Closing Time | Barry White – Let the Music Play

De zondag sluiten we af met Barry White met Let the Music Play. The long version. Gewoon, omdat ik in the mood ben.

No you pervert, it’s not about sex. Ik ben in een romantische bui. Terwijl ik dit schrijf moet ik nog even wachten op mijn geliefde, zoals dat soms gaat. En dat je dan hevige voorpret kan hebben, om de muziek die nog komen gaat. Je hart dat alvast zachtjes neuriet, vol verwachting van de apotheose die straks gaat plaatsvinden, als je je lief daadwerkelijk in je armen sluit. Ja, ik heb dat nog steeds na 4,5 jaar, dat is ’t voordeel van een latrelatie. En als ik ‘m zat ben schop ik ‘m gewoon de deur weer uit, of als ik bij hem ben neem ik zelf de kuierlatten. Daar doen we heel niet moeilijk over. We voelen vrij precies aan wanneer het genoeg is geweest. We zijn Parttime lovers (tututerude, ook best een aardig nummer trouwens) en dat bevalt prima. We maken onze eigen muziek, en we maken samen muziek. Let the music play on.