Vorige week waren er in Engeland gemeenteraadsverkiezingen. De landslide overwinning van Labour bij de parlementsverkiezingen van vorig jaar juli kreeg geen vervolg, integendeel. Labour verloor meer dan 180 raadszetels en raakte in een tussentijdse verkiezing voor het Lagerhuis ook nog eens een parlementszetel kwijt. De vorig jaar op de Conservatieven teruggewonnen Labourkiezers in de Midlands gingen voor een groot deel naar Reform UK, de partij van Brexit-aanjager Nigel Farage. Hij was de grote winnaar van deze verkiezingen met meer dan 650 raadszetels, een meerderheid in tien gemeenten, twee nieuwe burgemeesters en ook nog die ene parlementszetel die Labour verloor.
Ook de Liberalen en de Groenen deden het goed bij deze verkiezingen. De Conservatieven verloren bijna net zoveel zetels als Reform UK er won. Volgens hun nieuwe voorzitter Kemi Badenoch was dat min of meer verwacht. Zij had eerder al gezegd dat ze meer tijd nodig heeft om de partij na het grote verlies vorig jaar weer op de rails te krijgen. Maar waarom wist Labour de winst van vorig jaar niet vast te houden? Partijleider Keir Starmer ligt onder vuur, schrijft The Guardian. Backbenchers beschuldigen de premier en zijn team van zelfgenoegzaamheid over de tussentijdse verkiezingen voor de parlementszetel in Runcorn en Helsby en vragen zich af waarom hij het kiesdistrict niet heeft bezocht tijdens de campagne. Een kritisch Lagerhuislid zegt: “Mensen hebben de verandering die we beloofd hebben niet gevoeld en zijn het zat na 14 jaar van zware tijden onder de Tories. Ze gaan elders naar antwoorden zoeken. Ik maak me zorgen dat we de mensen met wie we de partij hebben opgericht – de arbeidersklasse – als vanzelfsprekend beschouwen. We zijn gekozen om de publieke dienstverlening te verbeteren en de levensstandaard te verhogen, en daar moeten we echt mee beginnen.”
Winterbrandstoftoeslag
“Bij elke deur kreeg ik dezelfde klacht: winterbrandstof en PIP,” vertelde een Labour-campagnevoerder in Runcorn aan BBC correspondent Zeffman. Dat ging dan over het besluit van de Labourregering van vorig najaar om de winterbrandstoftoeslag aan een inkomenstoets te onderwerpen en de recente aankondiging dat de voorwaarden voor de Personal Independence Payment, een bijstandsuitkering voor gehandicapten, strenger zouden worden. Vooral die toeslag op de brandstofkosten heeft Labour parten gespeeld, geven ook gematigde partijleden toe. Natuurlijk heeft Labour het moeilijk met het herstel van de wankele economie die het van de Conservatieven moest overnemen. Als die toeslagmaatregel er niet was geweest hadden de critici wel iets anders gevonden, zegt men. Zorgwekkend is wel dat Starmer en zijn team de toestand in het land kennelijk niet goed hebben aangevoeld. Voorlopig zitten ze nog goed, daar in Westminster, de parlementsverkiezingen zijn nog ver weg, dat lijkt zo ongeveer de stemming. Woensdag, in het eerste vragenuur met de premier na de verkiezingen, weigerde Starmer nog steeds iets te veranderen aan de bezuiniging op de winterbrandstoftoeslag. Ondanks een oproep van 45 Labour parlementariërs uit het noorden en de Midlands. Ondertussen zitten de lokale partijgenoten overal in het land met de brokken.
Eerder dit jaar, toen de polls lieten zien dat Farage in de lift zat, liet Labour zich verleiden tot de klassieke reactie van de middenpartij: opschuiven naar rechts. En dan vooral op het punt van migratie. Zo’n veertig Labour parlementariërs, verenigd in de Red Wall groep, drong bij de regering aan op een strenger asielbeleid. Dat was ook te zien in de recente verkiezingscampagne. Het linkse parlementslid Diana Abbott bekritiseerde alle aandacht voor asiel, bootvluchtelingen en strengere rechtsspraak: “Het draaide allemaal om het kopiëren van Reform UK. Het was een ramp. Daar moet een einde aan komen.” Volgens Roger McKenzie van de Morning Star, “ontleent de Red Wall-groep, in haar retoriek racistische taal en stijlfiguren aan de partij van Nigel Farage. Ze zien immigratie uit Afrika en het Caribisch gebied als een probleem, in tegenstelling tot migratie uit delen van Australië en Nieuw-Zeeland met een witte meerderheid.” De sociaaldemocratische pressiegroep Momentum waarschuwt: “Door te blijven bezuinigen, de extreemrechtse beweging te paaien en geen echte verandering teweeg te brengen, loopt de Labour-leiding het risico het land in handen te geven van figuren als Nigel Farage.”
Is dit het lot van de Europese sociaaldemocratie: het contact met de achterban verliezen, kiezers die met extreemrechtse schreeuwlelijkerds weglopen proberen te achterhalen door naar rechts te buigen en ondertussen sociaal-economische issues verwaarlozen waardoor nog meer kiezers weglopen?
Reacties (1)
Het is ook lafheid bij links. Farage komt weg met een mislukte brexit die was gebaseerd op aantoonbare leugens want niemand confronteert hem daarmee.