens de Van Dale: “schilderij dat een combinatie van levenloze voorwerpen voorstelt”. Volgens de Wikipedia: “Een stilleven is een artistieke compositie (schilderij, tekening, foto) van roerloze of levenloze voorwerpen, die met zorg zijn belicht”.

Het stilleven door de eeuwen heen. Uit respect voor het genre doen we er verder het zwijgen toe.

Jacopo de’ Barbari, Stilleven met patrijs en ijzeren handschoenen, 1504.

Giuseppe Arcimboldo, schaal met groenten, (omgekeerd – de groenteboer), 1590.

Plaatje boven dit artikel: Willem Claesz. Heda , Stilleven met vergulde bokaal, 1635.

Juan Gris, Stilleven met gitaar, 1913.

Joan Miró, Stilleven met oude schoen, 1937.

Salvador Dali, Still Life – Fast Moving, 1956.

Johan Lorbeer, Still-Life Preformance, Tarzan 2001, ook hier en daar gefilmd.

Ron Mueck, Still Life, 2009.

Andrew McNeile Jones, In this way we remember, 2010.

Scott Garner, interactief stilleven, 2012.

Kunst op Zondag | Lichaam

15 januari 2012 , 08:00 , door P.J. Cokema

Deze week werd in Amsterdam de tentoonstelling Body Worlds & The Story of the Heart geopend. Heeft niets met kunst te maken, maar de menselijke kadavers van Gunther von Hagens zullen ongetwijfeld duizenden kijkers trekken. Het brengt ons weer op het menselijk lichaam in de kunst.

Wat is het lichaam afgeschilderd, geboetseerd, gebeiteld en gefotografeerd. Je zou zeggen: we kennen het nu wel. Van binnen en van buiten. Het blijft echter intrigeren. Omdat aapjes kijken leuk is? Of omdat het over onszelf gaat?
Pas op: sommige beelden kunnen als schokkend worden ervaren.

Met traditioneel brons maakt Bruno Catalano Magritteiaanse werken.

Body art is het middel om kunst op het lichaam te brengen. Emma Hack lijkt ook wel iets van Magritte te citeren.

Dat is voor sommige kunstenaars veel te surrealistisch. Eerder kwam in KOZ Ron Mueck al voorbij, een van de hyper-realisten die met was of kunststoffen, soms met echte menselijk haar zeer lichamelijke sculpturen maken. In de serie hyper-realisten hier de ‘Ordinary Man’ van Zarko Baseki.

Mueck en Baseki zijn lang niet de enigen. Hier ook sculpturen van Evan Penny, Jamie Salmon, Duane Hanson, Sam Jinks en Adam Beane. Maar is dat kunst? Dan hoort Madame Tussauds wassenbeeldenmuseum opgenomen te worden in elke kunstkalender en niet op de agenda van pretparken en attracties te staan.
Het wordt pas wat als de kunstenaar iets met het lichaam doet. Hier wat transformaties.

Foto: Joan (cc)

KOZ | Uit hoofde(n) van de kunst

20 november 2011 , 08:00 , door P.J. Cokema

Portretkunst moet je tegenwoordig ruim zien. Lang was het portret niet meer dan een geolieverfde pasfoto. Het portret is dat stadium wel lang voorbij. Vandaag individuele en groepsportretten in de meest uiteenlopende stijlen, technieken en disciplines.

Eric Daigh |pushpin art Pointilisme James Cochran |aerosol pointilism, street art

Mentalgassi |metal heads urban art Kubisme Picasso |Head of a woman

Ron Mueck |Mask II Body Art Philip Levine |Headism

Bansky| TV Heads Schermkunst Compagnie l’Excuse |HomoCatodicus film

Isaac Cordal |miniatuur street art Kleinkunst Steven Heward |tandenkunst

Joan Miró |Opera Singer Zangkunst Nathaniel Mellor |Singing Heads

Nathaniel Mellors won dit jaar de Cobra Kunstprijs. KOZ eindigt met zijn zingende hoofden.