Diarios de motocicleta

“Dit is geen relaas van helden, het is slechts een verhaal van twee vrienden wiens levens op een bepaald moment bij elkaar kwamen. Met deze woorden begint en eindigt de film over de reis die Ernesto ‘Che’ Guevara samen met zijn vriend Alberto Granado, ondernam in 1952 op een oude Norton 500. De film is gebaseerd op het gelijknamige dagboek dat Che bijhield tijdens de reis (en op aantekeningen van Granado) en heeft naar verluidt de basis gelegd voor zijn latere strijd als revolutionair aan de zijde van Fidel Castro. Dat Che daarmee uiteindelijk een heldenstatus heeft verworven moge duidelijk zijn. Regelmatig duikt zijn beeltenis op in het straatbeeld of op een vlag aan de muur van een willekeurige huiskamer en is hij verworden tot een icoon in linksgezinde kringen. Dat Che in de laatste jaren van zijn leven de realiteit enigszins uit het oog verloor toen hij minister van Economische Zaken was, is bij weinigen bekend en voor wie daar meer over wil weten, kan het beste de documentaire Ernesto Che Guevara (1995) huren, verkrijgbaar in de betere videotheken. Diarios de motocicleta laat vooral de goede mens in Che Guevara zien en geeft de opmaat voor zijn idee over Amerika voor de mensen.

De twee vertrekken in januari 1952 en zijn ongeveer een half jaar onderweg op een reis die begint in Buenos Aires en naar Chili, Peru en uiteindelijk naar Venezuela leidt. Ernesto, zoals hij dan nog heet is op dat moment 23 jaar en bijna afgestudeerd in de medicijnen, gespecialiseerd in lepra. Granado is een stuk ouder, biochemicus en werkt aan de universiteit. In de film wordt een beeld geschetst van twee verschillende karakters, waarbij Granado vooral op zoek is naar avontuur en rokken wil jagen, terwijl Ernesto de gevoeligere blijkt te zijn en geduldig de verhalen van gedupeerde indianen aanhoort die ze onderweg tegenkomen. De landschappen zijn overweldigend; het begint al bij de grensovergang tussen Argentini