KRAS | Geestelijke Gezondheidszorg

Op 1 januari 2020 treedt de nieuwe Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) in werking. Die biedt familie en vrienden meer ingangen om mensen te laten opnemen van wie ze denken dat ze dreigen te ontsporen. Ondertussen is Arnold Karskens bezig met het aanleggen van een database van alle wappies van Nederland. Die twee dingen hebben niks met elkaar te maken, tenzij je een liefhebber bent van complottheorieën. En laat nou net... Kortom: wie zit er werkelijk achter Ongehoord Nederland? Wie is de architect van het tekort aan publiek voor al die mensen die plofkijkers zoeken om hun mening tegenaan te parkeren? De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie zal het niet zijn, want die kampt al met een ledentekort. Dus ik denk dat het een realityformat van RTL is. Want zeg nou zelf, dat ze daarmee stoppen, dat gelooft toch niemand?

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten
Foto: Beverly & Pack (cc)

Ongestoord Nederland

Ha, fijn, een nieuwe rechtse omroep. Dit keer wordt er eentje opgericht voor ‘Ongehoord Nederland’, net als de vorige twee initiatieven. Je weet wel, dat Nederland dat al jarenlang in elke actualiteitenrubriek en elke krant mag vertellen dat zijn (ja, meestal zijn) verhaal niet gehoord wordt. Dat je iets niet mag zeggen, omdat de media links is en de politiek ook. Althans daar slaat de naam op, volgens de initiatiefnemers.

Ik kan me moeilijk voorstellen dat ze niet ook hebben nagedacht over de andere betekenissen van het woord ‘ongehoord’. Zoals onbehoorlijk en onfatsoenlijk. Natuurlijk hebben ze dat. Wel intrigerend om te zien hoe je een racistische dogwhistle in je naam kan verwerken. Ja, wij zijn er ook voor jou, ‘rassenrealist’, ‘immigratierealist’, ‘klimaatrealist’ of wat voor een soort ‘realist’ dan ook. Maar goed, dat was zo ook wel duidelijk met oprichters als Joost Niemöller, Arnold Karskens en godbetert Ybeltje Berckmoes – die jarenlang in de Tweede Kamer ongehoord zat te wezen – aan boord.

Want natuurlijk gaat het ze niet om kunnen zeggen wat ze willen zeggen. Want dat kunnen en doen ze al. Het belangrijkste is dat ze het kunnen zeggen zonder dat het consequenties heeft. Dat een interviewer, in plaats van een kritische vraag, gewoon instemmend knikt als wordt beweerd dat zwarte mensen meer verkrachten, en dat dat komt doordat ze zwart zijn. Dat we overspoeld worden door buitenlanders en dat het hier Eurabië wordt. Of dat klimaatverandering niet bestaat, of geen ramp is. Jezelf lekker kunnen wentelen in een feitenvrije, kritiekloze omgeving.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

“The life jackets we were wearing were all fake”

De vader van het Syrische jongetje Aylan, dat symbool werd voor de gevolgen van Europa’s houding ten aanzien van Syrische vluchtelingen nadat diverse foto’s van zijn aangespoelde lichaam de wereld over gingen, vertelt over de helse tocht van Bodrum naar het Griekse eiland Kos.

De vader had aanvankelijk asiel aangevraagd in Canada, maar werd afgewezen omdat hij geen papieren had. Ook kreeg hij geen uitreisvisa van de Turkse autoriteiten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Arnold Karskens vs. Humo

Deze bijdrage is van Peter Olsthoorn.

Gelezen: De Standaard

Arnold Karskens eist 10.000 euro van Sanoma België, uitgever van wegens ‘karaktermoord.’

Cineast Vik Franke zei in een interview met Humo gepubliceerd op 17 mei 2011 dat Karskens in 2006 tijdens het draaien van een documentaire in Afghanistan op een bedrieglijke manier omging met de feiten waarover hij verslag uitbracht.

Arnold Karskens is niet geamuseerd. Hij eist een schadevergoeding.

“De reden voor mijn kwaadheid is een interview in hun weekblad Humo van 17 mei 2011 met cineast Vik Franke. Daarin jokt hij de zaak bij elkaar over een ontmoeting die wij in het najaar van 2006 in Afghanistan hebben gehad. Waar ik lang-uit-over-val is zijn citaat dat ik kijkend in de camera in een documentaire zou hebben gezegd: ‘Ik zit nu vér buiten Tarin Kowt, de kogels vliegen me hier om de oren.’

Allemaal gelul volgens Franke. ‘Want ik weet precies waar hij dat gefilmd heeft: in Tarin Kowt zélf. ‘ En Frank had nog meer in zijn mouw. Met andere woorden: ik zou de zaak flessen.

Aan beide heren stelde ik dat weekblad Humo deze Franke bij dergelijke uitlatingen om bewijzen dient te vragen. Blijven die uit dan dient zo’n citaat helemaal niet te worden gepubliceerd. Humo verzuimde bovendien om mij een reactie te vragen die meegenomen had kunnen worden in hetzelfde artikel. Dit alles zijn zeer zware deontologische fouten.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.