De ene ramp na de andere catastrofe. Niets lijkt goed te gaan. De lontjes worden nog korter dan de dagen. Een beetje hypochonder vermoed al snel het eind der tijden.
En dan is het nog een herfst ook. Alsof we niet genoeg herrie aan ons hoofd hebben met het getetter in de media, rukt de wind aan bladeren en dakpannen. Klapperende windvanen ratelen als mitrailleurs.
Ik mag zo graag eenvoudig stil. [1]
Jim van der Woude – Plat du Jour, 1987
Jim van der Woude – Kopzeer aan die waanzee, 1983
René van ’t Hof – Café Lehmitz, Theatergroep Carver, 1991 [2]
René van ’t Hof – Dag vlieg, 2014
Coda:
De ene rel na de andere clash. Alles lijkt fout te gaan. De avonden zijn langer dan het geduld. De moed zakt in de schoenen want aan optimisme is geen beginnen aan.
Voor iedereen die zich wel eens verloren voelt: ga er eens uit. Naar Hotel Perdu.
Prettige zondag verder. [3]
Zugabe:
[1] De Horde was een van de gezelschappen die zijn voortgekomen uit Hauser Orkater. De voorstelling ‘Ik mag zo graag eenvoudig stil’ (1982) ging over het naderende einde van de wereld.
Een gestoorde militair speelt met een kruisraket. Voor hem is oorlog dé oplossing voor álle problemen. De vrouw, de enige in het verhaal, probeert de militair te versieren.
Er wordt gezongen: “Ik mag zo graag eenvoudig stil, want mijn hoofie is moe en zo verward.”
[2] Het is jammer dat er zo weinig toneelvoorstellingen in hun geheel terug te zien zijn ‘ergens op het internet’. De Theaterencyclopedie heeft wel een aantal volledige registraties van toneel, dans , mime, jeugd en poppenspel op de website staan. Klik op de link van een voorstelling, scroll op betreffende pagina naar beneden tot je bij de Vimeo-registratie komt.
Zo kun je bijvoorbeeld via deze pagina Café Lehmitz terug zien.
[3] Oh wacht… Zo zout heeft u het allemaal niet gegeten? Dan nog een keer René van ’t Hof voor u: