Hyperrealisme geeft altijd wel wat o’hs en a’hs maar wat wil hij nu eigenlijk zeggen? Als ik de schilderijen bekijk – zeker het toonplaatje – krijg ik toch een beetje een indruk van een doemdenkende hyperrealist. Zoals sommige Willinks dat ook hebben. Kaplun heeft dan ook nog wel grappige beelden, dat wel weer.
is dit hyperrealisme, Hans?
Dat was toch die geborneerde kunstvorm in de seventies waar er een foto geschilderd werd? Waar de airbrush de ingenieur in elke gerateerde kunstenaar wekte?
Deze tiep maakt denk ik vooral collages. Mèt een bewustzijn, dat dan weer wel.
#3
HansR
Waar de airbrush de ingenieur in elke gerateerde kunstenaar wekte?
Leuk. Omgekeerd nog meer.
#4
piet
@Hans R:
al heb ik weinig met het benoemen van allerlei stromingen, van ‘hyperrealisme’ is hier absoluut geen sprake. Dan zou je dergelijke taferelen dagelijks moeten waarnemen. Als het beestje toch een naampje moet hebben is magisch realisme (Willink, Magritte etc.) of gewoon surrealisme beter op z’n plaats.
En het zijn geen schilderijen. Pavel Kaplun is fotograaf, en handig met photoshop of hoe hij het ook doet. In Nederland hebben we bijvoorbeeld Teun Hocks, die dan weer wel over z’n foto’s heen schildert (toen hij begon was er nog geen photoshop), maar zich wel uitdrukkelijk fotograaf noemt. Net als Kaplun dus.
#5
Peter
@4 “Dan zou je dergelijke taferelen dagelijks moeten waarnemen”
Ik zie er toch wel dagelijkse taferelen in. Ik durf te wedden dat jij die anders ziet, dan ik. En als me gevraagd zou worden dat ook nog eens op de een of andere manier af te beelden, zal de uitkomst door niemand als realistisch betiteld worden.
Maar goed, doet er niet toe. Het werk moet wel verkocht worden en dan is het handig er een etiketje op te hebben.
Ik zit nog te piekeren met welke term je “collages, mèt een bewustzijn“(zie #2) kan etiketteren. Collagesiousness?
Reacties (5)
Hyperrealisme geeft altijd wel wat o’hs en a’hs maar wat wil hij nu eigenlijk zeggen? Als ik de schilderijen bekijk – zeker het toonplaatje – krijg ik toch een beetje een indruk van een doemdenkende hyperrealist. Zoals sommige Willinks dat ook hebben. Kaplun heeft dan ook nog wel grappige beelden, dat wel weer.
is dit hyperrealisme, Hans?
Dat was toch die geborneerde kunstvorm in de seventies waar er een foto geschilderd werd? Waar de airbrush de ingenieur in elke gerateerde kunstenaar wekte?
Deze tiep maakt denk ik vooral collages. Mèt een bewustzijn, dat dan weer wel.
Waar de airbrush de ingenieur in elke gerateerde kunstenaar wekte?
Leuk. Omgekeerd nog meer.
@Hans R:
al heb ik weinig met het benoemen van allerlei stromingen, van ‘hyperrealisme’ is hier absoluut geen sprake. Dan zou je dergelijke taferelen dagelijks moeten waarnemen. Als het beestje toch een naampje moet hebben is magisch realisme (Willink, Magritte etc.) of gewoon surrealisme beter op z’n plaats.
En het zijn geen schilderijen. Pavel Kaplun is fotograaf, en handig met photoshop of hoe hij het ook doet. In Nederland hebben we bijvoorbeeld Teun Hocks, die dan weer wel over z’n foto’s heen schildert (toen hij begon was er nog geen photoshop), maar zich wel uitdrukkelijk fotograaf noemt. Net als Kaplun dus.
@4 “Dan zou je dergelijke taferelen dagelijks moeten waarnemen”
Ik zie er toch wel dagelijkse taferelen in. Ik durf te wedden dat jij die anders ziet, dan ik. En als me gevraagd zou worden dat ook nog eens op de een of andere manier af te beelden, zal de uitkomst door niemand als realistisch betiteld worden.
Maar goed, doet er niet toe. Het werk moet wel verkocht worden en dan is het handig er een etiketje op te hebben.
Ik zit nog te piekeren met welke term je “collages, mèt een bewustzijn“(zie #2) kan etiketteren. Collagesiousness?