Ik ga met een groep vrienden op vakantie. En voor mij liggen er een aantal simpele vereisten aan de locatie. Ik wil naar een plek waar cultuur is. En dat is meer dan een dorpje waar je van terrasje naar terrasje loopt. Voor mij bestaan vakanties uit het beleven van moderne kunst. Ik kan me totaal verliezen in architectuur van rond de eeuwwisseling (deze of de vorige). Ik ben dol op toegepaste kunst, in het bijzonder Jugendstil. Ik krijg steeds meer waardering voor moderne beeldhouwkunst en vroeg-expressionistische schilderkunst. Maar mijn vrienden, die wilden fietsen, en dus gaan we naar een of ander godvergeten dorpje in de bergen. De vraag rijst waarom de overheid wel mijn fascinatie voor moderne architectuur zou moeten financieren, maar de fietsen van mijn vrienden niet zou moeten betalen? Is kunstsubsidie eigenlijk wel rechtvaardig? Of is het een linkse hobby?
Laat ik in de eerste plaats stellen dat, als ik geen liberaal zou zijn, dit allemaal aanzienlijk makkelijker zou worden. De kern van het liberalisme is neutraliteit ten opzichte van ideeen van het goede leven. Maar ik zou me ook minder liberaal kunnen positioneren: dan zou ik, als een soort Martha Nussbaum, kunnen zeggen wat wel en niet waardevol is een mensenleven. Dan zou de overheid meer geld moeten steken in het bewaren van architectuur uit het interbellum, want dat is pas echt mooi, maar ook alternatieve rock muziek zou kunnen rekenen op een flinke donatie van de staat endan zou iedere schilder na 1945 verplicht extra belasting moeten betalen voor de lelijk troep die ze produceren.
Zo werkt het dus gelukkig niet: dat mijn leven verrijkt wordt door de schilderijen van Schiele betekent niet dat dat voor iedereen waardevol is. Voor een liberaal moet overheidsingrijpen, zoals kunstsubsidies gerechtvaardigd worden door iets anders dan persoonlijke voorkeur, hoe diep dat dan ook zit. De centrale vraag is dus: waarom zijn kunstsubsidies wel gerechtvaardigd voor liberalen maar subsidies op race-fietsen niet?
Gelukkig heeft GroenLinks Leiden, onder bezielende leiding van cultuurjournalist Robbert van Heuven,een cultuurvisie uitgebracht met daarin een aantal argumenten voor -een specifiek Leids- cultuurbeleid. De waarde van cultuur werd daarin als volgt verdedigd:
“Kunst en cultuur spelen volgens GroenLinks dan ook een belangrijke rol in een open samenleving. Ze stellen het individu in staat zijn positie te bepalen in de wereld, om zich te ontwikkelen, om te worden wie hij wil zijn. Daarbij heeft kunst ook een democratische waarde. Kunst geeft afwijkende meningen, ideeën of beelden de ruimte. Het stelt vragen bij dat wat we dachten zeker te weten, het verbeeldt werelden die er (nog) niet zijn, gedachten die nog niet eerder gedacht waren.”
Klinkt mooi en inspirerend maar is dit een rechtvaardiging om gemeenschapsgeld uit te trekken? De centrale rol die Van Heuven hier geeft aan de kunsten is om kritische vragen te stellen, afwijkende meningen te uiten, te krabben aan de korst van het geaccepteerde en normale. De waarde daarvan ligt denk ik echter nog een laag dieper: de vrije samenleving die Van Heuven hier voorstaat is niet alleen maar een samenleving waarin individuen (op een negatieve manier) vrij, ongebonden, zijn om te doen wat ze willen, maar ze zijn ook (op een positieve manier) vrij, autonoom: vrije individuen zijn kritisch, reflectief. Ze leggen zich niet neer bij tradities of conventies, maar proberen altijd na te blijven denken. Ze beslissen echt over hun eigen lot en luisteren niet naar autoriteiten. Kortom: Van Heuven streeft niet zo zeer naar een vrije samenleving, maar naar een samenleving van vrije individuen. Van Heuven wil met hun culturele agenda proberen een bepaald ideaal van burgerschap propageren.
Laat ik daar meteen twee opmerkingen over maken: ten eerste, dit beperkt welke kunst gesubsidieerd wordt. Onkritische, onreflectieve kunst wordt niet gewaardeerd. Kunst die niet bedoeld is om mensen aan het denken te zetten, maar die slechts bedoeld is om mooi te zijn die wordt niet gesubsidieerd. Kunstsubsidiecommissies zullen dus niet alleen de artistieke waarde van werken moeten beoordelen, maar ook het doel.
Het is, ten tweede zeer de vraag of het opleggen van een ideaal van de goede burger, te verenigen is met het liberalisme. A priori zou ik zeggen: nee. Liberalisme probeert neutraal te zijn ten opzichte van ideeen van het goede leven. Als iemand een onkritisch, conventioneel leven wil leiden, waarom is dat slechter dan als iemand een kritisch, onconventioneel leven wil leiden? Maar laten we, for the sake of the argument, proberen om Van Heuven ruimte te gunnen. Je zou kunnen zeggen dat het voor liberalen verkieslijk is als mensen zelf kiezen voor hun eigen leven, in plaats van anderen te volgen, dat dit ervoor kan zorgen dat mensen kunnen worden ze zelf echt willen, dat er een waarde is als mensen echt zelf kiezen en dat een kritische en reflectieve opstelling ook voor de rest de samenleving vooruit kan helpen.
Als we deze basale intuitie delen, dan heeft dat volgens mij implicaties voor je opvatting van liberalisme. Je zou kunnen stellen dat in het traditionele links-liberale beeld de overheid voor twee dingen moet zorgen: ten eerste (en dat is het belangrijkst) moet de overheid ervoor zorgen dat de rechten van alle burgers worden beschermd. De overheid moet ervoor zorgen dat inbreuken op vrijheden worden voorkomen en waar het toch gebeurt dat er een passende straf tegenover staat. Het gaat hier om de klassieke rechten, zoals de vrijheid van meningsuiting of de vrijheid van godsdienst. Echter een links-liberaal zal moeten erkennen dat dat niet genoeg is: om mensen vrij te maken zijn formele rechten niet genoeg, mensen moeten ook de middelen krijgen om zich echt vrij te zijn. Daarom pleit ik voor herverdeling van inkomen: mensen hebben niet alleen het recht om vorm te geven aan het eigen leven, ze moeten daar ook de middelen voor krijgen.
Wat Van Heuven in principe voorstelt is dat naast het recht om en de middelen om vorm te geven aan het eigen leven: mensen hebben ook het vermogen nodig om zelfstandig te zijn: je moet kritisch zijn over wat er om je heen gebeurt en reflectief over je eigen opstelling en gedrag. Dat zijn de vermogens die Van Heuven sterk waardeert. Ik denk dat er nog wel een aantal andere dingen aan het lijstje kunnen worden toegevoegd: bescheidenheid en zelfrelativering, want anders stel je jezelf doelen die je niet kan waar maken, en discipline en zelfbeheersing bijvoorbeeld, want je kan wel allerlei idealen hebben, maar zonder discipline zal daar weinig van komen.
Het klassieke liberale ideaal gaat ervanit dat iedereen vrijheid aan kan, en heeft te weinig oog voor die mensen die het ‘culturele’ kapitaal missen om gebruik te maken van hun vrijheid. Waar sociaal-democraten zich de laatste vijftig jaar hebben ingezet om mensen naast de rechten ook de middelen te geven om gebruik te maken van die vrijheid, is er altijd een traditie van cultuursocialisme geweest, die gericht was op het verheffen van mensen.
Liberalen sidderen traditioneel bij verheffing, moralisme of paternalisme: het opleggen van een ideaal van het goede leven verhoudt zich slecht tot liberale noties over pluralisme, autonomie en neutraliteit. Maar het gaat hier -vrij naar Jacques de Kadt– om paternalisme omwille van het liberalisme. Centraal hierbij staat dat mensen de vermogens moeten krijgen vrij te zijn: dat is om kritisch te zijn over de tradities waarin men opgroeit en om reflectief te zijn over de eigen opstelling, om de zelfkennis te hebben om een levenspad te kiezen dat echt bij je past en om de discipline te hebben om dat waar te maken.En dus rechtvaardigt dat overheidsingrijpen op culturele thema’s juist waar liberalen daar traditioneel huiverig over zijn.
Dat vereist een brede cultuurpolitieke agenda: mensen worden niet als reflectieve, kritische, bescheiden, gedisciplineerde burgers geboren. Dat moet mensen worden aangeleerd. Dat vereist een onderwijsstelsel dat mensen niet alleen maar leert lezen en schrijven en gelijke kansen biedt op de arbeidsmark maar dat hen opvoedt tot een ideaal van burgerschap. Dan moeten we kleinere klassen hebben omdat we jongeren individueel moeten begeleiden, vaak zelfs één-op-één. Dat vereist docenten die naast hun vak beheersen en het onderwijzen zelf, ook een filosofische en psychologische achtergrond hebben.
En kunstsubsidies? Laten we eerlijk zijn: zoals we boven al observeerde, zet lang niet alle kunst aan tot denken. Sommige kunst is gewoon mooi – of spuuglelijk. Het gaat dus niet om kunstsubsidies maar om het subsidieren van dingen die mensen kritisch maken. En dan is een laag schouwburgbezoek inderdaad een probleem: omdat de lage bezoekersaantallen van de schouwburg meer mensen kritisch maken dan er bij die hele voorstelling in de zaal zitten. Maar sterker nog: als je serieus gecommiteerd bent aan een ideaal van paternalisme omwille van het liberalisme, dan gaat het in de eerste plaats om een radicale onderwijsagenda die jongeren niet alleen moet leren te lezen en te schrijven, klaar moet maken voor een beroep, maar ook kritische, zelfreflectieve, bescheiden en beheerste burgers moet smeden. En dat vereist zo’n investering in het onderwijs, dat we het geld niet over hebben voor kunstsubsidies. Helaas.
[cmon]
Reacties (21)
Soms leg ik zo’n dikke drol, echt zo’n vette stam, en dan kijk ik naar mijn product en besef ik me dat bijna de helft van die donkerbruine massa uit levende wezentjes bestaat. Kleine levende wezentjes, waarvan vele zelfs erg nuttig voor mij zijn geweest. Dan vraag ik me af, waarom er in onze maatschappij zo’n sterke negatieve connotatie is met die bruine massa, en in het verlengde daarvan met al die kleine, lieve, nuttige wezentjes. Vreemd genoeg begrijpen alleen de boeren, toonbeeld van de artistiek verstokene, de waarde van stront. Dan, grijpend naar de doorspoelknop, besef ik me dat deze cultuurkritische, maatschappelijk positionerende mijmeringen mijn productie verheffen tot iets hogers, iets groters: een artistieke uiting! Het is Kunst! Kunst, in Middelnederlands Konst. Konst, kont, konst: een duidelijke etymologische verwantschap. Ja, ik ben Kunstenaar, een autodidact weliswaar, maar toch.
Maar waar is MIJN subsidie!?
Liberalisme gaat niet over het goede leven, maar dat impliceert niet direct dat overheidsuitgaven altijd binnen een liberaal kader gerechtvaardigd moeten worden. Dus, zou je niet tegelijkertijd een full-blown liberaal kunnen wijn met een snufje good life erbij, zonder dat je het laatste binnen het kader van het eerste probeert te plaatsen?
Nu ik hier even over nadenk, en bedenk wat bijvoorbeeld Rawls hiervan zou vinden, dan zou hij kunnen zeggen dat je door het heffen van belasting een zekere inbreuk maak op iemand vrijheden en je daar liberale principes tegenover moet stellen zoals bijvoorbeeld het verstrekken van uitkeringen of het financieren van scholing. Maar misschien zou hij ook zeggen dat het democratische proces, wat leidt tot een subsidie welke in zichzelf misschien geen liberaal doel dienen, in zichzelf al een voldoende rechtvaardiging is, indien de uitgaven (oftewel de belastingen op de burger) niet te hoog zijn en de subsidie op het volk in de brede zin is gericht.
Moeilijk. Ik zou voor de eerste uitleg kunnen kiezen indien ik de democratische methodologie uitsluitend ten dienste van verwezenlijking van substantiële democratische en liberale waarden zie, maar dat doe ik niet.
We zitten hier in een grijs gebied, waarbij het de voorkeur heeft om subsidies te rechtvaardigen op een liberale manier, maar indien die subsidies geen zware belasting vormen op de burgers en ten faveure van het volk is, is dat misschien niet eens zo noodzakelijk en kan je gewoon zeggen dat het volk dit kabinet heeft gekozen en dat ze daarom, zelfs als full-blown liberalen, de subsidies accepteren in naam van het democratische proces.
Mooi verhaal over kunstsubsidies waaraan waarschijnlijk enig gesubsidieerd onderwijs ten grondslag ligt ;-)
Men kan zich ook afvragen of het in overeenstemming met het liberalisme is om subsidie te geven op:
Het houden/nemen van kinderen; het houden van vee; het kweken/produceren van landbouwproducten; het onderwijs; het nemen van hypotheken en wat er verder nog voorkomt.
Lastig verhaal om in het grijze gebied een scheiding aan te kunnen geven.
De verkapte inkomsten (voor de maatschappij) zijn namelijk niet uit te rekenen.
De subsidies zouden in ieder geval niet vanzelfsprekend moeten zijn en meer een projectstatus moeten krijgen. echter meer ambtenaren is het resultaat.
Naast de kunstsubsidies zijn er namelijk 1000den ambtenaren in het lang bezig met kunst en subsidies. Ik schat ongeveer 4000.
Is kunst alleen voor de rijken?
@5 Een museumjaarkaart kost iets van 40 Euro geloof ik, dus dat lijkt me niet. Er zijn er genoeg die meer betalen voor een voetbalwedstrijd.
@6: dan is subsidie dus rechtvaardig.
die jaarkaart is niet gesubsidieerd hoor.
@8: de musea wel.
klopt, maar wat als een kaart 100 Euro kost als musea minder gesubsidieerd worden. Dan is het nog steeds niet slechts voor de rijken dunkt mij. Maja, het is lastig een grens aan te geven wanneer een algemeen goed te duur wordt.
Heel simplistisch, ik kan geen Rembrandt betalen, dus kunst is te duur. Of, een kerk binnenlopen kost vaak niks of een paar eurie, dus kunst is voor iedereen beschikbaar. Lastig lastig..
@10: Kunst in een kerk is door die kerk gesubsidieerd. Om kunst voor iedereen zo toegankelijk mogelijk te maken, is subsidie te rechtvaardigen, en wanneer we dat in het parlement beslist hebben, is de subsidie gerechtvaardigd. Helemaal niet lastig.
Waarom stel je een vraag als je niet geinteresseerd bent in andermans antwoord. maar volegns jouw redenering zijn de huidige bezuinigingen allemaal rechtvaardig, ze zijn immers besloten in het parlement.
“Kunst in een kerk is door die kerk gesubsidieerd”
Dit slaat als een tang op een varken trouwens. De kerk heeft t gewoon gekocht ter meerdere glorie van zichzelf. Echter, anderen kunnen t zien om de glorie van de ker te aanschouwen en omdat hun deuren nu eenmaal openstaan voor nieuwe zieltjes. Subsidie is bij jouw nogal een aan inflatie onderhevig begrip. Als jij een patatje koopt, noem je dat zeker het verschaffen van subsidie aan de aardappelboeren…
Het onderwerp was niet bezuinigingen. Daar heb ik ook niks over gezegd. Waarom sleep je dat er bij? Nadat je eerst al kerken er bij hebt geleept, waar het ook al niet over ging. Heb je soms een gebrek aan goede argumenten om tegen subsidies te zijn? En bovendien lijk je het verschil niet te kennen tussen rechtvaardig en gerechtvaardigd. De huidige bezuinigingen zijn allemaal gerechtvaardigd, wanneer het parlement daar over beslist (zo ver is het nog niet eens, maar in jouw gedachten blijkbaar al wel), maar dat maaktze nog niet allemaal rechtvaardig.
Helemaal mee eens, maar je snapt het punt al weer maar eens niet. Als de kerk ons naar dat kunstwerk laat kijken, subsidieert zij ons, want wij zouden dat zonder haar ondersteuning (letterlijke vertaling van subsidie uit het Latijn) niet kunnen zien.
Ik zou je kunnen aanraden een woordenboek te raadplegen, maar ben bang, dat je toch meer waarde aan je eigen mening blijft hechten, dan aan de betekenissen uit een woordenboek of encyclopedie, en dat je ook niet geïnteresseerd bent om op een gezamenlijke betekenis uit te komen, tenzij anderen exact jouw definitie accepteren als de enige echte waarheid. Amen.
“Ik zou je kunnen aanraden een woordenboek te raadplegen”
Van Dale: sub·si·die de, het; v en o -s geldelijke ondersteuning van overheidswege
Doet pijn he, elke keer gewezen worden op je onzin.
“En bovendien lijk je het verschil niet te kennen tussen rechtvaardig en gerechtvaardigd”
in @ 7 zeg jij, het is rechtvaardig, en in @11 voer jij het criterea aan dat alles door t parlement besloten is gerechtvaardigd is. Dus je geirriteerdheid is nogal selectief en misplaats. Laat dat Latijn trouwens maar gewoon rusten. Ik beheers het namelijk niet. Wat is wel beheers is de Nederlandse taal, net als de rest op deze site. Daarom kunnen we ons ook het beste bij de Nederlandse betekenis van woorden houden.
“Nadat je eerst al kerken er bij hebt geleept, waar het ook al niet over ging. Heb je soms een gebrek aan goede argumenten om tegen subsidies te zijn?”
Ik haal kerken erbij als voorbeeld van niet gesubsidieerde kunst (volgens de Van Dale). Daarmee antwoordend op jouw vraag: is kunst alleen voor de rijken? Nou, in dat geval dus niet. hoe je er nou bij komt dat ik tegen subsidie ben weet ik niet. Ik toon slechts de inconsistentie van jouw gedachtekronkel weers. Van mij mag kunst best gesubsidieerd worden hoor. Rembrandt is van iedereen.
Daarom heren, subsidies per project laten toetsen (als dat kan) door de bevoegde instantie en laten toetsen op het niveau van het businessplan (ja vies woord he) en daarmee bedoel ik maatschappelijk rendement (dat is niet per se geld)
Als echte liberaal probeert Simon eerst het antwoord te vinden door een afweging te maken in termen van positieve vrijheid (slecht = paternalisme, socialisme) en negatieve vrijheid (het is een individuele keuze, dus per definitie iets wat de staat niet moet doen).
Er is echter een uitzondering: kunst kan nuttig zijn, het kan mensen tot nadenken aanzetten en dat is goed voor samenleving. Uiteindelijk komt hij toch tot de conclusie dat het niet goed is, want je kunt het geld dan beter uitgeven aan scholing dan aan kunst als je mensen mondig wilt maken.
Maar wat is het nut van kunst? Als de enige kunst die wordt gesubsidieerd alleen maar bedoeld is om mensen tot
geef mijn portie dan maar aan fikkie. Misschien ben ik geen liberaal maar een socialist? Maar moet alles wel nut hebben wat de overheid doet? Is niet zo dat de overheid van ons allemaal is en dingen doet voor ons allemaal – democratisch besloten dan, en lang niet iedereen zal het er mee eens zijn. Zo ook met kunst. Ik kan overigens nog wel een paar andere zaken noemen waar mijn belastinggeld naar toe gaat en waar ik het als individu niet aan zou uitgeven: Hypotheek Rente Aftrek, een militair apparaat, het Koningshuis, … vult u zelf maar wat in.
Mijn punt: waarom is kunst anders?
@14: als je geen latijn kent, kan ik je ook niet kwalijk nemen, dat je de vertaling van subsidie niet weet. Overigens had je dat ook op wikipedia kunnen vinden, want daar staat dat. Je bent nogal selectief in de woordenboeken, die je gebruikt. Ik gebruik subsidie dus in een iets andere betekeneis dan jij dat doet. Dat doet me geen pijn, overigens. Ik vind het alleen heel jammer, dat je met dat soort geneuzel je gelijk probeert te halen, in plaats van te bedenken dat anderen misschien wel een andere mening dan jij hebben.
Nog steeds lijk je het verschil tussenrechtvaardig en gerechtvaardigd niet te begrijpen, trouwens. In #7 heb ik gezegd, dat subsidie voor musea rechtvaardig is, omdat daarmee ook minder rijke mensen van veel kunst kunnen genieten en kunst niet alleen is voorbehouden aan hen dei genoeg geld hebben om dat zelf aan te schaffen. Als het parlement ergens over besloten heeft, is dat besluit op zich gerechtvaardigd, maar hoeft helemaal nietrechtvaardig te zijn. Dt kabinet besluit de armen voor de crisis relatief veel zwaarder te belasten dan de rijken. dat kabinetsbesluit is gerechtvaardigd, omdat het kabinet dat in een democratisch proces heeft besloten. Het is volgens mij echter niet rechtvaardig.
Je toont slechts aan dat we niet dezelfde definities gebruiken.
Nou snap ik je helemaal niet meer. Je bent het met me eens, dat kunst gesubsidieerd mag worden, maar gaat daar toch tegen in, als ik daar een vraag over stel?
Goed, jij en ik spreken een andere taal, maar dit: ‘Je bent nogal selectief in de woordenboeken’ is een leugen. in al onze discussies gebruik in herhaaldelijk de Van Dale. Ik ben dus niet selectief. Wellicht is een site van taalwetenschappen beter voor je, dan kun je over de historische afkomst en meerdere intepraties van woorden discussieren. Maar als ik een woord gebruik, kun je uitgaan van de Van Dale.
“Nou snap ik je helemaal niet meer. Je bent het met me eens, dat kunst gesubsidieerd mag worden, maar gaat daar toch tegen in, als ik daar een vraag over stel?”
Ik antwoorde slechts op je vraag. Maar ben t wel met je eens dat t gesubsidieerd moet worden. Ik ga ook helemaal niet tegen je in op dat punt. Ik vind alleen je gang naar je conclusie een vreemde, alhoewel we wel hetzelfde einpunt hebben in deze. Toch bijzonder voor mensen die verschillende talen spreken.
Sorry, Kees, maar je hebt mijn gebruik van Van Dale is een andere discussie afgewezen. Toen kwam jij met een verwijzing naar wikipedia. Daarom noem ik je gebruik van woordenboeken selectief.
Verder vind ik dit totaal oninteressant, maar vind, net als ik al ergens anders opmerkte, dat je beter naar de gemeenschappelijke grond kunt zoeken om een zinvolle discussie te kunnen voeren, zodat de deelnemers met min of meer dezelfde begrippen (en hetzelfde begrip van die begrippen) met elkaar praten, dan dat mensen elkaar op woordjes af proberen te vangen.
Je had dus kunnen proberen mijn eerste vraag op de bedoeling van de vraag te beantwoorden, in het kader van het onderwerp, in plaats van ieder woordje daarin letterlijk te nemen, verder totaal niet op het artikel of het onderwerp te letten, en semi grappig mee te delen, dat op dit moment armere mensen met een museumjaarkaart kunst kunnen zien, als de vraag van het artikel is, of kunstsubsidie rechtvaardig is.
” Daarom noem ik je gebruik van woordenboeken selectief.”
Leugen. Wanneer je een poltiek concept gebruikt, kun je natuurlijk niet een definitie van een woordenboek aanhouden. Dat had ik al aangegeven via een voorbeeld en dat gaf jij zelf toe. Je probeert gewoon een vals beeld te vormen.
” dat je beter naar de gemeenschappelijke grond kunt zoeken om een zinvolle discussie te kunnen voeren, zodat de deelnemers met min of meer dezelfde begrippen ”
Ik houd me aan de mainstrain en breed gebruikte termen. Jij houdt overal een andere taal erbij of je iegen door de tijd gegroeide bladiebla. Als je afwijkt van de norm, moet je dat maar duiden voor de begrijpelijheid.
” Je had dus kunnen proberen mijn eerste vraag op de bedoeling van de vraag te beantwoorden, in het kader van het onderwerp, in plaats van ieder woordje daarin letterlijk te nemen, verder totaal niet op het artikel of het onderwerp te letten, en semi grappig mee te delen, dat op dit moment armere mensen met een museumjaarkaart kunst kunnen zien, als de vraag van het artikel is, of kunstsubsidie rechtvaardig is. ”
Ik beantwoord jouw vraag letterlijk. Als je hem anders bedoelde, moet je hem anders stellen. Het lastige met dit soort forums is dat ik niks van je gezicht of lichaam af kan lezen, dus moet je duidelijk zijn.
@20:
Ik gebruikte daar helemaal geen politiek concept. Er werden door meerdere mensen verschillende termen door elkaar heen gebruikt. In dat geval probeer ik altijd te begrijpen wat de ander bedoelt, zonder dat altijd volkomen letterlijk te nemen. Indien nodig kan getracht worden een gezamenlijke definitie tot stand te brengen, waarin ieders definitie gelijkwaardig is en een compromis bereikt moet worden. Jij wil echter alleen jouw definitie accepteren. Mooi voorbeeld van hoe jij je eigen discussie voert en niet naar gemeenschappelijke grond zoekt. Je probeert de ander niet eens te begrijpen.
Je houdt je aan je eigen definities en noemt dat mainstream. Je definitie van conservatisme kan heel juist zijn voor de politieke stroming conservatisme, maar wordt in die enorm genuanceerde vorm niet breed gebruikt, en in de discussie werd door de anderen de term conservatief gebruikt, niet conservatisme.
Als ik een iets andere definitie dan jou gebruik of iets van jouw (!) norm af wijk en dat probeer te duiden, herhaal je je eigen definitie nog eens een keer en zegt nog een keer heel hard dat de ander het fout heeft.
Inderdaad. Je beantwoordde de vraag letterlijk, zonder op de context te letten. Nog een mooi voorbeeld van hoe je je best doet om anderen niet te begrijpen. Als je de vraag in de context van het artikel had gelezen, had je kunnen weten, dat die vraag over het onderwerp van het artikel er boven ging. Als je zou hebben geprobeerd te begrijpen wat ik er mee bedoelde, had je de vraag niet letterlijk genomen.