Stukje rijden

COLUMN - De woensdagmiddag, dat is de middag dat ik mezelf omdoop in Taxicentrale Verheijen, want de middag verloopt ongeveer zo: Jongens uit school halen, thuis wat eten en dan de oudste naar knutselles, de jongste naar muziekles, de oudste ophalen bij knutselles en de jongste ophalen bij muziekles. Dan door naar atletiek, de oudste moet naar de baan, de jongste moet in een gymzaal en bij het ophalen zit ik ietwat klem, want dat is op dezelfde tijd. Gisteren zat er ook nog een tripje tandarts bij, dus mijn woensdagen, daar staat tegenwoordig een enorm kruis doorheen. Ik krijg dan niet veel meer geregeld dan chauffeuren en het goede humeur zien te bewaren in de eenrichtingsverkeershel hier in Hilversum.

Ik ben gelukkig wel klaar in een dag. De overige dagen kunnen ze spelen wat ze willen, alles op één dag is een hoop geregel, maar ik heb tenminste niet wat een groot deel van de andere ouders hebben. De ene zit op voetbal, de andere zit op hockey, ze trainen nooit dezelfde dagen en de training is altijd van vijf tot half zeven. Als je drie of meer kinderen hebt in combinatie met paardrijden of turnen, dan kun je al bijna niet meer werken, want wie brengt en haalt het spul? (dit is cynisch bedoelt mensen…) Gezamenlijk gezond en gezellig eten schiet er alle dagen bij in en op zaterdag vallen de wedstrijden natuurlijk altijd op hetzelfde moment, maar dan wel de ene in Lutjebroek en de andere in Meppel. Regel het maar. Met je baan en je andere gezinsleden en met één auto en succes ermee.

De carpoolmailtjes vliegen hier voorbij. Want ik zit echt niet als enige met het probleem hoe ik ze allemaal op tijd overal krijg afgeleverd. Er zit nu vast al iemand te tandenknarsen dat ze best alleen op de fiets kunnen: nee, mijn kinderen stuur ik nog niet op de fiets alleen het donker in, dat is levensgevaarlijk, ze zijn te klein en het verkeer is hier een ramp. Er worden afspraken gemaakt, ‘ik haal, jij brengt’, ‘ach als je dan toch rijdt, kun je mijn jongste dan nog even daar en daar afgooien’, ‘als we nog niet terug zijn, laat hem dan maar even onder het afdakje bij de schuur wachten, we zijn er zo!’ en zo klooien we een paar jaar aan tot ze groot genoeg zijn om te fietsen en om tot die tijd iedereen overal op tijd te krijgen. En sjonge, wat krijgen ze allemaal een gezonde en educatieve opvoeding. Ze komen echt helemaal niets tekort.

Hoe heet deze generatie eigenlijk? Ik hoor bij generatie-X, die na ons heette geloof ik de achterbank- of patatgeneratie, maar hoe noemen ze onze kinderen? Die achterbank vind ik nog steeds de beste benaming, maar dan in combinatie met prestatie. Maar de term prestatieopdeachterbankgeneratie kan ook volkomen verkeerd worden uitgelegd, dus die zal het wel niet halen.

Ouders met de kinderen een paar dagen op de opvang hebben geluk. Tenminste hier in Hilversum. De opvang vindt plaats naast sportvelden waar je kind naar hartenlust kan sporten. Het is het overwegen waard natuurlijk. Kijken wat zij aanbieden en de kosten van de opvang naast de contributie van de sportclub leggen. Wie weet is de opvang wel goedkoper. Ik ruik winst. Op geld- en tijdgebied. Houd je misschien eens wat meer tijd over voor quality time, in plaats van al dat gechauffeur.