Vannacht is Fabiola overleden in Sint Jacob. De flamboyante Fabiola, levend kunstwerk, Marie de la Nuit, Cinderella, La Reine de Paris, Fabiola di Atlantis, voormalig boegbeeld van de nachtburgemeesters van Amsterdam, is niet meer onder ons.
Vier decennia was Fabiola (Peter van Linden, geb. 26 mei 1946) één van de markantste figuren in Amsterdam. Hij kende de stad tot in alle uithoeken en vormde een verbindende schakel tussen diverse subculturen, waaronder de gay scene, het dak- en thuislozen circuit en het uitgebreide netwerk van de culturele underground in Amsterdam. Hij was actief in de kraakbeweging, in de partyscene, is jaren lang buddy geweest, was mede oprichter van NRG/republikeinen.nl, en zette zich recentelijk in voor het SP-netwerk ‘roze voor rood’. Hij was een lief mens dat allerlei vrijwilligerswerk deed, dag in dag uit.
Hij fleurde Amsterdam op met zijn uitbundige creaties, die hij droeg waar hij ook kwam – dat was zo’n beetje overal. Hij was alom aanwezig. In de jaren ’80 hoorde hij bij een groep extravagante verschijningen die kunstzinnig gekleed door de straten paradeerden. Jenny was er eentje van. Ze zag eruit als een magnifiek wezen uit outer space, met witte fonkelende kleding, hoge plateauzolen, ene een sprietje dat water druppelde op haar wit geschminkt gezicht. Jenny is nu al jaren dood. Fabiola heeft die kunst in zijn eentje jaren voortgezet.
Zijn motto was vrijheid: de vrijheid om zelf vorm te geven aan het eigen leven, in alle openheid, ten overstaan van iedereen. Dit deed hij in een steeds kleiner wordende openbare ruimte en in weerwil van maatschappelijke ontwikkelingen. Als conceptueel kunstenaar c.q. levend kunstwerk ging hij tot het uiterste: hij was wat hij vond en deed wat hij was.
Zijn dood is een verlies voor de stad.
Ik ken Fabiola sinds 1986, toen we allebei een atelier in de gekraakte kazerne aan de Conradstraat hadden. In de tussenjaren hebben we veel zien gebeuren in de stad. Toen Fabiola met Kerst de fatale diagnose kreeg, riep hij mij bij zich: hij wilde naar Zorgvlied gevaren worden op mijn zelf geknoopt schip de 888. Wat helemaal niet gek is gezien de eerste vaartocht van de 888 het vervoeren was van het lichaam van wijlen Viktor IV, koning van de hippies, in 1986, eveneens naar Zorgvlied. Helaas moest ik Fabiola vertellen dat de 888 een paar jaar geleden door de stad Amsterdam uit haar wateren verbannen, omdat, ondanks dat ik ermee door heel Noord Holland en op het IJsselmeer voer, ‘het er niet genoeg uit zag als een boot’. Op die grond heeft de Raad van State destijds mijn bezwaarschrift verworpen. Als schipper van de 888 had ik heel graag Fabbie naar Zorgvlied willen varen. Nu zal ik volstaan met zijn laatste make up te doen, zo wou hij het graag. Hij heeft mij dan ook specifieke instructies gegeven en drukte mij op het hart: ‘Het moet Kunst zijn. Ik wil niet dat mensen denken: Daar ligt een travestiet in de kist.’ Hij was inderdaad geen travestiet, hij was een man die zijn vrouwelijke kant een plaats had gegeven. Maar bovenal was hij Kunst.
[Praktische informatie]De uitvaart is op vrijdag 1 februari. Iedereen welkom:
10.30 uur: Dokzaal, Plantage Doklaan 8-12, afscheidsceremonieel, iedereen welkom
12.30 uur: rondgang Waterlooplein: we lopen met hem mee naar het Waterlooplein
13.30 uur: afvaart per boot en vlot naar Zorgvlied
14.30 uur: begrafenis op Zorgvlied
Naborrel bij Blije Buren, Ruysdaelstraat 34.
Reacties (8)
In Twente zeggen ze geloof ik dat iemand die overleden is “uit de tijd gekomen” is. Welk een pijnlijk adequate omschrijving in dit geval. RIP Fabiola, Amsterdam wordt weer een stuk saaier..
Ai dat is treurig nieuws. Ook ik kende Fabiola persoonlijk wel, van de tijd dat ik af en toe wat deed voor de SP. Een heel aardige kerel, met mooie idealen, en bereid daar op de goede manier voor op te komen. Jammer dat hij is heengegaan. Dank voor je im memoriam.
Ongelooflijk jammer dat het prachtige waterwezen 888 vanwege ambtenarij niet langer door Amsterdam vaart…
Wellicht wil de gemeente over haar (door de dood van Fabiola bloedend) hart strijken en de 888 op z’n minst voor deze ene keer over haar wateren laten varen. Ik las op zijn Facebook-pagina dat Fabiola zelfs een brief had gekregen van onze burgemeester (met als onderwerp ‘ziek’) waarin deze zijn medeleven uitte aan de toen nog terminale Fabiola.
Het levend kunstwerk is nu dus dood. Maak er wat moois van, Oud Zeikwijf (ik had je nu wel even met je echte naam willen aanspreken, maar wist niet zeker of dat gepast was). En veel sterkte toegewenst.
Fabiola, de enige koningin waarvoor ik een diepe buiging maak.
Vaar wel Fabiola.
http://youtu.be/Ae7nc-lYNC8
Dit is een groot verlies voor Amsterdam. Fabiola gaf de stad kleur en was een groot voorvechter van vrijheid, gelijkheid en solidariteit en van tolerantie, respect en homo-emancipatie. Fabiola was een ware Amsterdammer:´vastberaden, heldhaftig en barmhartig.´ Bij herdenkingen en demonstraties kwam ik deze koningin vaak tegen: de herdenkingen van Theo van Gogh, de protesten tegen Geert Wilders of bij demonstraties tegen homo-geweld. Ook in het travestie-café De Lellebel zagen we elkaar, waar het kunstwerk mooie liederen zong op de karaoke-avond. We waren ook beiden actief voor de SP-Amsterdam-Centrum. We hebben samen een lunch genoten en eens koffie gedronken bij café Schuim. Ik heb niets dan positieve herinneringen. Wat ik nooit meer zal vergeten, is hoe wij vanaf het homo-monument naar de stad terugliepen en het bekijks dat we toen van de mensen kregen. Fabiola, je was een bijzonder mens, dat heb ik altijd ervaren. Moge jouw geest en gedachtegoed in Amsterdam blijven voortleven: `AMSTERDAM, DE STAD WAAR ALLES KAN!´ De Franse dichter René Char schreef op wat Fabiola altijd verbeeldde:`Met de dood voor ogen is ons één gunst gegeven; kunst te scheppen voordat zij invalt.´
Vanuit Las Palmas de G.C. wil ik graag mijn medeleven betuigen met het overlijden van onze sympathieke Fabiola. Ik sprak hem een paar keer in Mokum en maakte wat fotos van deze kleurrijke stadsfiguur . Heel jammer,dat hij te vroeg uit het leven is verdwenen. Een groot verlies voor de hoofdstad en er buiten. Fotograaf Johnny Van der Laan