COLUMN - Waarin Klokwerk zich andermaal verbaast over de inefficiënte manier waarop wordt omgegaan met werkloosheid.
Crisis? In de VS en in landen als Turkije lijkt de crisis wel voorbij. Daar koos men ervoor de crisis te bestrijden met investeringen in infrastructuur en sociale zekerheid om werkgelegenheid te stimuleren.
De EU koos voor de omgekeerde strategie: die van saneren en bezuinigen, inclusief een opgelegde radicale uitverkoop van de collectieve goederen van de zuidelijke landen.
Je hoeft geen topeconoom te zijn om te bedenken dat hierdoor de werkloosheidscijfers verder oplopen en de crisis zich verdiept. Wie daar anders over dacht ziet zijn ongelijk nu hopelijk wel bevestigd.
Kwaad naar Europa wijzen is echter onterecht. Want juist Nederland is bij uitstek medeverantwoordelijk voor deze Europese strategie. Daarbij doet de landelijke politiek er schijnbaar alles aan de werkloosheidscijfers verder te laten groeien.
Het nieuws is al meer dan een week oud maar wordt nog volop gedeeld in de sociale media: een weggesaneerde straatveger moet voor zijn uitkering… straten vegen. Zogenaamd om werkritme en werkervaring op te doen.
De absurditeit van hoe we met werkloosheid omgaan in één treffend voorbeeld samengevat. Officieel mag het niet leiden tot verdringing, maar iedereen kan snappen dat wanneer werklozen gedwongen worden afgestoten taken alsnog uit te voeren de behoefte nooit meer zal ontstaan er ooit nog iemand voor aan te nemen.
Politieke tegengeluiden op dit vlak ontbreken echter vrijwel volledig. Staatssecretaris Klijnsma gaat onderzoek doen naar de misstanden, nadat de SP en de FNV campagne voerden tegen het werken voor een uitkering. Maar allemaal vinden ze dat ‘werken als therapie’ wel toegestaan moet blijven.
En dat is dus precies hoe dat geval van die straatveger wordt verdedigd.
Waarom trappen we nog in die onzin? Een leerproces levert geen geld of diensten op. Wanneer een opleiding gaat renderen heet dat werk. En bij ’training on the job’ hoort een eerlijke beloning voor de ‘job’.
Uitkeringsgerechtigden hebben hun uitkering omdat ze werkzoekend zijn. Zij hebben daarom de plicht zich in te zetten werk te vinden, door te solliciteren en door zich bij te scholen. En zij verdienen hierbij hulp. Het cynische is dat van alle re-integratietrajecten van het UWV en de sociale diensten nog nooit is aangetoond dat ze enig effect hebben. De projecten worden geëvalueerd aan de hand van de uitstroom naar werk. Maar het is onduidelijk of die uitstroom dankzij of ondanks dat traject gebeurt. Veel schrijnende anekdotes over verplichtingen die sociale diensten, het UWV en bedrijven waarmee zij samenwerken opleggen doen het laatste vermoeden.
Het is sowieso al hoogst twijfelachtig of het überhaupt mogelijk is om mensen met dwang en plicht te motiveren voor de arbeidsmarkt. Daarbij is het crisis. Er zitten op dit moment massa’s mensen aan de kant die wél gemotiveerd zijn. Als zij al niet aan de bak komen, dan is het volkomen zinloos om ongemotiveerde mensen te gaan ‘prikkelen’.
Het wordt daarom eens tijd dat we afstappen van de onzinnige dwang- en disciplinemaatregelen voor werklozen. Dit zijn op zijn best nutteloze bezigheidstherapieën, en op zijn slechtst nauwelijks verkapt misbruik van werklozen. Het leidt tot mensonwaardige praktijken, het is zinloos en het kost werkgelegenheid.
De enige rechtvaardiging voor zulk beleid is een misplaatst gevoel van jaloezie naar mensen die in een situatie zitten die allesbehalve benijdenswaardig is.
Reacties (63)
Er bestaat een nogal curieus neveneffect van dit werklozen pesten: als je hen dreigt met werkervaring of een opleiding, zien nogal wat mensen af van een uitkering (kan de universitaire bron helaas niet meer vinden).
Die re-integratietrajecten mogen dan volkomen zinloos zijn, we houden er in ieder geval al die werkcoaches mee van de straat, anders moeten we die ook nog bij het werkloosheidscijfer optellen.
> Je hoeft geen topeconoom te zijn om te bedenken dat hierdoor de werkloosheidscijfers verder oplopen en de crisis zich verdiept. Wie daar anders over dacht ziet zijn ongelijk nu hopelijk wel bevestigd.
Tja. Lekker niveautje weer.
Wat dacht je er van dat de Europese landen voornamelijk de belastingen hebben verhoogd en geen druppel bezuinigd? En omdat de collectieve uitgaven al meer dan 50% zijn, dat Bruin dat helemaal niet kan trekken?
Heel gek dat de economie door de knieën gaat. Dat had ik nou nooit verwacht!
Gaap.
Je reactie verraadt helaas niet meer nuance, maar dat zal de slaap zijn.
Dat er bezuinigd is, is gewoon een feit. Maar uiteraard had ik er ook ‘lastenverzwaringen’ bij mogen zetten, versus ‘lastenverlaging’ in het buitenland, om compleet te zijn. (Edit: Het onderscheid tussen bezuinigen en een lastenverzwaring is ook niet zo scherp – als bezuinigd wordt op de WW is dat een lastenverhoging voor iedereen die in de WW zit.)
Het gaat om de tegenstelling van investeringen doen versus versobering. Dat dit laatste niet zo een succesvolle strategie is geweest van de EU, daar zijn zelfs de topeconomen het onderhand in grote lijnen over eens.
Het wachten is nu op politici die op hun schreden terug durven keren en hun roze liberale bril afzetten.
@Christian: Daar kan ik me veel bij voorstellen. In verhalen die ik soms lees en hoor van mensen die met het UWV of de sociale dienst te maken hebben gaat het vaak over betuttelende cursussen die zwaar onder het niveau van de mensen die het betreft liggen, bezigheidstherapieën, of gewoon geestdodend productiewerk waar ik eerder van de arbeidsmarkt van zou vervreemden dan er naartoe zou groeien. In dat geval zou ik zelf ook liever kiezen voor proberen het nog even uit te houden op een restje spaargeld.
Maar het is een oneigenlijke manier van bezuinigen om mensen zo hun recht te onthouden.
Voor iedere baan zijn er zeven werkzoekenden. Dus het is een onzinnige strijd om mensen te laten integreren. Voor een ieder die een baan krijgt, zijn er nog zes mensen aan het integreren voor diezelfde baan! Het is weggegooid geld.
Het werken voor de uitkering is apert, immers de werkende heeft een verplichtte verzekering afgesloten en daarvoor jaren (soms tientallen jaren) premie voor betaald.
De werkzoekende heeft gewoon recht op de ingevolge zijn afgesloten verzekering een uitkering te ontvangen.
Verder heeft de rechter allang vastgesteld dat werken voor een uitkering onrechtmatig is http://www.doorbraak.eu/documenten/Besluit.pdf
Het is een typisch geval van blaming the victim, populair in VVD-kringen. “Als je maar wilt werken, dan is er altijd werk”. Dat soort geleuter. Allemaal van mensen die er zelf warmpjes bij zitten.
Tis ook volgens mij gewoon campagne voeren voor de volgende verkiezingen al deze maatregelen: Al die hard werkende Nederlanders die nog wel een baan hebben het gevoel geven dat al die luie werkeloze uitvreters iets doen voor centen en niet alleen maar thuis op hun gat zitten te niksen. Wederom een soort van symbool politiek/wetgeving/maatregelen
Ik snap niet zo goed waarom de reintegratie van de individuele werkloze een probleem van de overheid is. De overheid is er om onze economie in goede banen te leiden en te zorgen dat de bevolking daar van kan profiteren. Waarom dan via allerlei UWV’s en reintegratiebedrijven werklozen drillen om aan werk te komen dat er niet is? Dat is toch gewoon het probleem van de individuele werkloze, of niet?
De overheid moet gewoon de werkloosheid als maatschappelijk probleem oplossen. De banenmachine aanzetten, dat is.
De eerste vier alinea’s zetten me op het verkeerde been. Ik dacht dat het over de bankencrisis en de economie zou gaan. Uiteraard zou dan de crisis in Turkije voorbij lijken te zijn. Het is daar immers nooit crisis geweest, net zoals in alle andere landen waar de banken niet meededen aan de handel in waardeloze hypotheekpakketten.
Uiteindelijk blijkt het over de bijstandswet te gaan en heeft de economie-inleiding er niks mee te maken. Was er een aanleiding voor de post, een nieuwsbericht ofzo? Want het voegt verder niets toe aan de stratenvegerspost.
@6 In de Orioniszaak (niet: Orinonis zoals de rechter schrijft :)) heeft de rechter vastgesteld dat ‘werkstages’ aan bepaalde criteria moeten voldoen, zoals maximaal 32 uur per week, maximaal een jaar, duidelijke omschrijving van de taken. De rechter heeft zich uiteraard niet uitgelaten over de rechtmatigheid van de wet.
Overigens laat het FNV-rapport zien dat de ‘schrijnende gevallen’ voornamelijk voortkomen uit slecht management op de werkvloer en niet zozeer uit het gemeentelijk beleid of de wet.
Verder wel eens met @6: de betaalde premie is immers al de tegenprestatie. Alleen als mensen nooit hebben gewerkt of nooit aan de bak zullen komen geldt dit premieargument niet.
@Kalief: Ik denk dat het probleem hem erin zit dat jij bij het woord crisis klaarblijkelijk meteen aan ‘bankencrisis’ dacht. Misschien had ik andere woorden moeten kiezen – als ik denk aan de crisis denk ik met name aan de gevolgen daarvan: de massale werkeloosheid in het zuiden en de oplopende werkeloosheid hier.
@11 Waarschijnlijk meer omdat op de frontpage alleen die eerste vier alinea’s worden weergegeven. En die gaan over de economie terwijl je eigenlijke onderwerp de behandeling van werklozen lijkt te zijn.
@1: Daar kan ik wel een voorbeeld van geven: ik moest elke 2 weken opdraven bij het arbeidsbureau, waar ik achter een pc gezet werd om m’n gegevens bij te werken. Dat vond ik totaal nutteloos, dat kon ik thuis ook wel. Bovendien deed ik een deel van de tijd uitzendbaantjes, waarvoor ik al dan niet opgeroepen werd, dus vaak kwam dat helemaal niet uit (ik had het idee dat ze liever hadden dat ik dat helemaal niet deed, werd allemaal te ingewikkeld voor ze). Omdat ik zei dat ik dat allemaal niet begreep, al dat zinloze gedoe alleen maar om zo’n ‘jobcoach’ aan de gang te houden (daar staat de pc/weer een kwartier een ‘cliënt’ bediend) werd daar uit opgemaakt dat ik die pc niet begreep, en moest een computercursus doen(!). Terwijl m’n achtergrond DTP-er was, waar ik dagelijks achter zo’n knoppedoos zat.
Iets bij hun aan het verstand brengen was sowieso een crime. Ze hadden dat DTP-en vertaald als ‘elektronisch drukwerkvoorbereider’. Dat is op zich correct, maar omdat ze de betekenis niet helemaal leken te begrijpen moest ik naar een drukkerij waar een baantje was om de potten inkt en de stapels papier klaar te zetten. De werkgever kon er smakelijk om lachen, maar het was toch echt te doen om een ‘krullenjongen’ van een jaar of 16.
En dan hoe elke afwijzing uitgemolken werd: je kreeg altijd zo’n standaard antwoord ‘dat je uiteindelijk helaas niet in het gewenste profiel past’ of zo’n dooddoener. Maar dan moest je zo’n werkgever weer gaan benaderen of die dan kon preciseren waarom je dan niet aan dat gewenste profiel voldeed, om dan in een evaluatie met die jobcoach verbeterpunten aan te brengen. Dat soort jargon kwam die gasten met droge ogen over de lippen.
Dat verdomde ik gewoon, dat wil je zo’n baas ook niet aandoen, stel je voor dat ie over alle 40 sollicitanten zo’n rapport moet maken, dan ga je nooit meer openlijk op zoek op de arbeidsmarkt. Of doet het via een uitzendbureau, die hebben al die sores niet, die roepen je gewoon al dan niet op.
Dus uiteindelijk was ik ook één van die mensen die afzag van die uitkering, en me moest behelpen met gemiddeld zo’n 20 uur/week baantjes van een euro of 7 per uur (en toen ik ziek werd zelfs 9 maanden helemaal niks)…
@9: “Waarom dan via allerlei UWV’s en reintegratiebedrijven werklozen drillen om aan werk te komen dat er niet is?”
Onder die omstandigheden inderdaad niet. Maar als er wel werk is (van die periodes bestaan er ook), heeft de overheid er ook profijt bij als de werklozen die zelf de weg naar werk niet kunnen vinden een handje geholpen worden. Al was het maar omdat het de belastingopbrengsten omhoog helpt. Je kan ook zeggen, dan trekken we wel een blik Polen/Roemenen/andere buitenlanders naar keuze open, maar ik vind het geen gek idee om mensen niet te laten migreren als dat niet nodig is.
De vraag is of er passend werk is voor alle werklozen. Wanneer het om het simpelweg vullen van banen gaat vraag je je af waarom een groot aantal buitenlandse werknemers wel aan de slag kan komen. Zijn we te kieskeurig geworden . Europa kent geen egaliserend werklozenbeleid. Waar en waarom precies de gaten in de werklozenkaas vallen is lastig aan te geven gezien de onderlinge steunacties. Het is een taaie grijze brij en ik vraag me af of de Haagse kleuterschool er wel goed zicht op heeft.
Tsja, het is een beetje raar om met open binnengrenzen voor werk en handel ieder een eigen sociale stelsel te hebben. Dat zou eigenlijk Europees moeten, tot de tijd dat dat geregeld is blijft het natuurlijk problematisch.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het zelf heel waardevol om mensen te ondersteunen in hun zoektocht naar werk en zie daar ook de meerwaarde van in, zelfs in tijden van crisis is het belangrijk in mensen te blijven investeren. Alleen leidt dit in praktijk tot dat soort verhalen als van Piet, waarvan ik er nu al tientallen gelezen heb, en vaak nog veel schrijnender dan dat.
Ik geloof totaal niet in het ‘gedwongen motiveren’. Toen ik als manager werkte wist ik al dat als ik mijn medewerkers wilde veranderen in ongemotiveerde dwarsliggende zeikerts met aanhoudende gezondheidsklachten en stiekem gedrag, ik ze vooral moest gaan beoordelen op aanwezigheid in plaats van output en sancties in het vooruitzicht moest gaan stellen als ze hun werk niet snel genoeg deden.
Mij lijkt het daarom het best om re-integratietrajecten voortaan vrijwillig aan te bieden. Dan vallen de nutteloze trajecten waarbij misbruik gemaakt van mensen vanzelf af omdat de mensen er gewoon wegblijven. Goede en nuttige opleidingen zullen zeker in deze tijden dat er heel veel goed gemotiveerde mensen aan de kant staan vanzelf overblijven. Tel uit je winst.
” Crisis? In de VS en in landen als Turkije lijkt de crisis wel voorbij. ”
Turkije verkeert sinds z’n ontstaan in een crisis.
Het land heeft een verbluffende vaardigheid ontwikkeld om tegen alle verdrukking in overeind te blijven.
De VS is aan het begin van het einde.
Obama kondigde de anderhalve oorlog standaard aan, in plaats van de twee oorlog standaard.
Het begin van het einde van het Britse wereldrijk was toen de two fleet standard moest worden vervangen door de één vloot standaard.
” Want juist Nederland is bij uitstek medeverantwoordelijk voor deze Europese strategie. Daarbij doet de landelijke politiek er schijnbaar alles aan de werkloosheidscijfers verder te laten groeien. ”
De gedachte dat dat de bedoeling is is kennelijk net zo inacceptabel als de gedachte dat zowel Pearl Harbour als 11 sept doorgestoken kaart waren.
Gorbatchow is van mening dat de EU slechts dient om een economisch machtsblok te vormen, wat dat ook is.
Maar je kunt je voorstellen dat Brusselse machtswellustelingen, net als EU fanaten, menen dat alleen lage productiekosten leiden tot een sterke EU.
Niets is effectiever voor verlagen van lonen dan een flinke werkloosheid.
Onze over onszelf afgeroepen dictator, Ollie Rehn, riep dan ook ‘dat Frankrijk z’n loonkosten moet verlagen’.
Het tot het minimum afknijpen van de inkomens van de niet werkenden, arbeidsongeschikten, werklozen, bijstands’genieters’, en gepensioneerden, is al in volle gang.
Ook dat drukt kosten per eenheid product.
@piet#13
Ik heb wel eens gesproken met iemand die daar zowel als deelnemer in een reintegratieprojekt (een lachertje op zich) als werkzaam in een gemeente in die contreien mee te maken heeft gehad.
Gemeenten en sociale diensten worden op geen enkele wijze aangespoord de resultaten van dergelijke projecten beter voor het voetlicht te brengen. En kritisch te kijken naar de bejegening van en de gebruikte methoden t.a.v. hun “klanten”. Onduidelijk blijft of dit soort trajecten ook klaarstomen voor droombanen die langer duren dan zes maanden en één dag. Wat behelst dat “succesvol” arbeidsmarktbeleid dan: het bewerken van de werkloze of het scheppen van banen? Het is namelijk niet mis wat men zich moeten laten welgevallen. Het ontbeert aan inlevingsvermogen om vanuit cliëntenperspectief te oordelen. En die zgn. cliëntenraden (of ombudsmannen en dig. klachtenmeldpunten) doen volledig inspiratieloos weinig tot niets om in hun gemeente het beleid en de uitvoering in het vagevuur van re-integratie kritisch te volgen, ervaringen te verzamelen en er vervolgens iets mee te doen ALS er al iets mee gedaan wordt…over verborgen werkeloosheid gesproken.
heb het idee dat er ook een totaal verkeerd systeem is van vacatures en werkzoekenden. Het sluit totaal niet op elkaar aan. Waarom wordt er niet meer gekeken naar wat mensen zelf aan kwaliteiten hebben ipv wat werkgevers vragen? (wat vaak schaap met vijf poten is). Het stikt op internet van de vacaturesites maar vaak niet up-to-date en ook werk.nl heeft ook een slechte site (was vroeger echt beter). Hoe moet je daar als werkzoekende je weg in vinden? het is wel zo dat je je cv op internet bij websites kan plaatsen en werkgevers kunnen je zo vinden. Maar ook dat is niet ideaal. je moet er dan nl vaak bepaalde gangbare termen bij zetten zodat werkgevers je kunnen vinden.
En dat voorbeeld van de werkloze straatveger is te gek voor woorden! zo ontmoedig je iemand in alles !
heb zelf ook wel eens reïntegratie gehad, soms had ik er wel wat aan, maar soms ook niets.
Trouwens, als er één organisatie is waar er vaak gereorganiseerd is en waar mensen steeds maar moesten vertrekken dan is het ’t UWV. Hoe gemotiveerd zouden hun medewerkers zijn? Heb zelf wel eens voor Uitzendbureau gewerkt, bij het UWV. als data-entrymedewerkster. Rammen op de toetsen en niet nadenken en mensen hadden geen enkel verstand van buitenlandse namen (Turks, Marokkaans), die werden dan ook vaak verkeerd ingevoerd in automatiseringssysteem. Maar als jij het dan goed deed, dan was dat fout… voor de rest was daar nog veel meer aan de hand maar daar zal ik maar niet over schrijven…(denk aan bakken vol met papieren dossiers die in de ruimte stonden waar wij ons werk deden en de looproutes vaak blokkeerden, als de inspectie kwam waren ze verwijderd maar was inspectie eenmaal weg, stonden ze er weer wat niet echt veilig was, ook brandveiligheid in geding).
Verder: werkgevers willen zelf groeien (winst) en wat ze nodig hebben aan personeel zoeken ze daar vervolgens bij. Dat hoeft vaak niet aan te sluiten op de kwaliteiten van mensen… en wat de werkzoekenden zelf willen.
@16 Mij lijkt het daarom het best om re-integratietrajecten voortaan vrijwillig aan te bieden. Dan vallen de nutteloze trajecten waarbij misbruik gemaakt van mensen vanzelf af omdat de mensen er gewoon wegblijven
Zo’n tien jaar geleden was er een ander systeem, toen konden werklozen zelf een re-integratiebureau kiezen op basis van een planbudget (ca. 5000 euro?). Een voorspelbare faalactie natuurlijk omdat werklozen geen idee hadden hoe ze die bureaus van te voren moesten beoordelen.
Die trajecten kosten wel geld. En als werklozen vrijwillig naar eigen goeddunken mogen trajecthoppen is de pot snel leeg terwijl niemand een baan heeft.
Dat hele re-integratiecircus lijkt er vooral op gericht de UWV’ers, DWI’ers, trainers, bureaus aan het werk te houden. Zolang zij niet hard worden afgerekend op resultaat zal het circus blijven bestaan en zullen werklozen voor het karretje van de re-integreerders worden gespannen.
@16: nou vind ik m’n eigen verhaal natuurlijk best wel schrijnend, omdat het zo afgelopen is dat door ambtelijk gestuntel en onbegrip ik totaal uit het arbeidsproces geloodst ben, terwijl ik toch altijd met veel plezier gewerkt heb.
Na een simpele ziektemelding kreeg ik ‘ziektegeld’ of hoe dat ook mag heten, heel weinig, gebaseerd op die 20 uur uitzendbaantjes per week, iets van €150,- per week, en dat werd zonder opgaaf van redenen gestopt. Alleen een telefoontje ‘dat de kans bestond dat dat zou gebeuren’, wat vervolgens ook subiet geïmplementeerd werd. Maar zonder beschikking, zodat ik ook nergens bezwaar aan kon tekenen. Die kwam pas na lang aandringen 10 weken later, met volkomen ongeldige redenen, zodat ik me nog niet al te veel zorgen maakte. Maar voordat alles weer rechtgebreeën was was ik 9 maanden verder (min die 10 weken). Na een half jaar had ik m’n gelijk, maar voordat dat tot ‘Amsterdam’ (de kas) doordrong was ik nog eens bijna 3 maanden verder. Aan die periode heb ik blijvende bloedarmoede overgehouden, en al zou ik nog zo graag willen, een normale baan dat trek ik gewoon niet meer.
Onderhand heb ik dan een arbeidsongeschiktheidsuitkering gebaseerd op m’n totale arbeidsverleden, dus de materiële kant zit wel goed, maar het is gewoon super jammer, en onnodig.
In plaats van re-integratie heeft de UWV dus precies het tegenovergestelde bereikt.
Maar inderdaad zijn er veel schrijnender gevallen, mensen met een gezin, een hypotheek, etc., die worden helemaal vermalen tussen de kastjes en de muren. (heb m’n eigen huisje zonder hypotheek, wat het dan weer moeilijk maakte om bij de ‘soos’ aan te kloppen, zelfs voor een later te verrekenen voorschot. Bovendien verwezen die me weer doodleuk terug naar de UWV, omdat die ook wel zagen dat hun verhaal niet klopte. Alleen dat dat dan allemaal zo lang duurt, dat is behoorlijk Kafkaësk, zal ik maar zeggen…)
@18: (en @16 ) onderhand zijn hier in de buurt een aantal van die arbeidsbureaus verdwenen (of CWI, UWV werkplein, elk jaar leek dat wel weer anders te heten, ik hou het maar op ‘arbeidsbureau’).
Voor een deel terecht, als je iemand oproept om iets te doen wat je thuis ook kan, alleen maar om ‘m te pesten – kreeg ik dan het idee – in hun jargon ‘motiveren’, dan maak je jezelf overbodig. Om over al die Mickey Mouse re-integratie bureaus nog maar te zwijgen. Ik heb wel eens iemand naar zo’n hok toegebracht, dat was een kamer met een boekenplank met dossiermappen, een niet aangesloten (!) computer, en 2 maanden later was dat nog zo. De subsidiefraude droop ervan af.
Voor een heleboel goedwillende UWV medewerkers is het opheffen van hun kantoor natuurlijk een drama – en voor ‘cliënten’ die steeds verder moeten reizen, maar ik ben dan nog wel zo rancuneus dat ik het sommige van die klootzakken van harte gun…
@9: [Ik snap niet zo goed waarom de reintegratie van de individuele werkloze een probleem van de overheid is.]
Simpel: omdat de overheid voor al die werklozen dokken moet, in de vorm van uitkeringen.
Nou kun je zeggen dat ze daar premies voor betalen, maar zo simpel ligt het niet. Het systeem werkt namelijk zichzelf tegen: Hoe slechter het met de economie gaat, hoe meer werklozen. Hoe meer werklozen, hoe minder belastingopbrengsten (er werken immers minder mensen die belasting betalen), en tegelijkertijd hoe meer uitkeringen je moet uitbetalen. Het systeem is dus intern instabiel. Een groot bedrijf dat reorganiseert en daarmee een paarduizend man op straat zet, pakt de staat dus dubbel: niet alleen minder loonbelastingopbrengst, maar ook nog eens veel meer uitgaven in de vorm van uitkeringen.
Een goede oplossing zou zijn om aan dat effect eens iets te doen, en dat effect om te draaien: hoe meer je als werkgever uit de WW houdt, hoe minder belasting je betaalt (in plaats van hoe meer). Daar zijn in het verleden al vele voorstellen voor gedaan. Zoals belasting op onttrokken waarde, of het Plan Van Elswijk. Google daar maar eens op.
@Kalief: Ik kan me voorstellen dat mijn antwoord de indruk gaf dat ik dat model voorsta maar dat is om de door jou genoemde reden niet wat ik bedoel. Ik zou zeggen: laat het UWV of de sociale diensten of de bedrijven die ze inhuren die cursussen gewoon betalen, maar geef de deelnemers het recht om daar zelf ja of nee tegen te zeggen, en als het tegenvalt na de eerste keer niet meer terug te komen.
Met andere woorden: behoeftegericht opereren. (Een heel nieuw concept voor het UWV en sociale diensten, ik weet het.)
@Piet: Ik bedoelde niet zozeer dat je verhaal niet schrijnend was maar dat ik het nog veel erger gehoord heb, maar met die toevoegingen is je verhaal inderdaad wel schrijnend te noemen zeg. Dit soort dingen is precies wat ik bedoel. Mensen die gewend waren zestig uur per week op HBO niveau te werken die verplicht dozen op pallets mochten stapelen om ‘werkervaring’ op te doen en te ervaren ‘wat werkritme is’. Mensen die gedwongen werden om twintig uur per week op een locatie brieven te schrijven op vacatures, alsof de werkgevers daarop zitten te wachten – en dan geen verlof krijgen voor een sollicitatiegesprek nota bene. Werkcoaches die zelf standaard de afspraken vergeten of drie kwartier te laat aankomen. Iemand die gewerkt had als social media expert die naar een linkedin-cursus voor beginners wordt gestuurd. Een verbod om incidentele klussen aan te nemen op straffe van het permanent stopzetten van de uitkering. En continu verhalen over verregaande betutteling. Plus inderdaad heel veel administratieve fouten aan de kant van de uitkeringsverstrekker, waarna ellenlange procedures volgen zodat het geld pas vrijkomt als het al lang niet meer nodig is (maar wel na een flinke periode incassobureaus weren en leven van de voedselbank).
Waar betalen we premie voor? Waar is een ‘vangnet’ voor? Anyway, ik merk dat ik je niets hoef te vertellen.
@4: je eerste zin is een ad hominem. Dan weet ik gelijk wat jij als nuance ziet.
Laat de rest maar zitten.
Het is sowieso al hoogst twijfelachtig of het überhaupt mogelijk is om mensen met dwang en plicht te motiveren voor de arbeidsmarkt.
We gaan allemaal in onze kinderjaren naar school… het schijnt te werken.
Het wordt daarom eens tijd dat we afstappen van de onzinnige dwang- en disciplinemaatregelen voor werklozen.
Ik zou zeggen, kijk eens naar detacheringsbureaus, die zitten in feite in dezelfde situatie als de overheid, alleen dan private sector. Zo’n bureau heeft er alle belang bij dat hun werknemers ergens werk hebben, en zie, deze mensen zullen ook allerlei onzinnige activiteiten moeten doen als zij “werkeloos” zijn.
Puur ter illustratie: http://www.doorbraak.eu/?p=15076
@Richard: Ad hominem? Lees eens terug? Ik spreek toch over ‘je reactie’? Hoe kan die opmerking ad hominem zijn?
Of je reageert hier op mijn grapje over je eigen “gaap”? Dat is alleen om aan te geven dat ik het zelf niet waardeer als mensen openlijk in mijn gezicht gaan gapen. Een vingerwijzing naar je eigen toon. Maar je grijpt het dus aan om jezelf de slachtofferrol aan te meten. Jammer.
@Mark3000: Ook pedagogen weten inmiddels dat werken met sancties en dwang niet de beste methode is om kinderen iets te leren. Daarbij is het doel van school het leerproces, niet ervaring opdoen of mensen motiveren.
Detacheringsbureaus leggen hun medewerkers echt geen onzinnige cursussen onder hun niveau op. Ben je in dienst van een detacheringsbureau en is er geen werk dan mag je op de bank zitten of ga je een boventalligheidstraject in.
Als detacheringsbedrijven hun medewerkers gaan behandelen zoals het UWV en de sociale dienst werklozen, dan zullen ze zich al heel snel voor de rechter zien staan.
@Inca: Van dat soort verhalen ja.
Mij valt het op dat veel mensen leven in ontkenning van dat er echt wel iets mis is met onze manier van werklozen aanpakken. Zij zien werklozen als profiteurs, en zijn volgens mij heimelijk een beetje jaloers. Onterecht als je beseft dat ze wel degelijk in inkomen zijn achteruit gegaan, weet aan welke eisen ze moeten voldoen en ziet welke trajecten zij soms ingaan en hoe ze behandeld worden. Het zal je maar overkomen dat je zelf een keer weggesaneerd wordt. Los daarvan kan ik me er als belastingbetaler ook kwaad om maken. Dus dáár betalen wij voor?
@2: De deurwaarder die bij een andere deurwaarder langsgaat.
Mij valt het op dat veel mensen leven in ontkenning van dat er echt wel iets mis is met onze manier van werklozen aanpakken. Zij zien werklozen als profiteurs,
Noem het een gebrek aan inlevingsvermogen. maar psssst.. daar staat men hier ook niet boven
“Pedagogen weten..”. Op scholen mogen scholieren die te laat komen, zich niet gedragen in de klas, rommel maken etc.. zich melden bij de conrector. Hij geeft vervolgens een sanctie: Corvee of om 8 uur melden. En dat werkt.
Verder, het doel is niet alleen het leerproces, zoals bijvoorbeeld al blijkt uit wat ik zojuist al verteld heb.
Welles.. nietes… Detacheerders kunnen echt niet op de bank gaan zitten als ze geen werk hebben. Ik zie het al voor me, bij de sollicitatie wordt gevraagd: “Wat heeft u dan de afgelopen 3 maanden zoal gedaan?”, “uhm, op de bank gezeten…”.
Nee, detacheerders krijgen doorbetaald, er is geen financiële prikkel. Ze mogen, als ze geen werk hebben, naar kantoor komen, hun CV gaan updaten, mee opzoek gaan naar een nieuwe baan. Of.. onzinnige cursussen volgen, zoals: hoe schrijf ik een goede cv, hoe houd ik een goede presentatie, hoe schrijf ik een goede sollicitatiebrief etc.. je kent het wel. En als ze dat allemaal gedaan hebben, mogen ze eenvoudige taken gaan uitvoeren, vaak onder hun niveau, die nog open liggen. En dat vinden die detacheerders vervelend, wat ze motiveert zo snel mogelijk iets te zoeken.
@29: Hier is wat nuance. Laten we eens naar wat data gaan kijken. Jij claimt dat er de afgelopen jaren flink bezuinigd is? Ik claim van niet.
Hier is de data voor Nederland:
http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/default.aspx?DM=SLNL&PA=81242NED&D1=0%2c5&D2=13-17%2c22%2c27%2c32%2c37%2c42%2c47%2c52%2cl&HDR=G1&STB=T&VW=T
Wanneer is dat bezuinigen nou precies van start gegaan?
@33 Interessant staatje. Maar eigenlijk heb ik geen idee waar ik nu naar zit te kijken. Kun je een toelichting geven over hoe dit is samengesteld en wat er uit af te leiden valt?
@Kalief: Mij valt in ieder geval gelijk op dat de uitgaven vrijwel gelijk gebleven zijn. Dat betekent met een sterk oplopende werkloosheid dat er fors gesneden is in andere uitgaven. Die toename aan lasten van uitkeringen is dus niet door de staat maar door de samenleving betaald.
@Analist: Het beeld van de luierende werkloze die lekker zijn geld gestort ziet worden is hardnekkig. Ik maak me er ook wel eens schuldig aan zo te denken. Maar het zijn heel valse vormen van jaloezie, en meestal onterecht. Met name bij de sociale dienst als “klant” ingeschreven staan, dat lijkt me een horrorscenario.
@Mark: Dwang en discipline zijn geen nutteloze zaken, maar ze motiveren niet. Wie een bedrijf zal runnen als een schoolconciërge zal een niet erg succesvol manager zijn vrees ik. En de conciërge die denkt dat hij leraar of onderwijzer is lijkt me ook geen goed idee.
Misschien ken jij andere detacheerders dan ik. De bazen van de mensen die ik sprak zagen er niet zoveel gat in om hun mensen nutteloze dingen te laten doen zoals bij de sociale dienst te doen gebruikelijk is.
Maar wat wil je nu eigenlijk zeggen? Dat de sociale diensten of het UWV goed bezig zijn? Heb je ooit iemand gehoord die enthousiast vertelde over hoe goed deze diensten iemands perspectief op werk hebben vergroot? En hoezeer ze hun baan aan hun inzet hebben te danken? Ze zijn er vast maar ik hoor er nooit wat van.
Heb je ooit iemand gehoord die enthousiast vertelde over hoe goed deze diensten iemands perspectief op werk hebben vergroot?
Het probleem met de sociale dienst: een one-size-fits-all benadering. De arbeidsmarkt voor lopendebandmedewerkers, bouwvakkers en ander werk waar je als werknemer ‘zo in kan springen’ zit domweg anders in elkaar dan de arbeidsmarkt voor hogeropgeleiden.
Daar heb je werkgevers die het geen enkel probleem vinden om anderhalve maand te wachten om je uit te nodigen voor een gesprek. Waarna het volgende gesprek weer twee maanden op zich laat wachten. Maar als je eenmaal aangenomen bent ben je ook meteen voor langere tijd onder de pannen. Het heeft ook weinig zin om bij tien van dat soort bedrijven tegelijkertijd een sollicitatie te laten lopen, omdat het onmogelijk wordt om dan iets van ‘commitment’ te veinzen bij je sollicitatiegesprek.
Maar probeer zoiets maar eens duidelijk te maken aan een UWV’er..
Maar wat wil je nu eigenlijk zeggen? Dat de sociale diensten of het UWV goed bezig zijn?
Dus als we het jaarverslag van het UWV er even bijpakken en er staat dat van de 663.000 klanten er 238.800 zijn uitgestroomd naar werk, dan zeg jij: onzin, want ik ken er geen. Lees dan meteen even de verhaaltjes van de mensen die enthousiast zijn over het UWV.
Dwang en discipline zijn geen nutteloze zaken, maar ze motiveren niet.
Eens, maar het is essentieel en dat was het punt dat ik wilde maken.
@mark: als die 238.800 zonder hulp van het UWV zijn ‘uitgestroomd’ naar werk, wat is dan nog de functie van het UWV?
@Mark: In veel gevallen werkt dwang juist eerder averechts. Als iemand zelf al discipline heeft, en dat hebben veel mensen, dan wekt het extern willen opleggen van ‘discipline’ juist demotiverend.
Vooral als dat wordt opgelegd door een organisatie waarin de discipline en redelijkheid aan alle kanten ver te zoeken is.
Verder: “Wij van het UWV adviseren het UWV” – wie had dat gedacht?
@Gronk. Exact. Zoals gezegd is er geen enkele studie bekend waarin aannemelijk is gemaakt dat mensen zonder de inspanningen van de re-integratiebedrijven niet waren uitgestroomd.
Dat gegeven, dat dit niet inzichtelijk is, vind ik al schokkend genoeg. Ook al zou na onderzoek wel blijken dat dit het geval is, dan nog vind ik het schokkend dat we jaarlijks vele miljarden uitgeven zonder de effectiviteit goed te monitoren.
@38: Uhm, zonder hulp? er staat letterlijk: mede dankzij onze inspanningen. Zoals Klokwerk zegt: die hulp is niet te gekwantificeerd, dat is absoluut waar, maar ik geloof niet dat die 240k mensen allemaal zelfstandig, buiten het UWV om, werk gevonden hebben. Verder, zou je me dan eens kunnen uitleggen waarom werkgevers met het UWV samenwerken?
@39:
In veel gevallen werkt dwang juist eerder averechts. Als iemand zelf al discipline heeft, en dat hebben veel mensen, dan wekt het extern willen opleggen van ‘discipline’ juist demotiverend.
Ja, precies, dat heb ik ook eens geleerd op z’n cursus, dat extern motiveren. Maar dat is hier niet van toepassing, werkloos zijn is niet leuk, en in zekere zin moeten we dat ook zo houden. Als dat niet zo zou zijn, en werkloos leuk zou zijn, dan hebben we pas echt een goed argument te pakken dat we iets fout aan het doen zijn. (de motivatie om te gaan werken is dan zeer laag)
Wat ik wil zeggen, dit is fundamenteel anders dan iemand motiveren die wel al op zijn plaats zit en het werk wat hij doet leuk vindt. In dat geval ben ik het eens met wat je zegt.
Nu ja, het punt is met name dat er zoveel mensen aan de kant zitten die wel gemotiveerd zijn, dat ik er geen gat in zie om met dwangmaatregelen die andere mensen te gaan zitten “motiveren”. In dat geval weten we zéker dat er niet meer mensen uitstromen dan zonder die inspanningen.
Los van dat ik er inderdaad van overtuigd ben dat mensen motiveren voor de arbeidsmarkt of zoeken naar een baan door dwangmaatregelen sowieso niet werkt.
Het hebben van een uitkering is voor de meeste mensen sowieso al niet leuk. Je hebt om te beginnen minstens 30% minder om uit te geven. Dat is voor veel mensen echt een heel groot verschil. En verder blijkt dat de meeste mensen een productief bestaan ook nodig hebben voor een gevoel van eigenwaarde.
Er zullen vast wel wat uitvreters tussen zitten maar volgens mij ga je die met dwangmaatregelen echt niet omtoveren in productieve werknemers. En mocht je dat al lukken, dan is dat in deze situatie van werknemersoverschotten nog steeds zinloos. Dat dus.
Werkgevers werken graag samen met het UWV omdat ze erop kunnen verdienen. Niet alleen verdienen ze aan re-integratietrajecten, ook zijn mensen die via het UWV aan werk komen vaak veel goedkoper door verschillende subsidieregelingen.
@41:
Precies. En als de regeling afloopt zet je ze gewoon weer op straat. Gemotiveerd of niet.
Het blijft lastig, zoveel mensen, zoveel individuele gevallen, dat maakt het ook haast onmogelijk om algemene uitspraken over de kwestie te doen. De manier waarop je mensen moet benaderen/motiveren is heel individueel en het UWV kan niet dat onderscheid ook niet altijd maken. Een dogmatisch stellingname (“van overtuigd ben….sowieso niet werkt.”) vind ik gevaarlijk en ook weinig overtuigend, zeker als er andere voorbeelden in de maatschappij aan te wijzen zijn waar een dergelijke benadering wel lijkt te werken.
Als je er voor kiest om het los te laten, het omgekeerde doet, die maatregelen niet neemt, mensen eigen verantwoordelijkheid geeft, weet je in ieder geval niet/slecht wat er gebeurt. Je hebt weinig controle en loopt je ook meer het risico dat er meer mensen voor het verkeerde pad kiezen. Zij worden immers keer op keer overklast door anderen en niet meer “extern” gemotiveerd om toch door te zetten.
Nou ja, in sommige individuele gevallen zal het inderdaad werken, maar laat ik het zo stellen: ik denk dat het bij 99% van de mensen die nu dwangmaatregelen opgelegd krijgt averechts werkt. En voor die 1% komt er dus ook echt geen baan bij. Bovendien kost het zoveel geld en levert het zoveel ellende op… ja plus wat werkgelegenheid bij het UWV en sociale diensten ja.
Mijn idee is dat er heel veel te winnen is door die capaciteit in te zetten naar aanleiding van de vraag van de cliënten. Laat mensen om te beginnen zelf aangeven wat ze denken nodig te hebben en ga dat evalueren. Volgens mij zal je zien dat dit veel meer resultaat oplevert. Ook omdat de cliënten dan het recht hebben om zelf kritisch te zijn tegenover de aanbieders van de trajecten.
Als je er voor kiest om het los te laten, het omgekeerde doet, die maatregelen niet neemt, mensen eigen verantwoordelijkheid geeft, weet je in ieder geval niet/slecht wat er gebeurt.
What. The. Fuck.
@45: Mark laat zien dat het fascisme diep in de mens zit. Zo diep, dat hij het zelf waarschijnlijk niet eens in de gaten heeft.
Stel je voor dat je mensen hun eigen keuzes laat maken, dan heb je er geen controle meer over. Voordat je het weet marcheren ze uit de pas. Een erger horrorscenario is haast niet denkbaar.
@46: Bij jou zit de lompheid diep.
@47: Je projecteert.
@46: Fascisme? Je spoort niet, dat slaat echt helemaal nergens op. De plicht om te solliciteren noemt meneer fascistisch, dan lopen er veel fascisten rond hier in Nederland.
@49:
Ik zei toch al dat je het waarschijnlijk zelf niet in de gaten zou hebben?
Dat laatste is evident het geval.
Overigens zal ik nooit beweren dat iedereen die wel eens een fascistische gedachte heeft daarom ook een fascist is. Dat zou te ver gaan.
Edit: Het ging me natuurlijk niet alleen om de sollicitatieplicht, maar om de tendens om het doen en laten van mensen te willen sturen en controleren.
Verbazingwekkend dat mensen het niet aan kunnen om ‘eigen verantwoordelijkheid te dragen’, maar dat ze braaf volgens de regeltjes moeten leven, zonder dat het bij mark opkomt of de mensen die die regeltjes opstellen (en naleven) die verantwoordelijkheid wel kunnen dragen.
Nou mark, leg eens uit?
De eigen verantwoordelijkheid om stokslagen te ontlopen. Want voor je het weet willen mensen niet meer uitgebuit worden, en behandeld worden als mens. En dat kunnen we niet hebben.
(Het idee dat mensen dan ook niet meer willen werken lijkt me overigens nogal absurd. Ontzettend veel mensen werken graag. Zie alleen al de motivatie om vrijwilligerswerk te doen, of vrijwillig overuren te maken om er iets moois van te maken. En dat is inclusief allerlei vervelende of saaie klussen.)
@50: Het ging me natuurlijk niet alleen om de sollicitatieplicht
Het ging over de plichten die werklozen nu hebben en daar is de sollicitatieplicht er 1 van. Die “tendens/sturen/controleren”, dat maak jij ervan.
@51: Die andere mensen “die regeltjes opstellen” kunnen dat hoogstwaarschijnlijk ook niet, kamerleden die werkloos worden hebben dus ook die plichten. Ik maak helemaal geen onderscheid tussen mensen of groepen mensen, dus ik snap niet waar je heen wilt.
En als we het dan toch bijvoorbeeld over de sollicitatieplicht hebben, ik geloof dus niet dat alle werklozen zelf de verantwoordelijkheid nemen en gaan solliciteren. Indien een dergelijke maatregel wordt afgeschaft zal een grote groep mensen niet meer gaan solliciteren, omdat ze voortdurend worden afgewezen, langdurig met een uitkering blijven zitten en mogelijkerwijs extra geld gaan verdienen op manieren die onwenselijk zijn, zoals crimineel gedrag.
Ik vind het buitengewoon vreemd dat het stellen van plichten aan het ontvangen van een uitkering als een fascistisch gedachte wordt betiteld.
@53: Die andere mensen “die regeltjes opstellen” kunnen dat hoogstwaarschijnlijk ook niet, kamerleden die werkloos worden hebben dus ook die plichten. Ik maak helemaal geen onderscheid tussen mensen of groepen mensen, dus ik snap niet waar je heen wilt.
De rest van de lezers hier schijnt het prima te begrijpen, gezien de plusjes en minnetjes, maar speciaal voor jou zal ik het dan nog even uitspellen:
Het gaat mij niet alleen om ‘werkloosheid’. Het gaat erom dat je mensen geen eigen verantwoordelijkheid [voor het vinden van een baan] durft te geven. Maar, als je mensen geen eigen verantwoordelijkheid bij het vinden van een baan durft te geven, waarom zouden ze op andere terreinen dan wel eigen verantwoordelijkheid mogen hebben? Moeten ze dan niet in ieder aspect van hun leven worden gevolgd, bijgestuurd en zo nodig afgestraft worden?
En van daaruit verder: als je werkloze mensen hun eigen verantwoordelijkheid wilt afnemen, omdat ze er anders een potje van maken, dan moet je mensen hebben die ze op hun huid gaan zitten. Maar hoe kun je er nou van opaan dat *die* mensen er geen potje van maken? En daarbovenop komt dan nog eens dat de mensen die die regels opstellen een hele verantwoordelijke taak hebben. Want hun regels bepalen het gedrag van duizenden werklozen. Hoe kan dat nou goedgaan als die mensen niet te vertrouwen zijn? Hoe weet je nou dat ze geen regels bedenken waar de hand mee te lichten is? Of die onuitvoerbaar zijn? Of waar ze hun persoonlijke voorkeur om werklozen te straffen mee uitleven?
Ik heb ooit eens kort te maken gehad met die hele UWV-molen en toen dacht ik wel bij mezelf: wat voor onvriendelijke omgeving is dit hier!
Het sluit aan bij enkele van de verhalen hier.
Mijn strategie was destijds: blijf koel en vriendelijk en probeer hier zo snel mogelijk vanaf te komen. Ik had ook een genoeg spaargeld, waardoor ik me sowieso minder afhankelijk voelde. Dat helpt enorm.
Je kunt je afvragen waarom juist deze vorm van (semi-)overheid zo gevoelig is voor dit soort wantoestanden.
Ik denk dat veel mensen niet beseffen hoe uitgehold de sociale zekerheid inmiddels al is. Misschien denken ze hebben allemaal regelingen zoals WW, bijstand en dergelijke maar die zijn gewoon niet meer wat ze vroeger waren. Pas als ze er zelf of in hun directe omgeving mee te maken hebben dan ervaren ze het.
Er is weer crisis. Soms doet het denken aan de jaren ’30 van de vorige eeuw met de werkverschaffing. Daar werden ook mensen die er helemaal niet geschikt voor waren min of meer gedwongen om werk te doen zoals het werk aan de Afsluitdijk.
http://www.schooltv.nl/vroegerenzo/?nr=2202065&site=site_vroegerenzo&item=2291578
Plusje voor altjohan. Sociale zekerheid is al heeeel lang geen pretje meer.
Deze draad wordt warrig omdat er te weinig onderscheid wordt gemaakt tussen het landelijke UWV die over de uitkeringen en rechten gaat en de gemeentelijke re-integratiediensten (sociale dienst) die over de sollicitatieplichten, participatietrajecten en begeleiding gaan.
Waar het over het UWV gaat is het belangrijk onderscheid te maken tussen de typen uitkering. Zo lijkt het in #55 niet over bijstand maar over ww te gaan omdat je met ‘voldoende’ spaargeld geen bijstand krijgt. En de participatietrajecten (van trekken aan werklozen tot dwangarbeid) zijn niet voor de ww maar voor de bijstand.
De gemeentelijke werk-diensten schijnen sterk van elkaar te verschillen. Vandaar al die rechtszaken. Het doosjesvouwen in Friesland, de Orioniszaak in Zeeland, de winkelier in Arnhem, #28 in Leiden. Die verhalen verschillen weer van wat ik hoor over de DWI in Amsterdam. En al die diensten lijken gebruik te maken van semi-externe bureaus voor de uitvoering. De schrijnende verhalen gaan als je goed leest vooral over die uitvoering en over het mismanagement op de werkvloer.
@54: Sorry, maar ik kan dat niet serieus nemen, omdat er talloze voorbeelden te bedenken zijn waarbij maatregelen worden ingevoerd omdat “de overheid” geen vertrouwen heeft in de eigen verantwoordelijkheid van mensen.
Neem bijvoorbeeld het verplichten van een autoverzekering of APK voor mensen die een auto bezitten Als ik nou hierop jouw vragen loslaat, dan loop ik vast, omdat “it doesnt make sense”, voor mij dan. Op welke manier maken de mensen die dit moeten handhaven “er een potje van”? “hoe kan dit nou goed gaan, want deze regel bepaald het gedrag van duizenden mensen”?
Dus misschien kun jij voor dit concreet voorbeeld je eigen vragen, die je mij stelt, beantwoorden.
Want voor mij is de huidige situatie, verplichten en handhaven een betere dan de andere situatie, afschaffen en eigen verantwoordelijkheid van het individu. (Ik heb het dus nu over APK)
Wat je probeert te doen in je reactie, is mij de mening toebedelen, dat het afnemen van eigen verantwoordelijkheid een soort algemene waarheid voor mij is die op nog heel veel meer terreinen zou moeten worden toegepast. Nee Gronk.
@48: Ah je hebt weer een leuk moeilijk woord opgepikt uit Psychologie Magazine?
Edit: Het ging me natuurlijk niet alleen om de sollicitatieplicht, maar om de tendens om het doen en laten van mensen te willen sturen en controleren.
Grappig, want hier gaat het over de solliciatieplicht en niet over “de tedens om het doet en laten te willen sturen en controleren”. LOmp en ook nog eens niet begrijpend kunnen lezen.
@59:
Sorry, maar ik kan dat niet serieus nemen, omdat er talloze voorbeelden te bedenken zijn waarbij maatregelen worden ingevoerd omdat “de overheid” geen vertrouwen heeft in de eigen verantwoordelijkheid van mensen.
Precies denk bijvoorbeeld aan milieubeleid, dierenwelzijn, roken of ongezond eten. Dat soort paternalisme wordt door de Sargassiaan met applaus en goedkeuring ontmoet. Maar het is wss een kwestie van eigen belang: de reaguurder ziet zichzelf eerder slachtoffer worden van een ‘actieverende sociale zekerheid’ dan van ander overheidsbeleid, en daarom is het ‘fascisme’.
@60
Milieubeleid en dierenwelzijn heeft niets met paternalisme te maken en wat betreft de bestrijding van roken of ongezond eten zijn de Sargassianen helemaal niet zo eensgezind voorstander.
@Analist: Een raar beeld van de Sargassiaan heb je. Kennelijk allemaal veganisten met een uitkering die leven op fair-trade bio-voedsel?
De voorbeelden die jij geeft gaan helaas niet op, want dit zijn bepalingen voor gedragingen die het individu geen schade opleveren, maar het collectief wel. Terwijl het niet-solliciteren vanuit een uitkeringssituatie betekent dat je het permanent met minstens 30% minder moet doen. En geloof het of niet, de meeste mensen willen juist werken.
Leuk verder dat je suggereert dat mensen hier reageren vanuit eigenbelang, maar dat is wel heel makkelijk discussiëren. Bovendien is het op mij in ieder geval niet van toepassing. Ik kan daadwerkelijk kwaad worden om de verspilling van belastinggeld die dat sociale activeringsstelsel inhoudt. Dat het nog echte banen blijkt te kosten evenzeer. Dit los van de mensonwaardigheid van sommige trajecten, die daar nog eens bijkomt.
@Mark: “Want voor mij is de huidige situatie, verplichten en handhaven een betere dan de andere situatie, afschaffen en eigen verantwoordelijkheid van het individu. (Ik heb het dus nu over APK)”
Ik hoop dat je het daarbij houdt en dus niet ook over de sociale zekerheid hebt want de huidige situatie daar lijkt mij alleszins verre van ideaal.
Of wilde je werkelijk volhouden dat de sociale diensten en het UWV vlotte organisaties zijn die onmisbaar zijn voor de kansen van mensen op de arbeidsmarkt en gemotiveerde werkzoekende na gemotiveerde werkzoekende creëren uit voorheen willoze slampampers in deze tijd van grote vraag naar werknemers?
Nee toch? Volgens mij is eerder het tegengestelde aan de hand. Waar komt dat toch door?
Het woord fascisme zal je mij niet horen gebruiken. Maar het zegt wat over het mensbeeld als je werklozen vergelijkt met kleine kinderen, en suggereert dat de kern van het schoolsysteem bestaat uit discipline aanbrengen. Of het hebben van werk gaat vergelijken met een APK-keuring.
Daar ben je niet enig in – ik denk eigenlijk dat de meeste mensen wel zo denken. Ook in de politiek.
Wat opvalt aan de huidige politiek is dat men de mond vol heeft van eigen verantwoordelijkheid wanneer het als excuus gebruikt kan worden om taken van de overheid naar de burger te schuiven, maar dat het bijbehorende vertrouwen en daarmee de echte verantwoordelijkheid niet gegeven wordt.
Zonde, want hiermee wordt ontkend wat er allemaal te winnen valt met mensen wérkelijk hun eigen verantwoordelijkheid geven.
Wat ik hoor van verhalen over de sociale diensten, het UWV en de bedrijven waar ze mee werken, van mensen die er gewerkt hebben en mensen die er afhankelijk van waren, dat is ware horror. Dat zou niet mogelijk zijn als de cliënten van dit soort instellingen ook echt als cliënten behandeld werden, met de daarbij horende rechten.
De plicht van werklozen is werk te zoeken. Ik pleit er niet voor om dat af te schaffen en volgens mij niemand hier (hoewel over de controle daarop ook nog wel wat te zeggen is). Ik pleit ervoor re-integratietrajecten niet-verplicht te laten zijn. En al helemaal geen arbeid met een economische waarde te laten uitvoeren zonder daarvoor een fatsoenlijk loon te betalen – ook niet onder de dekmantel van ’therapie’.
Wordt het dan een puinhoop? Dan is er in ieder geval niet veel veranderd want dat is het al. De huidige strategie kost heel veel geld, daarnaast kost het ‘echte’ banen, en het maakt mensen vaak eerder meer afhankelijk dan minder afhankelijk.
Mocht je al willen geloven dat dwang en drang bij enkele mensen werkt, dan zal dat zeker niet voor het gros werken. En dan nog, dan is er een groep waarbij het zou werken; waarom zouden we het middel inzetten in tijden van een groot arbeidsoverschot? Dat is toch onzinnig?
@Kalief: Er is een groot verschil tussen het UWV en de sociale diensten en de sociale diensten onderling inderdaad, maar kenmerkend is dat ze allemaal verplichte re-integratietrajecten kunnen aanbieden en tegen verschillende voorwaarden mensen kunnen dwingen een half jaar werk te doen met subsidie in het kader van doorstroming naar werk. Dat lijkt mij een marktverstorend en betuttelend uitgangspunt.
@AJ: Helemaal mee eens. De sociale zekerheid is verworden tot een bureaucratisch gedrocht dat mensen klein maakt en houdt in plaats van ze helpt.
http://www.nu.nl/geldzaken/3509082/-langer-wachten-bijstand.html