ELDERS - Duitse ouderen worden in hun eigen huis dag en nacht verzorgd door Oost-Europese vrouwen. Demente bejaarden kunnen ook goedkoop verpleegd worden in Oost- en Zuid-Europese landen. Zorg kan niet langer beschouwd worden als een puur nationale bedrijfstak.
Naar schatting 100-150.000 Oost-Europese vrouwen zijn in Duitsland werkzaam voor de verzorging van ouderen aan huis. De vrouwen komen voor het merendeel uit Polen en wonen in het huis van demente bejaarden en ouderen die te slecht ter been zijn om voor zichzelf te kunnen zorgen. “Poolse parels” heten deze vrouwen, die worden uitgezonden door een groeiend aantal gespecialiseerde bemiddelingsbureaus. Soms werken ze ook samen in informele netwerken. Maar veel vrouwen zijn extreem geïsoleerd omdat ze 24 uur beschikbaar moeten blijven voor de zorg van een bejaarde. Het zijn voornamelijk vrouwen die vanwege hun gevorderde leeftijd in eigen land niet meer aan de bak komen door de hoge werkloosheid.
Veel Duitse families kiezen voor deze oplossing omdat Duitse verzorging voor hen te duur is. De wet schrijft namelijk voor dat er minimaal twee mensen betrokken moeten zijn bij deze hulp aan huis. De kosten kunnen dan oplopen tot 10.000 euro per maand, terwijl de vergoeding van staatswege niet verder komt dan 1550 euro. De Oost-Europese vrouwen werken voor 900-1500 per maand met kost en inwoning. De zorg voor zieken en ouderen wordt in veel Europese landen in toenemende mate afhankelijk van immigranten. In landen als Zweden, Denemarken en Luxemburg is het aantal buitenlandse verpleegkundigen al een tijd ver boven de 50%. De stijging van het zorgpersoneel, inclusief dokters, in België baarde een Kamerlid van het Vlaams Belang vorig jaar grote zorgen. Het aantal Roemeense dokters en verpleegkundigen is daar in een paar jaar vervijfvoudigd.
Het vrije werknemersverkeer maakt het artsen en verpleegkundigen uit de EU mogelijk in alle lidstaten een baan te zoeken. Diploma’s worden over en weer erkend. Nederlandse ziekenhuizen stellen vaak nog wel een taalcursus verplicht. Artsen van buiten de EU hebben het veel moeilijker. Minister Schippers wil het met name vluchtelingen die in hun herkomstland als arts zijn opgeleid niet te moeilijk maken om hier aan de slag te gaan.
Terwijl rijke landen zo hun tekorten aan personeel proberen op te heffen raakt de zorg in de herkomstlanden van deze immigranten gekwalificeerde krachten kwijt. Emigranten kunnen een economische factor zijn als ze hun familie thuis laten meeprofiteren van de verdiensten. Maar de gezondheidszorg kan er onder gaan lijden als de beste artsen en verpleegkundigen naar andere landen trekken. De West-Europese patiënt die dankzij een van elders uit de EU aangetrokken arts in eigen land sneller geholpen kan worden moet er dan ook rekening mee houden dat hij als toerist in een Bulgaars, Roemeens of Grieks ziekenhuis diezelfde arts niet meer kan tegenkomen.
Behalve het zorgpersoneel trekt ook de patiënt vaker over grenzen. “Jaarlijks stappen tienduizenden consumenten voor een behandeling de grens over, ondanks het feit dat zorgverzekeraars dit – waar mogelijk – proberen te ontmoedigen”, schrijft de Nederlandse Consumentenbond. Soms gaat het om het ontlopen van wachtlijsten, soms om behandelingen die in eigen land niet erkend en/of niet vergoed worden door de verzekering. Wie het zich kan permitteren legt de nationale regelgeving naast zich neer en zoekt elders genezing.
Ook voor de Duitse ouderen zijn er elders alternatieven te vinden als ze geen “Poolse parel” kunnen vinden. Duitse ondernemers zijn in landen met voldoende goedkoop personeel en niet te strenge regelgeving verzorgingshuizen gestart waar kinderen hun demente ouders tegen billijke prijzen kunnen onderbrengen. Oma woont in Slowakije is de titel van een al weer anderhalf jaar oud verhaal over Duitse en Oostenrijkse ouderen die ver weg van huis verpleegd worden. De inrichtingen houden er een “zeer correcte Duitse standaard” op na, zegt bemiddelaar Artur Frank. Er zijn ook verzorgingshuizen voor Duitsers op Lanzarote en Gran Canaria, in Polen en op het Spaanse vasteland. Vooral Spanje zou door de hoge werkloosheid een voor de hand liggende partner kunnen zijn om Duitse bejaarden die verpleging behoeven op te nemen. Het scheelt de Duitsers veel geld en wees eerlijk, als oma toch niet meer weet waar ze is….
Reacties (4)
De Nederlandse zorg voor bejaarden is dan ook 3x duurder dan de Duitse.
Ik heb nog een verkiezingsleus in de aanbieding:
ONZE NEDERLANDSE OUDJES HEBBEN RECHT OP 100% VERZORGING DOOR ECHTE NEDERLANDERS.
@1:
Mijn verkiezingsleus is ‘oudjes hebben recht op de zelfmoordpil’.
Vergeet niet dat kinderen in Duitsland een wettelijke zorg plicht hebben jegens hun ouders. Als demente oma of opa geen/onvoldoende inkomen/vermogen hebben dan betaald sociale dienst de zorgkosten, echter deze gaat bij de kinderen verhaal halen dat ze mee moeten betalen en dat zijn forse bedragen (vergelijkbaar met alimentatie, niet 1 a 2 tientjes in de maand) honderden tot duizenden euro per maand afhankelijk van je inkomen.
in zo een systeem kan ik me voorstellen dat er draagvlak is je ouders zo goedkoop mogelijk onder te brengen. Het is in dit systeem ook niet mogelijk om “te scheiden” van je ouders. Het systeem is daarin bijzonder “grundlich”.
Ik voorspel een ‘aanzuigende werking’: bejaarde Oost-Europeanen die hierheen trekken omdat in hun eigen land geen verzorgend en verplegend personeel meer is.