Raakt een artiest nooit eens vermoeid om voor de zoveelste keer die ene hit te zingen? Ik vind het knap als een artiest een nummer na honderden keren toch geloofwaardig weet uit te voeren. De geloofwaardigheid gaat er bij mij een beetje af als die uitvoering dan nog steeds hetzelfde is als de eerste versie (meestal de albumversie).
Vanavond bluesy nostalgie, met Etta James die een inspirerende uitvoering van I’d Rather Go Blind ten beste geeft, ook al heeft ze het nummer al talloze keren eerder gezongen. Het is er natuurlijk extra leuk op geworden omdat ze het met Dr. John doet.
Wat er naar mijn idee mooi aan is? De tekst van het vrij simpele liefdesverdrietliedje legt het af tegen de gedreven muzikale uitvoering. Of: zo kun je een smartlap ook brengen.
https://www.youtube.com/watch?v=pyMd19sE6U4
Reacties (4)
Godsklere wat kan blues toch lekker zijn op zo’n eerste lente avond.
Dr. John zonder is ook wel aardig:
https://www.youtube.com/watch?v=HT4RainY-lY&feature=player_detailpage&list=RDHT4RainY-lY
N.B.
Via wat “doorlinken” aan het eind van hier terecht:
https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=yOSnUmLt5VQ#t=0
Daar verschijnt ook Etna onder de vrienden.
Maar ik ga hoofdzakelijk voor B.B.King.
Ik had wel de muziekopname ervan al, maar ga hem morgen op m’n gemak bekijken :-)
Deze ken ik van Sven Hammond met Jenny Lane.
Perfecte uitvoering waar ik nog iedere keer kippenvel van krijg.
Christine McVie, haar uitvoering ken ik van de B kant van de Albatros lp van Fleetwood Mac, mooi nummer.