Krols

Terwijl ik opgelucht de voegen van mijn tegels stond schoon te schrapen, werd mijn kindje bruut genomen op de vloer van mijn slaapkamer. Schimpie was voor de derde keer in twee maanden krols, en ik was haar constante geschreeuw om een beurt meer dan zat. Gezellig mensen over de vloer hebben is er niet echt meer bij als je kat steeds krijsend haar druipende geslachtsdeel laat zien. Zodra je haar aankeek of aaide schoof ze haar staart opzij, klaar voor penetratie. Reageerde je daar niet op, dan schoof ze al achteruitlopend nog wat dichterbij, je aanstarend met grote zaadvragende ogen en de oortjes in standje wanhoop. Mijn andere poesje, doorgefokte en daardoor verstandelijk beperkte Mimpi, was tenminste nog lief krols, met geknuffel en schattig gekir. Schimpies miauwrepertoire blijkt ondertussen louter te bestaan uit “MAUW” en het allesoverstemmende “BLWRAUW”. Niets kon haar de mond snoeren. Zelfs op mijn smekende “Toe Schimpie, hou nou eens je bek” reageerde ze steevast met “Mauw? BLWRAUW”. Ook ’s nachts hield ze me wakker als een ongewenste huilbaby, waardoor ik me in mijn halfslaap geregeld de hoofdpersoon waande in een aflevering van ‘I didn’t know I was pregnant’. Nu maar hopen dat de buren nog geen melding hebben gemaakt van kindermishandeling. Ik was al een paar dagen aan het overwegen een kattendildo te fabriceren, tot de oplossing voor Schimpie en mijn ongemak zich met een plof aandiende tijdens mijn eerste tuiniersessie van het jaar. Een mooie grijs/witte raskater, met ballen en al. De kater had aanvankelijk meer oog voor Mimpi, maar dat leek me een bijster slecht idee gezien haar doorgefokte staat. Ik sloot Mimpi tijdelijk op in de woonkamer zodat Schimpie en haar nieuwe vriendje even kennis konden maken alvorens op elkaar los te gaan. Wat volgde was een voorspel van een uur door mijn hele huis en tuin heen, waarbij de plukken haar door de lucht vlogen. Aan Schimpies gegil tijdens het terugtrekken van de katerpenis-met-weerhaakjes te horen, heeft ze minstens drie keer haar zin gekregen. Blijkbaar was dat voor beide partijen nog niet afdoende, want zowel kater als Schimpie zitten uren later nog tegen elkaar aan te schurken door het glas van mijn keukendeur heen. Inclusief monotoon gemauw. Ik kruis mijn vingers dat die karaktertrek een generatie overslaat. En anders heb ik nog zo’n twee maanden om een tijdelijke nieuwe partner op te duikelen.

Dit stuk is ook verschenen op UK.

Foto Flickr cc _ado