In de afgelopen jaren heeft Europa de helft van haar steun in de wereld verloren aan met name Rusland en China. Samen met de Verenigde Staten wordt er in de wereld steeds minder naar Europa geluisterd. Een onderzoek naar stemgedrag in de Verenigde Naties onthult nieuwe allianties en een anti-Europese as.
Dat de machtsverhoudingen in de wereld aan het schuiven zijn daarover kan iedere reaguurder op een salonblog of verjaardagsfeestje wel een partijtje meetoeteren. Maar harde cijfers overtuigen beter, want meten 
is weten! De European Council for Foreign Relations (ECFR) liet de invloed van Europa binnen de Verenigde Naties in kaart brengen. Ja die zieltogende vergaderclub in New York, die de afgelopen decennia zelf keihard aan invloed inboette. Maar hoe de verschillende landen in de VN stemmen is toch weer een afspiegeling van de internationale machtsverhoudingen. Dus tóch overtuigend bewijs, best wel.
De onderzoekers bekeken over een periode van ruim 15 jaar het stemgedrag van de landen in de VN aangaande mensenrechten en volkenrechtelijke aangelegenheden: een Europees stokpaardje bij uitstek. Want zeg nou zelf: van welke regio kan men iets positiefs verwachten voor de mensenrechten? De Verenigde Staten zijn nog jaren zoet met hun erfenis van Guantanamo Bay en de Patriot Act. Rusland zakt steeds verder weg in oude autoritaire reflexen, de vrije pers is er allang weer monddood gemaakt. Met een roze bril op kan men de voortrekkers van de Bolivariaanse revolutie in Zuid-Amerika nog enige compassie met mensenrechten toedichten, maar voorlopig gun je je ergste vijand nog niet één nacht in een politiecel in Caracas. China: Tibet & Darfur say no more… Afrika dan? Hou toch op… Nee Europa is best belangrijk als het gaat om het uitdragen van mensenrechten in de wereld. Maar de laatste tijd willen steeds minder landen luisteren naar Europa.
Stemmingen in de VN rondom de Zimbabwe, Birma, Darfur en Kosovo toonden aan dat Rusland en China terrein winnen ten koste van Europa. Maar niet alleen het verschuiven van geopolitieke verhoudingen is debet aan het Europese terreinverlies, het ECFR rapport wijt dit ook aan te veel interne discussie in Europa. De EU gooit haar eigen glazen in.
In de jaren ’90 kon het EU standpunt op mensenrechten tijdens bijeenkomsten van de Algemene Vergadering van de VN nog rekenen op de steun van 72% van de andere landen. Tegenwoordig is dit gezakt tot zelfs 48%, tegelijkertijd is de steun voor China in de Algemene Vergadering gestegen van 50% naar 74% en heeft Rusland een vergelijkbare sprong gemaakt.
De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties kan op basis van de laatste twee bijeenkomsten (2006 en 2008) volgens het stemgedrag worden verdeeld in vier groepen:
Wider Europa, 27 EU-staten en omringende Europese landen die grotendeels meestemmen met de EU positie. Deze groep is gegroeid tot 44 staten en representeert 23% van alle VN-leden.
Liberal Internationalists, stemmen voor meer dan de helft in met de EU positie, bestaat ook uit 44 staten en is 23% van het totale aantal VN-leden. Deze groep valt uiteen in drie subgroepen: (1) de VS en Israël, (2) niet-Europese ontwikkelde economieën zoals Canada, Zuid-Korea die zich tussen de VS en de EU positioneren (3) Latijns-Amerikaanse landen die de EU op mensenrechten issues wel steunen maar vaak ook ‘Zuidelijk georiënteerd kunnen handelen’.
Swing voters, landen die de EU steunen tussen 50% en 36%. De grootste groep met 44% van het totaal, 85 staten in meerderheid afkomstig uit de G77. Valt uiteen in drie subgroepen: (1) de Organisation of the Islamic Conference (OIC) islamitische landen die vooral tégen de EU stemmen als het gaat om mensenrechten, (2) minder dogmatische Afrikaanse en Aziatische landen, (3) India en Zuid-Afrika twee grote opkomende economieën die in toenemende mate ontevreden zijn met hun positie in de VN.
Axis of Sovereignty, staan het meest vijandig tegenover de EU positie op mensenrechten, met 19 staten vertegenwoordigen ze 10% van het totaal, voornaamste vertegenwoordigers zijn: China, Rusland en Egypte.
Enkele ‘vrienden’ die Europa in de laatste jaren verloor: Algerije, Egypte, Gabon, Zuid-Afrika, Rwanda, Senegal, Armenië, Bahrein, Bhutan, Jordanië, Thailand, Bolivia, Costa Rica, Jamaica, Suriname en Venezuela… De volledige lijsten vindt u op pagina 28/29 van het rapport dat uiteraard ook voorziet in het aanbrengen van de nodige nuance, details en uitleg die een simpele burgerjournalist in een toch al te lang postje überhaupt niet kwijt kan.
Reacties (8)
Tja, maar gelijktijdig is er überhaupt een stevige devaluatie van het belang van mensenrechten aan de gang. Dus wat maakt het dan uit dat je daar weinig invloed meer op hebt?
[/cynisme]
Indrukwekkende post en dat na een uur hollen. Mijn eerste indruk is dat het “alleen” over, niet onbelangrijke, ook binnen europa uitgeholde mensenrechten gaat en om daar nu een kaartje “European Power” aan te hangen.
Wat Larie zegt. Niet de invloed van Europa neemt af, maar het belang dat aan dit ene onderwerp wordt gehecht.
En terecht. Want te eten hebben is belangrijker dan het recht om te eten te hebben. Rechten kun je niet eten.
Het lijkt vaak of links er een masochistisch genoegen in schept als er iets slechts over europa wordt geschreven. Terwijl men vaak op de achterste bokkepoten staat als er kritiek wordt geleverd op andere niet-westerse landen.
Europa wordt steeds vaker gebruikt als een slagveld van manipulaties door andere werelddelen.
Iedereen weet dat Amerika China en Rusland stemmen kopen in de VN, stuitende voorbeelden ten over.
Een dood orgaan dat niet eens nr 1 op de lijst durft en kan aanpakken vanwege de veto politiek.
een wangedrocht wat in de USA is bedacht en vervolgens door hetzelfde land is verkracht.
Het zou een heel eind helpen als er een gezamelijke europese buitenlandpolitiek zou zijn, ipv het zoveelste ‘ja! eh, nee toch niet. Erm, alleen onder voorwaarden.’-gekeutel.
Als economisch blok wordt er wel degelijk rekening gehouden met europa, cq. ‘de eurozone’.
Ik vermoed dat de dubbele moraal van Europa wordt gehekeld. In naam voor mensenrechten maarrrr…. 1 2 3 4 5 &c.