Van woorden en daden

“Throughout the ages we struggled to obtain our civil liberties inch by inch, but today we give them up by the mile.”
Niet slecht gezegd, me dunkt. Is het afkomstig van een nieuwe ster aan het Amerikaanse politieke firmament die in de voetsporen van Benjamin Franklin wil treden?

Ik heb er nog eentje: “I agree with the writer that once said that fear doesn’t prevent the situation one fears, but instead creates it. I’d rather see myself as a salesman that trades in chances than a merchant of fear.”
Prachtig, behalve dat het me wat steenkolerig Engels voorkomt, maar dat kan komen omdat ik de laatste tijd alleen nog maar tuinier- en kookprogramma’s kijk op de BBC.

Vooruit, de laatste: “I really don’t see why we can’t start a discussion on the mortgageinterestdeduction.”
Jaaa, godsudoku! Dat zijn gewoon de uitspraakjes van D66’er Alexander Pechtold. Deze minister (van Bestuurlijke Vernieuwing) (en Koninkrijksrelaties) is druk doende zichzelf te lanceren als het vooruitstrevende redelijke alternatief binnen het kabinet. Een groot deel van Nederland lijkt vagelijk te vermoeden dat wat het kabinet doet allemaal wel ergens voor nodig is. Maar de vraag of de ‘manier waarop’ ook de juiste is, drukt de populariteit van de Balkyboys tot het minimum. In zo’n situatie zal het kabinet de rijen koste wat kost gesloten willen houden. De coalitiegenoten van CDA en VVD zullen naar aanleiding van de laatste kritische kanttekeningen van Pechtold zijn zelfontstoken lancering nu geen vrije baan meer gunnen.

Nadat Pechtold’s uitspraak ‘Het probleem van Den Haag is Den Haag’ twee weken terug pontificaal als kop op de voorpagina van de Volkskrant prijkte, lijkt gisteren een kritieke grens te zijn bereikt. In het blad van de SPG-jugend (Ons Contact), bekritiseerde hij Balkenende voor zijn herhaalde waarschuwingen voor terreuraanslagen. Dat draagt in Pechtold’s ogen bij aan doemdenken, “Volgens mij moeten we onze kop koel houden. De laatste tijd word ik me gewaar hoe overdreven Nederlanders reageren op de terreurdreiging. Alsof onze steden vol zitten met terroristen.”

Je hebt van die mensen die ieder etentje aangrijpen om hun stokpaardjes van stal te halen en hun disgenoten ermee om de oren te slaan. Doorgeslagen aanhangers van een Marxachtige analyse van de klassenstrijd bijvoorbeeld, willen maar wat graag anderen ervan overtuigen dat het de schuld van ‘de’ kapitalisten is dat natuurrampen veelal arme gebieden treffen. Of selfmade miljonairs die maar niet begrijpen waarom die Hutu’s en Tutsi’s niet eventjes wat businessplannetjes (hoeft niet lang te zijn, zeg vier A4’tjes), schrijven om hun gezinnen uit de malaise te halen. Op zich kunnen hieruit in het restaurant of de kroeg nog best vermakelijke gesprekken voortvloeien, maar je ziet niet vaak dat zulke personen in hun werkdagelijks leven verantwoordelijkheid dragen op een vlak waar de koers 180 graden verschilt van het vizier van het trappelende stokpaardje. Bij de D66-minister lijkt zo’n situatie zich wel voor te doen.

Alexander Pechtold heeft zich de rol aangemeten van een soort professionele luis in de pels. Wel verantwoordelijkheid dragen voor het kabinetsbeleid, maar naar buiten toe telkens op de andere kant van de zaak wijzen, en dat ook nog eens met betrekking tot andermans portefeuille. Een beetje een puber met zwarte kousen-ouders, wiens hormonen hem dwingen om dan maar buitenshuis vieze woordjes te gaan roepen. Op zich zit het met de woorden wel goed, ik kan me althans slechtere manifestaties van ministeriële groeistuipjes voorstellen. Maar hoe staat het ondertussen met de daden van Pechtold en zijn partij D66?

Aan mooie woorden heb je niets als je uiteindelijk toch telkens de verantwoordelijkheid voor een tegengestelde koers aanvaardt. Inschikken kan met goedkeuring van de fractie of indirect, door herhaalde gedoogsteun van de LPF (waardoor de D66-regeringsdeelname toch wat vrijblijvend wordt). Ik ben bijvoorbeeld benieuwd waarom de partij in het recente debat over de bewaarplicht van (communicatie)verkeergegevens opeens haar kritische reserve verloor? Inhoudelijk kan ik me goed vinden in de opmerkingen van Pechtold. Maar ik zou liever zien dat deze bij de kabinetsvergaderingen aan de orde komen en aldaar worden meegewogen in de maatregelen die het kabinet neemt, bijvoorbeeld op het gebied van terreurbestrijding, dan telkens weer zo’n Haags kaasstolpstormpje in een glas water geserveerd te krijgen.