Er wordt wel eens gezegd dat in de VS de verkiezingen gekocht worden. De kandidaat met het meeste geld kan immers de meeste zendtijd kopen en op die manier vaker doordringen in de huiskamers van de kiezers. En ook in de politiek geldt: bekend maakt bemind.
Voor zover ik kon nagaan klopte het in ieder geval de afgelopen drie verkiezingen. In 2004 wint Bush het qua campagnegeld van Kerry, in 2000 wint Bush dit van Gore en in 1996 haalt Clinton veel meer geld binnen dan Dole. De correlatie lijkt er dus weldegelijk te zijn.
Dat in het achterhoofd houdend, lijkt ook de race van 2008 een gelopen zaak. Obama loopt aan alle kanten McCain voorbij. In Amerika maken mensen zich hier zorgen over, en redeneren dat de verkiezingen “gekocht” worden door de partij met het meeste geld.
Een logische gedachte, maar deze gaat wel voorbij aan een mogelijke alternatieve verklaring: bedrijven en mensen zijn niet gek. Iemand is veel minder geneigd geld te geven aan een kandidaat die het toch niet gaat worden. Daarmee verspil je geld, aangezien de verliezer niks in de melk te brokkelen heeft na de verkiezingen. Een bedrijf zal dan ook eerder een donatie doen aan de partij die -volgens het bedrijf- de meeste kans maakt op het presidentsschap.
Hiermee geeft het totaal opgehaalde campagnegeld opeens geen indicatie meer van hoe goed de partij zichzelf kon verkopen aan het volk en het bedrijfsleven, maar hoe deze de kansen van de partij inschatten: wisdom of crowds.
Zo bezien is de grootte van de campagnekas niet bepalend voor het resultaat, maar is het verwachte resultaat bepalend voor de grootte van de campagnekas. Beide effecten zullen elkaar waarschijnlijk versterken en er zullen heus wel uitzonderingen zijn, maar ik denk wel dat we hier te maken hebben met een groot deel van de verklaring voor de verschillen in budget tussen de kandidaten door de jaren heen.
Reacties (24)
In Amerika hebben ze een gezegde gebaseerd op hun grondwet: Everyone can become president, if you have the money.
Misschien ben ik naïef hoor. Maar donateurs zijn toch ook mensen? Die geld geven aan de kandidaat van hun voorkeur. Dus dan is het toch niet ze gek dat als de meeste stemmers de voorkeur geven aan kandidaat A, dat ook geldt voor meeste donateurs?
Met verkiezingen verkoop je een gevoel, een idee. In de fundraising is dat precies het zelfde.
En daarnaast heeft Obama nu de grootste campagne kas vanwege miljoenen donaties onder de 100 euro. Mensen die zijn ideeen ondersteunen en er aan willen bijdragen zijn ideeen uit te dragen.
Hoe veel geld je binnen kunt halen wordt in de VS gezien als een teken van je kunde of succes (zo hebben ze mij dat ooit op de universiteit aan proberen te leren). Je kan dat ook wat anders formuleren, waardoor het meteen een andere lading krijgt: in de VS denkt men, dat wie zichzelf goed weet te verrijken, ook goed voor het land zal zijn, of m.a.w. wie in zijn persoonlijke leven het eigenbelang steeds voorop heeft gesteld, verandert direct in iemand, die het landsbelang boven zijn eigenbelang stelt, zodra hij tot president wordt gekozen.
Overigens is geld gelukkig niet het enige criterium, waarop mensen hun keuze bepalen, maar het is wel een van de criteria, dat, naarmate de verschillen tussen de partijen kleiner zijn, aan invloed wint.
Tja, wisdom of the crowds….Het is natuurlijk wel zo dat op deze basis de ‘all men are equal’ niet meer opgaat: mensen met meer geld hebben de mogelijkheid meer te doneren en zo meer invloed uit te oefenen dan degenen die helemaal geen geld overhebben om te doneren. Om het maar Amerikaans te zeggen: deze maatstaf is een ‘loaded dice’. Obama dobbelsteen lijkt minder ‘loaded’ vanwege al de kleine donaties, maar feit blijft dat in mijn ogen democratie toch iets anders zou moeten zijn dan ‘wie kan de meeste donaties ophalen’
Typisch Amerikaans.
Vanaf het begin rond 1800 waren er al hooglopende discussies over wie in het landsbestuur mocht. Grond en belasting werden als argumenten voor verantwoordelijke besturen naar voren geschoven.
Sinds die tijd is weinig veranderd in de VS.
Nu nog een analyse die aangeeft of de mensen die hebben gespeculeerd op de politieke markt, ook waar voor hun geld hebben gekregen.
Wat zal een aandeeltje van 100 dollar over vier jaar waard zijn?
@2: De belangrijkste donateurs vormen niet nootzakelijk een representatieve steekproef uit de populatie kiezers. Sterker nog, veel topdonateurs zijn bedrijven en organisaties, die dus niet eens kunnen kiezen.
@8 Barack Obama was the only major presidential candidate this year to completely reject contributions from the Washington lobbyists and special interest PACs that have dominated our politics for years. Instead, this campaign has been owned by the more than 3.1 million everyday Americans who have donated in small amounts.
Maximum bedrag wat je per persoon _mag_ doneren is $2,300.
@Daan: daar vindt men gemakkelijk een weg omheen. Je mag niet meer dan 2300 aan de kas doneren, maar je mag wel bv. een duur diner of conferentie organiseren.
@4: Leuke ironische formulering. Maar er is nog iets anders: wie geld heeft, kan zendtijd kopen, campagnes betalen, en zo meer. Wie geen geld heeft, is gewoon onzichtbaar. De enige kwaliteit die een kandidaat moet hebben, is dus geld. De rest doet er niet toe.
Wie rijk is, kan veel geld doneren. Dus wie nog veel meer wil verdienen, stemt op de kandidaat die voor de rijken opkomt.
@11: Heb jij het artikel wel gelezen, en ben je ervan op de hoogte dat de kandidaat met het meeste geld, Obama, de belastingen voor de rijken wil verhogen?
Het hangt er denk ik vanaf waar je geld vandaan komt; zijn het grote bedrijven die je kas spekken, of -zoals Obama- ben je in staat grote groepen mensen achter je te scharen. Dat laatste lijkt me wel een gevalletje ‘wisdom of the crouds’, al is die wisdom in dit geval dan een self fulfilling prophecy.
In de praktijk komt het er dus op neer dat de meest geengageerde (of grootste) groep de twijfelaars over de streep weet te trekken door ze met spotjes te bestoken.
Daar kun je een vraagteken bij zetten, maar wel een kleiner vraagteken dan bij vote caging of grote donaties door bedrijven. Overigens wordt Obama nu aangevallen door de RNC omdat hij veel donaties van minder dan $100 krijgt, en daarvan hoef je niet bekend te maken wie de donateur is. De republikeinen vinden dit verdacht…
@9: Personen misschien, maar het echte geld haal je op bij banken:
“Some of Obama?s top contributors are Goldman Sachs ($571,330), UBS AG ($364,806), JPMorgan Chase ($362,207) and Citigroup ($358,054).”
Hier nog een wat mooier tabelletje, waarmee de bewering rond lobbygroepen meteen wat op lossere schroeven komt te staan. Overigens ook opvallend veel donerende universiteiten op het lijstje. Ik ben benieuwd wat daar achter steekt.
Let wel hierop: “The organizations themselves did not donate, rather the money came from the organization’s PAC, its individual members or employees or owners, and those individuals’ immediate families.”
Democratie werkt alleen als intelligente mensen stemmen. Ik had daar reeds een lange post over geschreven op Expatica.nl forums toen ik Maarten van Rossum hetzelfde hoorde zeggen over het Europese referendum.
Conclusie van mij en Van Rossum => Je moet mensen eerst een examen laten doen voordat ze mogen stemmen.
Zo zou je mensen ook een “rijbewijs” kunnen laten halen voordat:
– ze een hond mogen hebben
– kinderen mogen maken
– mogen stemmen
Gewoon 50 vragen die bepalen of iemand uberhaubt democratie begrijpt. Want wat voor zin heeft het om domme mensen te laten stemmen ?
In de Groekse vorm mochten enkel “pater familias” stemmen. Dat waren vrije mannen boven de 27 jaar met de verantwoordelijkheid voor 10 anderen mensen.
Democratie met domme mensen werkt niet. Of niet goed genoeg.
:)
17. Dat heb ik al vaker gedacht. Mensen moeten meer elementaire beginselen van politiek in hun basisopleidingen meekrijgen. Zoals rechten, filosofie en sociologische dingetjes.
Ook hebben sommige politici ernstige hiaten in hun algemene kennis.
Een oplossing voor bovenstaande zaken is een illusie.
@17: “Want wat voor zin heeft het om domme mensen te laten stemmen?”
De volksvertegenwoordiging moet het volk vertegenwoordigen, ook het domme deel ervan.
19. Oh, daarom heb je ook domme parlementariërs!
@20: precies!
Daarom hebben ze mij nooit gekozen. Te dom voor de knappen en te knap voor de dommen.
Ik vind dit ook beetje kip en ei situatie. Maar ik ben er wel van overtuigd dat iets wat populair is en dus veel oplevert niet automatisch het beste hoeft te zijn wat er te krijgen is. Ik heb dan ook weinig vertrouwen in democratie (maar weet geen beter alternatief). Een examen(pje) voor kiezers ben ik (al jaren) voor, echter moeten we wel HEEL goed oppassen dat het geen eenkennige suggestieve vraagjes worden. Maar daar moet toch een mouw aan te passen zijn. Stel dat zo’n examen er zou zijn zouden de verkiezingen een stuk interessanter worden. Ik vind overigens de verkiezingsdebatten vaak ook echt klote. Men krijgt 30 seconden om wat te roepen en dan is de volgende al weer aan de beurt. Ga nu eens echt in op de feiten. Zoek ook eens uit hoe iets werkelijk zit. Bijvoorbeeld “goh meneer Balkenende vorige keer zei u dat Bos liegt want u zei A en hij zei B. Nu hebben we wat onderzoek gedaan en wat blijkt…….” etc. Nu zegt Balkenende gewoon “u draait” en dan scoort ie zogenaamd een punt. Wat schieten we daar dan mee op vraag ik me af? Ik bedoel ik trek mijn conclusies wel, maar niet op basis van one-liners in een “debat”.
@20: Dat is een wat vreemde redenatie die je vaker hoort. Je hoeft niet dom (neger, vrouw, 65+, 7e dag adventist, hondenbezitter, miljonair) te zijn om de betreffende groep te kunnen vertegenwoordigen.