Zwarte Pieten in de USA

Polderen is niet alleen aan Nederlandse politici voorbehouden. De Amerikanen kunnen er ook wat van. Hoewel: ze kunnen het niet, bleek deze week. Een Supercommissie van zes Republikeinen en zes Democraten zaten maanden lang bijeen om 1,2 triljoen bezuinigingen voor de komende tien jaar te vinden. Dat hadden ze beloofd nadat beide partijen akkoord gingen met het verhogen van het Amerikaanse uitgave-plafond. Maar helaas, het is hen niet gelukt.

En toen begon, hoe toepasselijk deze week, het Zwarte Pieten. Wie was verantwoordelijk voor het mislukken van dit samenzijn? En wie is dus verantwoordelijk voor het feit dat Amerika’s economie maar niet vlot getrokken wordt? De zes Republikeinse commissieleden waren zo bang verantwoordelijk te worden gehouden, dat ze gisteren een ingezonden brief naar de Washington Post stuurden. Daarin schreven ze het Zwarte Pieten niet onnodig te willen rekken, maar toch. Zíj waren niet verantwoordelijk voor de epische mislukking van hun samenzijn – dat waren toch echt de Democraten.

Daar is een meerderheid van belastingbetalers het overigens niet mee eens. Iets meer dan de helft van de Amerikanen vindt dat beide partijen er een potje van hebben gemaakt. Als Gallup hen het vuur aan de schenen legt, houdt een meerderheid de Republikeinen toch verantwoordelijker dan de Democraten. En dat is een belangrijke opsteker voor de presidentiële campagne. Want die kreeg deze week weer flink de wind van voren. Obama, framen de Republikeinen hun kritiek, is niet alleen verantwoordelijk voor de economische malaise. Nee, hij toont vervolgens ook gebrek aan leiderschap om er iets aan te doen. Met die lezing is het electoraat het toch niet eens.

Woensdag hoopten commentatoren dan eindelijk dat Mitt Romney zijn eerste majeure uitglijer had gemaakt. In een politieke ad neemt Romney ons terug naar New Hampshire, in 2008. We zien Obama een bijeenkomst toespreken. Daarin de zinsnede: ‘Als wij over de economie blijven praten, dan verliezen we de strijd.’ Romneys ad zag in de zin een voorbode voor Amerika nu. Probleem: Obama citeerde in 2008 een medewerker van zijn toenmalige tegenstander McCain. Romney had dat moeten weten. Nu verdraaide hij de woorden van de president. Dat kan niet. Oók niet in een politieke propaganda-filmpje. De Democratische Conventie sloeg dan ook meteen terug.

Deze week was, ten slotte, ook weer een debat – deze keer over nationale veiligheid. Meer dan in Nederland houden Amerikaanse media die debatten tegen het licht. Daags na elk debat berichten zij over fouten in redeneringen of feiten. Ook na dit debat. Zo beweerde Herman Cain dat terroristen Amerika binnen komen via de grens met Mexico. Dat klopt niet – de kans dat er terroristen Amerika binnekomen is langs de noordgrens met Canada vele malen groter. Zegt tenminste het Department of Homeland Security. Michele Bachmann wist tijdens het debat zeker dat Obama met Iraanse officials heeft gesproken. Dat heeft hij in 2008 tijdens zijn campagne wel beloofd (wat hem op veel kritiek kwam te staan), maar die belofte is hij nog niet nagekomen. Er is en was stof genoeg voor een weekje Amerikaans Zwarte Pieten