Johann Sebastian Bach, Toccata en Fugue in D mineur
Hele andere uitvoering:
Over andere uitvoeringen van beroemde stukken gesproken (door componist zelf bewerkt in dit geval):
Kunst op zondag | Johann Sebastian Bach
Foto:
Reacties (15)
De klank van die music machine in de eerste uitvoering is echt afschuwelijk, inclusief die overduidelijke nepgalm. Er is tegenwoordig behoorlijk goede orgel imitatie software die werkt op basis van samples inclusief akoestiek (www.hauptwerk.com).
Er dient toch in ieder geval 1 fatsoenlijke uitvoering van het origineel te beluisteren te zijn ;). Hierbij een link naar een uitstekende uitvoering door Gustav Leonardt: http://www.youtube.com/watch?v=TzqjdP865eY
Overigens is dit overbekende werk in het geheel niet representatief voor Bach’s orgelmuziek en sluit het vooral aan bij Noord-Duitse orgelmuziek van voorgangers als Buxtehude.
Een voorbeeld van een vrij orgelwerk uit de rijpere periode waarin Bach zijn eigen stijl ontwikkeld heeft, is bijvoorbeeld de Praeludium in Fuga in b BWV544. Een link naar een uitvoering door de snelhuidsduivel onder de organisten:
http://www.youtube.com/watch?v=9hhFhgZDWuk&feature=fvst
Hee hallo, spel vooral ook die naam ff goed: Johann ipv Johan.
…verder vind ik die Bach wel lachen zo! Instructief voor de minder expert-luisteraars.
Thank you Steeph en jb @1, daar had ik dus net even zin aan zo op de zondagmorgen, ik heb weer genoten.
Leuk (Y)
Ik vond de compositie van drie niet te duiden.
Maar dat eerste filmpje is meesterlijk als de meester zelf. Geniaal dus, om het zo eenvoudig, met kleurtjes en zo leuk en soms zelfs spannend te visualiseren. Kunst? Natuurlijk. Maar nog meer geschikt als Sesamstraat-filmpje of zoiets. Maak Bach toegankelijker en activeer die stimuli maar. In plaats van die VOC mentaliteit. Toch?
@Share: Compositie? Zeg, ik ben geen kunstenaar hoor :-)
#6 en 3 zien het: de transparantie van de grafische weergave is de kunst.
De compositie kennen we allemaal wel. Ik zou bijna zeggen: de glans is er af. Maar de meerstemmigheid, de kreeftsgang en de verschuiving in de tijd van de tonen zo weer te geven is toch wel een vondst. Inderdaad verhelderend en instructief.
Maar waarschijnlijk begreep iemand die tot dit filmpje geraakt het allemaal toch al wel.
Ik kan in de visuele aspecten van het eerste filmpje toch niets anders zien dan een versimpelde weergave van de partituur, kortom het notenbeeld, waarbij kleurtjes zijn gebruikt vanuit de rare gedachte die je zo vaak op basisscholen aantreft: zonder kleurtjes snappen ze het niet of is het niet interessant genoeg.
En inderdaad, te compositie is overbekend, overgewaardeerd waardoor de glans er wat af is, vandaar ook dat ik een link gaf naar een andere, voor het grote publiek niet zo bekende, maar veel rijpere en interessantere compositie.
De jazz-interpretatie van Barbara Dennerlein van de Toccata & Fuge is ook heel erg goed te doen. Verder een prettige vrouw om naar te kijken. :-)
Babs rules!
@9 : Nou én? Toegankelijker maken voor een breder publiek kan toch geen kwaad?
Onze zoon van 9 kwam geïrriteerd naar mij toe toen ik met mijn ogen dicht van het filmpje van jouw 1e link aan het genieten was. Hij vond het ‘mega herrie’. lol. Ik heb toen Steeph’s filmpje opnieuw gestart en hij heeft de volle 8 minuten op mijn schoot uitgezeten, gefascineerd door de kleurige visualisatie.
Je zoon heeft het al jong door: de enige manier om van die grafherrie te genieten loopt via zelf-hypnose.
@12: natuurlijk kan het geen kwaad, maar om het dan geniaal of meesterlijk te noemen zoals in reactie 6…. Nog veel educatiever zou het zijn als men het echte notenbeeld liet zien (is niet zo’n heel grote stap).
notenbeeld en uitleg en voorbeelden abundantly hiero: (maar dan over het wtc oftwel Das Wohltemperierte Klavier)
hier dus.