ELDERS - Meer dan twee dagen betaald vaderschapsverlof zit er volgens minister Asscher niet in voor Nederlandse vaders. Elders zijn jonge vaders een stuk beter af.
De ruimste vaderschapsverlofregelingen zijn in IJsland en Slovenië, waar nieuwe vaders 90 dagen betaald verlof krijgen. Ook Finland, met 54 betaalde dagen, Litouwen met een maand en Portugal met 20 dagen (waarvan de eerste tien dagen zelfs verplicht zijn), behoren bij de vijf landen met de ruimste regelingen. In Mozambique, Italië, Saudi-Arabië en Tunesië zijn vaders nog slechter af dan in Nederland met slechts één betaalde verlofdag. Maar in heel veel landen bestaat nog helemaal geen vaderschapsverlof.
Duitsland, dat geen vaderschapsverlof kent, staat ook voor zwangerschapsverlof onderaan het lijstje van Europese landen . Dat is daar 14 weken (het Europese minimum), in Nederland 16, in Denemarken 50 en in Zweden 96 weken.
Verlofregelingen voor jonge ouders zijn in Europa zo verschillend dat er moeilijk overeenstemming bereikt kan worden voor een EU-richtlijn. Voor moeders verschillen de regelingen in tijd, dat wil zeggen het aantal verlofweken voorafgaand aan de geboorte en na de geboorte, in verplichte en vrijwillige delen, betaalde en onbetaalde weken, en in de hoogte en de bron van de vergoeding. Niet overal worden alle weken 100% vergoed. In sommige landen is er na de geboorte de optie voor een ouderschapsverlof dat zowel door de vader als door de moeder kan worden opgenomen. Zo kent Ierland een zwangerschapsverlof van 26 weken, betaald door de staat, 16 weken onbetaald verlof en 18 weken onbetaald ouderschapsverlof.
In de EU is sinds 1992 14 weken betaald verlof voor moeders het minimum. Harmonisatie is gewenst omdat te grote verschillen de vrije markt en het vrije verkeer van werknemers kunnen verstoren. Voor de Europese Groenen is het zwangerschapsverlof een onderwerp waarmee Europa bij de overmaat aan handelsbevorderende maatregelen nu ook eens haar sociale gezicht kan laten zien. In 2010 heeft het Europees Parlement een uitbreiding voorgesteld naar 20 weken. Dat vonden enkele landen, waaronder Nederland en Duitsland veel te lang. Commissaris Frans Timmermans die vorig jaar speciaal is aangesteld om de regelgeving te verbeteren, gaf in december de partijen nog een half jaar de tijd om de kwestie uit te onderhandelen. Vorige maand heeft het Europees Parlement er nogmaals bij de Commissie op aangedrongen werk te maken van de vernieuwing van de richtlijn voor zwangerschapsverlof. Nederlandse leden van de VVD en het CDA stemden tegen de resolutie in afwijking van de lijn van de politieke groep waartoe zij behoren.
De ILO, de internationale organisatie die opkomt voor werknemersrechten, ijvert al vanaf 1919 voor de gezondheid van moeder en kind, tegen de discriminatie van zwangere vrouwen en voor al haar rechten rondom de geboorte, inclusief het recht op borstvoeding tijdens het werk.In het laatste ILO-rapport over dit onderwerp staat dat ongeveer 830 miljoen vrouwelijke werknemers, voor het merendeel in Afrika en Azië, nog steeds een adequate bescherming van het moederschap moeten missen.
De rol van de vader is nog betrekkelijk nieuw. In 71 van de 167 landen bestaat een wettelijke regeling. In het lijstje ‘ontwikkelde landen’ (p. 54-55) ontbreken behalve Duitsland ook landen als Polen, Tsjechië en Oostenrijk. Vaderschapsverlof wordt door de ILO gezien als een belangrijke bijdrage aan de gezonde ontwikkeling van een kind. En ook aan een betere verdeling van zorgtaken tussen man en vrouw.
Nederlandse werkgevers hebben geen boodschap aan deze doeleinden. Minister Asscher mag van hen geen medewerking verwachten om de achterlijke positie van Nederland op dit gebied op te heffen, ook al is zijn voorstel nog zo bescheiden (van twee naar vijf dagen). ‘De overheid moet eens stoppen met het eindeloos in de snoepdoos van de werkgevers graaien’, fulmineert voorzitter Michaël van Straalen op de website van MKB-Nederland, alsof hij het allemaal zelf moet betalen. ‘Hoe is het mogelijk dat politici in een tijd dat zoveel ondernemers omvallen zelfs maar denken aan het uitbreiden van verlofrechten.’
Hoe is het mogelijk dat werkgevers in Nederland zo verschillen van die in de meeste andere Europese landen?
Reacties (23)
Laten we zeggen dat dit soort regelingen een graadmeter zijn voor de mate van beschaving in een cultuur.
Hoe meer we ‘het hoofd boven water moeten houden en geen geld hebben voor dit soort onbenulligheden’, hoe minder beschaving.
Het zou wel interessant zijn een overzicht te zien per land wie het verlof betaalt, de werknemer, werkgever, overheid of mix daarvan.
Ronduit onethische uitspraak van Michaël van Straalen. Alsof de rechten van nieuw leven ondergeschikt zijn aan hun financiele belang op korte termijn. Zo’n kille afstandelijke houding past niet bij het MKB.
Sowieso werpt hij een bizarre tegenstelling op. Ja de MKB heeft het niet makkelijk, maar waarom dan direct tegen? Waarom niet ‘joh, verlof is belangrijk, maar laten we het via de belasting regelen want de crisis’.
Nee Michaël van Straalen komt gewoon met bullshit argument wat neerkomt op: fuck jullie kinderen, blijf van me geld af.
Tja, en dan de kwart van de mannen boven de 50 die geen vader zijn, voor de drie kwart die gemiddeld 2,3 kinderen verwekken. Er worden weer lui voorgetrokken. Eerst hebben ze al een vrouw die de beentjes wijd doet, en dan krijgen ze ook nog een bonus. Moet niet gekker worden!
@2: In het ILO rapport staat een globaal overzicht voor zwangerschapsverlof (fig. 2.4, p. 26). In de meeste ontwikkelde landen gaat het om een sociale verzekering, gerelateerd aan werk, waar werkgevers ook aan meebetalen. Het vaderschapsverlof is in sommige landen ook een sociale verzekering, maar hier draaien de werkgevers vaker op voor de kosten, begrijp ik uit het rapport, p. 57
Dan wil ik ook verlofdagen om bij te komen van al die collega’s die vader zijn geworden en niet meer in staat lijken te zijn om over iets anders dan hun kind te praten.
Ik mag toch hopen dat dat zwangerschapsverlof van 96 weken eigenlijk zwangerschaps- plus ouderschapsverlof is, of zijn Zweden een andere diersoort?
@7: Even voor de duidelijkheid: Ik vind het twee heel verschillende dingen. Zwangerschapsverlof is iets vergelijkbaars aan ziekteverlof. Een hoogzwangere of net bevallen vrouw kan simpelweg de meeste werkzaamheden niet meer uitvoeren. Begrijpelijk dat je daar dus een regeling voor hebt die min of meer gelijk is aan die voor ziekteverlof.
Ouderschapsverlof daarentegen is een vorm van zorgverlof en zou wat mij betreft niet aan één persoon, maar over beide ouders samen (uitgaande van een tweedoudergezin) uitgekeerd moeten worden, waarbij ze dat onderling kunnen verdelen. Tegenover werknemers die de verantwoordelijkheid nemen om geen kinderen te krijgen, zou het overigens een stuk eerlijker zijn als dit verlof in een soort sabbaticalpot terecht zou komen (waaruit iedereen x dagen verlof kan krijgen tot zijn pensioen). Daarmee voorkom je ook dat werkgevers gaan discrimineren op vrouwen van rond de 30 (want die zie je met veel grotere waarschijnlijkheid binnen een paar jaar maanden verlof nemen dan andere sollicitanten).
Je kunt natuurlijk ook gewoon vrij of verlof nemen als je kindje geboren wordt. Maar ergens zie ik wel wat in 5 dagen doorbetaald verlof voor de vader, wellicht deels gecompenseerd door de overheid. Soms moet je als werkgever ook willen investeren en belonen. Niet altijd dat zuinige. Een happy vader is een happy werknemer!
Als je nu vrij wilt, dan kan je toch vakantie opnemen na de bevalling. Als je het echt zo belangrijk om tijd te je kind te besteden, ga je parttime werken. Dan investeer je zelf in je kind. Maar waarom moet altijd iemand anders daarvoor opdraaien?
Ik doe even het rekensommetje. In Nederland worden ongeveer 180.000 kinderen per jaar geboren. Neem een gemiddelde werknemer met een jaarinkomen van 36.000. Dat kost bij 90 dagen ouderverlof dan 2,1 miljard. Met een werkende beroepsbevolking van 7,2 miljoen kost dat verlof dan gemiddeld 290 euro per jaar per werknemer. Correct me if I’m wrong.
Ik denk dat je in een discussie dit verlof niet los kunt zien van alle andere regelingen: zwangerschapsverlof maar ook kinderbijslag, kindgebonden budget, kinderopvangtoeslag en combinatiekorting. De vraag is hoeveel je als samenleving over hebt voor het instandhouden van die samenleving. En neem dan gelijk even de vraag mee hoeveel kinderen je per moeder maximaal wilt sponsoren.
Dan een heel ander issue, ik heb ervaren dat je als vader pas een rol van betekenis krijgt voor je kind op het moment dat het pakweg een half jaar tot negen maanden oud is. Als het gaat zitten, kruipen, brabbelen en zich optrekt. Als er al een vader/ouderschapsverlof zou zijn, dan zou ik het zeker niet direct na de geboorte opnemen.
Dit verbaast me niet. Aan de rol van de vader wordt in Nederland bijna per definitie niet veel waarde gehecht.
Om te beweren zoals zopie @11 dat een vader de eerste zes maanden geen rol van betekenis speelt in het leven van een pasgeborene is de grootst mogelijke onzin en getuigt van een gebrek aan besef aan hoe belangrijk het is voor een kind om juist in de meest prille fase van het het leven met beide ouders een vetrouwensband te bewerkstelligen.
Tijdens die eerste periode van het leven, van de eerst geborene, worden immers de zorgtaken tussen de moeder en de vader verdeeld. Het eigen gedrag moet worden aangepast om in de behoeftes van het kind te voorzien.
Veranderde leefpatronen zijn het gevolg. Deze patronen moeten worden ontwikkeld.
Voeden, luiers verschonen, aankleden, naar bed brengen, maar ook de meest basale communicatie, zoals troosten, lachen, helpen en ontdekken zijn einge voorbeelden van zaken waar, als de vader er vanaf het begin niet bij betrokken is, de zorg van het kind primair op de schouders van de moeder terecht komt.
Vaderschapsverlof is dan ook de erkenning van de belangrijkheid van de rol van de vader bij de meest essentiele ontwikkeling van het kind.
Het gaat dus in de eerste instantie om de belangen van het kind, dat beter af is als het ook de zekerheid heeft dat ook de vader volledige verantwoordelijkheid neemt voor zorgtaken en deze niet gemakshalve aan de vrouw overlaat.
Vaak zie je nu dat pasgeborenen door bijna alleen maar vrouwen worden omringd.
De economische voordelen van een erkenning van de rol van de vader in het leven van een kind zijn legio. De ontkenning daarvan heeft negatieve maatschappelijke gevolgen.
De rol van wetgeving is primair het welzijn van haar burgers.
Om dit als een onwenselijke economische kostenpost te kwantificeren is per definitie economische belangen boven het welzijn van burgers plaatsen. In dit geval zelfs boven het welzijn van een pasgeborene.
Pappa moet weg want Pappa moet werken.
Het is maar waar je als samenleving je prioriteiten legt.
@12: Ik dacht dat in mijn opmerking over de vaderrol duidelijk gesteld had dat dat mijn ervaring was. Zou je mij kunnen uitleggen waar je de arrogantie vandaan haalt mijn persoonlijke ervaringen als onzin weg te zetten? En met de grootste stelligheid je eigen mening als feit neer te zetten?
Ik wil best een discussie aangaan en je hoeft het niet met me eens te zijn, maar niet met een roeptoeter die alleen zijn eigen gelijk komt halen.
@13: Ook uit eigen ervaring Zopie. Ik neem tenminste aan dat jij niet uit jou eigen ervaring als baby spreekt, maar als vader.
Ik heb het over de behoeftes van het kind zelf.
Zoals ik al zei getuigt jou eigen ervaring van een gebrek aan besef van de behoeftes van een zuigeling die doorgaans niet voor zichzelf kunnen spreken laat staan voor zichzelf kunnen opkomen.
Je hebt het over pas een rol van betekenis hebben als het gaat zitten, kruipen, brabbelen en zich optrekt.
Voor de duidelijkheid, je noemt expliciet geen enkele daadwerkelijke zorgtaak.
Ik wil best geloven dat je geen rol van betekenis hebt gehad die eerste zes maanden, zoals je stelt. Tegelijkertijd vind ik dat je het kind, en daarmee ook jezelf, tekort doet.
Wat ik stel, is dat een baby die behoefte wel heeft, dat een vader zich ook bekommert om de voeding, het aankleden, het wassen, de luiers te verschonen, te troosten bij het huilen etc. en er ook echt voor het kind is. Het heeft dan immers twee ouders vanaf dag 1 die volledige verantwoordelijkhied nemen voor zijn/haar welzijn, en niet 1, of anderhalf.
Wanneer een eventueel vaderschapsverlof jouzelf het beste uitkomt is daarbij volstrekt irrelevant. Het pasgeboren kind heeft die behoefte van nature.
Daarom is jou eigen ervaring niet minder waard, maar is het onzin om te stellen dat het waar is dat de vader pas na 6 maanden een rol van betekenis heeft.
Het is niet waar, en het sluit ook niet aan bij de natuurlijke behoeftes van een kind.
Wat je nu ziet is dat pasgeborenen vaak door kraamhulp worden bijgestaan, terwijl de vader daar gewoon hoort te zijn voor zijn kind, die van nature het meest gebaat is bij vader en moeder samen.
De gezinsvorming, de eenheid van het gezin, de veranderende rolverdeling, het onderlinge vetrouwen tussen kind en ouders, zijn daarbij gebaat, ook op lange termijn. Ook de samenleving als geheel heeft hier baat bij. Maar waar het om gaat, is het feit dat het kind zelf die behoefte van nature heeft.
@Zopie:
“Correct me if I’m wrong”
You are wrong. See correction above.
@14:
Alweer een setje boude uitspraken. Ga je die uitspraken ook nog onderbouwen of blijft het bij losse flodders?
@16: Ik heb mijn argumenten inmiddels meer dan voldoende onderbouwd.
Jij hebt daar nog geen valide argumenten tegenin gebracht.
Je roeptoetert over geld, en je toont een gebrek aan emphatie met waar het eigenlijk over gaat, de beweegredenen van het wel of niet nut hebben van vaderschapsverlof.
Verder benoem je andere belastingtechnische regelingen, die pas relevant worden nadat er besloten is om vaderschapsverlof te realiseren.
Je hebt zelf kortom nog niets onderbouwd, behalve een kille rekensom alsof dat het enige relevante criterium is. Dat is het niet.
Onderbouw eerst maar eens waarom een vader pas na zes maanden een rol van betekenis zou spelen in het leven van zijn pasgeboren kind. Daarna praten we verder.
Dit artikel past hier prima: https://decorrespondent.nl/2971/Het-beste-cadeau-voor-Vaderdag-een-volksverzekering-voor-ouders/205596171-d5bd7468
Met onder andere een aantal argumenten:
@18: Da’s helder. Ik heb nooit willen beweren dat de vaderrol niet belangrijk was en onderzoeken zoals deze bevestigen dat. En ik ben zeer betrokken bij de opvoeding (ik zeg zelf liever ‘begeleiding’) van mijn kinderen.
Er moeten keuzes gemaakt worden en daarom kwam ik met het kostenplaatje. Je kunt het geld maar één keer uitgeven en, @1, een graadmeter voor de mate van beschaving is wat mij betreft dat er een discussie gehouden kan worden over het onderwerp en dat er daarna op basis van die discussie een plan komt. Ik ben er zelf niet zo uitgesproken over. Ik vind alleen dat het totaal aan bestaande kinderregelingen nu al veel te complex is. Nog los van het feit dat er ieder jaar aan gesleuteld wordt.
Mijn opmerking over de vaderrol in het eerste halfjaar was een persoonlijke terzijde, ik had daar wel een reactie op verwacht maar niet dat de pleuris zou uitbreken.
@19,
(Niet zozeer tegen jou hoor, maar we zouden die uitspraak los moeten laten. Economie bestaat juist uit de kringloop van geld, en dat maakt ironisch genoeg dat we geld juist heel vaak kunnen uitgeven, en heel veel kunnen creeren. Menselijke tijd, die kun je maar 1 keer uitgeven. Elk uur dat je van huis bent is voor eeuwig verloren als tijd die je met je kind kunt doorbrengen.
We zouden dat veel centraler moeten stellen in onze gedachtengang.)
Complexiteit is inderdaad een punt – maar het is goed om te bedenken dat we die complexiteit vooral creeren omdat we proberen de kantjes ervan af te lopen. Als we royaler zouden zijn met ouderschapsregelingen en verlofregelingen, gewoon vanuit onze hele maatschappij, omdat we weten dat het onze maatschappij alleen maar winst geeft, dan zou heel veel van die complexiteit niet nodig zijn.
@Inca bedankt voor het delen daarvan.
Dat ondersteunt hetgeen ik stelde.
@zopie
Als dat de pleuris uitbreken is dan ben je het wellicht niet gewend om een beetje tegengas te krijgen?
Als we het erover eens zijn dat vaderschapsverlof in de basis een goed idee is, dan kun je het op basis van dat inzicht vervolgens gaan hebben over wat er verder anders kan in de wetgeving.
Wat dat betreft ben ik het eens dat er een kluwen aan ondoorzichtige regelingen is ter rondpomping en financiering van de opvoeding van een kind.
Zo vind ik bv. een zeer kwalijke zaak dat de regering al jarenlang 17-jarigen benadert om ze alvast een studielening aan te smeren.
Daarmee impliceert ze ten eerste dat er binnen gezinnen geen voorzieningen zijn getroffen, en ten tweede verkoopt men effectief rentedragende leningen aan minderjarigen, onder het mom van ‘hulp geven’.
Alweer een voorbeeld van een overheid (of moet het ijverheid zijn) die verkeerde accenten legt en niet bijdraagt aan het stellen van de juiste prioriteiten van haar burgers.
@20: Nou Inca, daar ben ik het dan niet mee eens:
Is dat niet precies hoe de kredietcrisis is ontstaan?
Jouw woorden. Complexe regelgeving krijg je volgens mij vooral van politici en ambtenaren die overal hun plas over moeten doen. En passant leveren complexe regels een goede omzet voor de IT branche op en is het een prima banenschepper bij de overheid. Win-win. En hoera als het misgaat, dan smijten we er gewoon een toezichtsorgaan tegenaan.
Verder ben ik benieuwd hoe je zo’n regeling dacht uit te werken voor de bijna één miljoen zelfstandigen in dit land.
@22,
Nee.