Ten overstaan van tientallen texelaren plukte landbouwminister Gerda Verburg (CDA) de borst van een zojuist vergaste gans kaal. Met een ambachtelijk mes sneed zij vervolgens de ganzenborst open. “Mag ik het hart eten?” vroeg Verburg. Kort daarop stopte de minister een bloederig stuk ganzenhart in haar mond. Nadat ze het geheel had opgegeten veegde ze haar bloedrode druipende vingers af met een tissue en verklaarde tegenover de toegestroomde pers dat het absoluut verrukkelijk was. “Het lijkt een beetje op sushi en is rijk aan eiwit” aldus Verburg die onderwijl een taai ganzenpeesje tussen haar kiezen verwijderde. Met dit gebaar wilde de landbouwminister de omstreden ganzenvergassing op Texel steunen.
Néééé… dat wat hierboven staat is natuurlijk helemaal niet waar en ook nog eens nooit gebeurd. Verburg is onschuldig in deze. Maar als je ‘minister Gerda Verburg’ vervangt voor de ‘Canadese gouverneur Michaelle Jean’ en het ‘ganzenhart’ voor een ‘zeehondenhart’ en de ‘omstreden ganzenvergassing’ voor ‘omstreden zeehondenjacht’ dan klopt het weer wel! Kijk maar: Gov. Gen. eats piece of raw seal heart in Nunavut met als bonus: de Foto des Tages.
Met het eten van een rauw zeehondenhart is natuurlijk niks mis, met het doden van zeehonden door lokale Inuït (zelfs om een beetje bij te verdienen) is evenmin iets mis. Maar met steun aan een staatsgesubsidieerde wrede massaslachting op grond van valse voorwendselen van zogenaamde populatieregulatie is natuurlijk wel wat mis.
Reacties (8)
Het heeft inderdaad wel iets ‘Angel Heart’ achtigs. Duivels en sensueel. Maar ook iets van die rare vent uit ‘Dune’, die de een klepje had in de slagaders van zijn underlings. Al met al verzin je dit niet.
Als de zeehonden evolutionair iets meer geluk hadden gehad, dan was dat een foto van een zeehond gouverneur die een mensenhart had gegeten! Dus is gewoon jammer, maar wij hebben de evolutionaire race gewonnen!
@2 De evolutionaire race is nog niet gelopen, en de voorlopige tussenstand is dat ik kleren moet kopen om het warm te hebben, me druk moet maken om de WOZ-waarde van mijn huis en dat ik opgescheept zit met een 36-urige werkweek, in tegenstelling tot de zeehond.
Ik weet zo net nog niet wie d’r voorop ligt…
de crux zit hem er dus in dat de zeehonden jacht daar niet zo omstreden is als dit artikel doet voorkomen.
@SN, wat zou meer stress veroorzaken?
Je druk maken over je WOZ waarde of elke dag wakker worden met de vraag of je vandaag in Orka/IJsbeer/mensen maag eindigt.
Doe mij die WOZ waarde maar hoor, da’s maar 1 x per jaar.
Prima toch? Meer mensen zouden zo bewust met hun voedsel moeten omgaan. En iedereen weet dat een zeehondenhartje rauw het lekkerst is.
@5: Doet een zeehond niet. Druk maken is mensenwerk.
Maar mijn WOZ-belasting mag je betalen, als je aanbod nog geldt.
Ik mis het essentiele element in de discussie: nl. de wijze waarop die zeehonden worden afgeslacht.