“Het is het Happy Meal van het goeddoen”.
Renske de Greef bekritiseerde gisteren in het NCRV zomerprogramma On Air het steeds populairder wordende vrijwilligerstoerisme. Schoolverlaters die zelf een schooltje gaan bouwen in Cambodja of van 9 tot 5 kindjes wiegen in een van de zeventien ‘weeshuizen’ in een Afrikaans kustdorpje. De bekroning op een vrijwilligersvakantie is doorgaans het aan de haak slaan van een ‘Masai krijger’ in de disco. Deze jonge mensen missen volgens de Greef de expertise en ervaring voor banen die ze ook nog eens inpikken van de lokale bevolking. Bovendien gaat een gemeenschap zich richten op het vluchtige geld van het vrijwilligerstoerisme door bijvoorbeeld allerlei weeshuizen te vullen met kinderen die gewoon ouders hebben. Dat draagt nu niet bepaald bij aan een duurzame ontwikkeling van een lokale economie in ontwikkelingslanden. De Greef schreef er een boek over: En je ziet nog eens wat.
Het budget voor ontwikkelingssamenwerking zal door het toekomstig kabinet waarschijnlijk worden gedecimeerd. Het afschaffen van handelbarrieres en marktverstorende subsidies in het Westen zal door de economische crisis natuurlijk niet worden aangepakt. Het enige wat dan overblijft is Happy Meal Vrijwilligerstoerisme. Iedere generatie/volk/wereld krijgt wat het verdient…
Reacties (24)
Fout: ouders krijgen de kinderen die ze verdienen. Vrijwilligerstoerisme is geen uitvinding van schoolverlaters.
Overigens ben ik het niet helemaal eens met de Greef. Ik zie vrijwilligerstoerisme dan ook niet als altruïsme. En de kinders die leren rekenen in het schooltje, of tien kilometers minder hoeven te lopen voor een jerrycan water lijken me ook gebaat bij dergelijke vakanties.
In elk geval beter dat, dan door de brandweer van Lloret de Mar om 5.30 laveloos van het strand te worden gespoten. Renske maakt zich beter druk om zaken die er toe doen.
Ik proef…
*steekt vinger in de mond, en houdt hem in de lucht*
jaloezie ?
@KJ: Het riekt iig een beetje naar morele superioriteit.
In dat (ontwikkelings)wereldje is het toch alom verborgen haat en nijd onderling. Ik kan het weten, want heb er in gewerkt. Het is allemaal niet zo zwart-wit als iedereen het voorstelt. Grotere organisaties roemen hun eigen professionaliteit, terwijl de kleinsten zeggen dat ze veel meer grip hebben op hun bestedingen en zo doelmatiger werken. En ondertussen zag ik met eigen ogen hoe Unicef geld schandalig werd misbruikt en door een kleine organisatie ingezamelde goederen, die geheel door vrijwilligers werd geleid, zo de zwarte markt op gingen.
Alleen elkaar de hand uitsteken is er niet bij. Waarom niet? Zie #2, aangevuld met arrogantie.
Ik kan me wel vinden in dit verhaal en ik gebruik al een aantal jaren de term ‘wereldmeisjes’ voor deze mensen.
Mensen die lijden zijn voor wereldmeisjes pas interessant als ze dat in een ver (liefst zonnig) land doen en ook voor eten, muziek en vriendjes geldt: ‘wat je ver haalt is lekker’… Met bonuspunten voor jongens zonder verblijfsvergunning natuurlijk.
Hmm, drog autoriteitsargumenten als ‘ ik kan het weten want ik heb erin gewerkt’ doet mij altijd al gelijk wantrouwig worden.
Ik heb er ook in gewerkt, en ik zag het niet meer of minder als in de normale wereld. Laat mij raden Majava, je kon niet scoren?
Het is van alle tijden en plekken. had meer het idee dat zulke meisjes ‘iets nuttigs’ wilden doen. Daar waren verschillende redenen voor:
-schuldgevoel afkopen na maanden lang gereist te hebben door arme gebieden
-je CV pimpen (heb een ruzie meegemaakt tussen 2 engelse 18 jarigen die beide de ‘management functie’ wilden hebben in een weeshuisje, terwijl ze geen aandacht aan die kids gaven)
-serieus hoopten iets bij te dragen aan verbetering,
@majava: ja, dat gebeurt vast, deze wereld zit vol met nare mensen. Probeer vooral misbruik zoveel mogelijk te voorkomen, maar accepteer dat het zal blijveng gebeuren.
“et afschaffen van handelbarrieres en marktverstorende subsidies in het Westen zal door de economische crisis natuurlijk niet worden aangepakt. Het enige wat dan overblijft is Happy Meal Vrijwilligerstoerisme.”
… en Chinezen die zonder scrupules miljarden in de derde wereld pompen – als ze er maar grondstoffen voor terugkrijgen.
Ik ben het wel eens met de De Greef dat deze manier van ‘ontwikkelingswerk’ niet ideaal is.
Een voorbeeld is het meehelpen een schooltje te bouwen terwijl je 1500 euro neertelt om twee weken in dat land te mogen zitten. De vraag is dan waar dat geld heen gaat, en waarom er niet gewoon autochtone bouwvakkers worden ingehuurd.
Ik ben wel voorstander van ‘cultural exchange’ en bewustwording van de situatie in dergelijke landen, maar laat deze jongeren dan een stage doen of in elk geval iets waar hun opleiding duidelijk voordelen voor de bevolking meebrengt – en dus niet alleen hun geld, als dat daar al terecht komt.
@eric: als je ergens in gewerkt hebt, als in verleden tijd, wil dat niet zeggen zeggen dat je mislukt bent en om die reden maar wat anders bent gaan doen. Ik heb prima “gescoord” (…) en het is nog altijd het meest succesvolle deel van mijn carriere geweest. Ik ben ook erg positief over de organisatie waar ik voor gewerkt heb, maar door mijn positie en het soort werk dat ik daar deed ben ik ook dingen te weet gekomen waar ik minder blij van werd.
De motivatie van besturen bijvoorbeeld. Jij kunt dan ‘die meisjes’ van alles verwijten, maar zet dat eens neer tegenover de motivatie van de raden van toezicht, bestuur en advies van hulporganisaties? Precies hetzelfde, alleen wat minder naïef, want in die kringen levert het opleuken van het CV met een position of trust bij een charity niet alleen de reputatie van een gouden hart op, maar ook wat echt goud. Is het niet direct, dan wel indirect.
Laatste zin: waarom moet ik dat accepteren?
@majava: omdat mensen het altijd zullen blijven proberen en het regelmatig zal lukken ook. Maar het feit dat mensen er misbruik van maken mag geen reden zijn om het maar niet te doen. Het enige dat je kan doe is het hen zo lastig mogelijk te maken. Ik weet ook wel dat mijn euro aan de dakloze soms goed terecht komt en soms dat ie er Best bier van koopt. Moet ik daarom maar niks meer geven?
Vaak zal je mensen moeten vertrouwen en af en toe wordt daar misbruik van gemaakt. Soit.
Ik weet ook wel dat mijn euro aan de dakloze soms goed terecht komt en soms dat ie er Best bier van koopt. Moet ik daarom maar niks meer geven?
Vaak zal je mensen moeten vertrouwen en af en toe wordt daar misbruik van gemaakt. Soit.
Met die redenering kom je er wel, als het gaat om een Euro. Als het gaat om 6,7 miljard daarentegen, kan ik me opeens voorstellen dat mensen behoefte hebben aan iets meer accountability dan ‘soit’.
@11: Ja. Er lijkt me sprake van een serieus probleem.
In de samenvatting van de metastudie van Hristos Doucouliagos en Martin Paldamb, Aid effectiveness on growth: A meta study staat o.a.:
“The AEL (aid effectiveness literature) has accumulated a large pool of evidence on aid-savings, aid-investment, aid-growth and aid-conditionality effects. The majority of the authors seem to agree that aid has a small positive effect on growth. The aim of this paper was to apply the methods of meta-analysis to the entire aid-growth effects literature to see if that conclusion is justified. We used the population of 68 aid-growth studies as our data set. Our conclusions are depressing: Taking all available evidence accumulated over 40 years of research into consideration, we have to conclude that the AEL has failed to prove that the effect of development aid on growth is statistically significantly larger than zero. We are forced to conclude that aid has not, on average, achieved its stated aims of generating development.”
(European Journal of Political Economy 24 (2008) pp. 1–24)
Ja, maar de mensen nu zeggen: geef dan helemaal maar niks meer, waar het grootste deel de dupe van wordt. Zoals Majava als expert kan beamen is het gewoon lastig om altijd 100 % accoutability te hebben. Het feit dat dat niet altijd niet 100 % kan is iets wat je moet accepteren, en vandaaruit zoeken hoe je toch je werk het meest effectief kan laten zijn.
Overigens denk ik dat we het heel goed doen hoor.
@Nirvana
” Arndt, Jones and Tarp (2009) also show that the average treatment effect of aid on growth is
positive in both the 1970-2000 and 1960-2000 periods. The long run elasticity of growth with
respect to the share of aid in recipient GDP appears to around 0.20. This is consistent with the
view that foreign aid stimulates aggregate investment and also may contribute to productivity
growth, despite some fraction of aid being allocated to consumption. In sum, when combined
with the evidence at the micro- and meso-levels, a consistent case for aid effectiveness
emerges. There is no paradox. Overall, the bleak pessimism of much of the recent aid-growth
literature is unjustified and the associated policy implications drawn from this literature are
often inappropriate and unhelpful. Aid has been and remains an important tool for enhancing
the development prospects of poor nations.”
zie website voor link
@14: Het geeft nog steeds geen antwoord op de vraag waarom we hulp zouden moeten blijven geven. Hierbij is even aangenomen dat we daartoe in principe bereid zouden zijn. Het is namelijk de vraag of het iets oplevert voor de ontvanger(s). Dit blijft (vooralsnog?) een claim zonder bewijs.
Uit bovenstaand gemopper mag ik dus opmaken dat die “wereldmeisjes” de wereld meer helpen door de toerist uit te hangen in arme landen dan door daar zelf de handen uit de mouwen te gaan steken.
Een zelfde gevoel van moedeloosheid overviel me ooit toen ik las dat een vaatwasser minder energie en water verbruikte dan het wassen met de hand ;-)
@Nirvana; Ontwikkelingshulp was en is een experiment. We doen het nu al zeker dertig jaar op een professionele manier. En het resultaat is: het levert geen flikker op. Iedereen met twee hersencellen die weet: een experiment dat na dertig jaar geen flikker oplevert, daar moet je mee ophouden. ’t Is zeker niet erg om het eens op een andere manier te proberen, maar dit is trekken aan een dood paard.
Het moet anders, inderdaad. Maar opeens stoppen met wat we nu doen is dan wel echt ‘anders’, ook dat is niet waar we wat mee opschieten. Daar zit geen visie achter.
Wat dan wel? is een hele complexe vraag waar ik geen makkelijk antwoord op heb, maar je kunt wel beginnen met transparantie tot in detail. Op die manier kun je misbruik en falen beter signaleren, maar je kunt er ook makkelijker goed gebruik en succes mee onderbouwen. Ik heb het niet alleen maar over financiële transparantie.
Dat vind ik zo mooi van de VS, die geven bij voorkeur alleen maar noodhulp en voor de rest handelsvoordelen.
Heel Oost- en Zuid-Azië exporteert zich helemaal gek naar Noord-Amerika.
Hey Harry, weet je wat ook zo mooi aan Amerika is dat ze zelfs subsidies geven aan andermans boeren!
https://sargasso.nl/archief/2010/04/12/amerika-geeft-braziliaanse-boeren-subsidie/
(aux serieux: de VS zijn helegaar niet zo free trade als dat jij denkt / hoopt)
als je in een ander land werkt in hulpverlening, is dat globaal gezien hetzelfde als dat je dat in nederland doet. Dus als je in Nederland ook arts bent of logistiek medewerker, secretaresse regelneef, of je werkt in nederland met daklozen etc. En je kunt hier geen carriere maken, omdat hier werkeloosheid is en de zorg niet gewaardeerd wordt, dan kun je beter naar het buitenland. Dan krijg je ineens een groot project voor je kiezen. Secretaresses of verpleegsters hebben daar geen glazen plafond en krijgen mogelijkheden om zinvol werk te doen die ze hier in nederland niet krijgen.
Als je daar een waterput in de grond slaat krijg je applaus, loodgieters hier krijgen niet zo’n applaus. Het werk moet je zien als net zo goed als dat je het hier zou doen. Je krijgt daar alleen veel blijere gezichten dan hier.
Er is in ontwikkelingslanden een veel groter multiplyer effect. Als je een multiplier van 10 hebt, kun je het je veroorloven dat 9 van de 10 projecten niet het beoogde resultaat heeft. Dus als elke euro die je in een goedlopend project steekt 10 euro oplevert, heb je een multiplier van 10. Goede projecten die de het hele dorp of het hele vluchtelingenkam een grote stap verder brengen: ze zijn zeldzaam, er gaat altijd iets mis, meestal met communicatie. Maar: zelfs als er 9 op de 10 projecten mislukt, dan nog is dat ene project dat heel goed gaat en uitzichzelf verdergroeit en zich vermeerderd dusdanig grote impact in de gemeenschap, dat al het geld niet is weggegooid.
Maar: waar gebrek aan is in landen die in puin liggen: is lange termijn projecten met veel geldsinvesteringen: want dat kunnen ze niet zelf. Die kleine projectjes kunnen mensen daar ook wel zelf. Maar sommige landen hebben helemaal geen regering en geen ziekenhuizen en scholen: dan is het juist aan ons om te helpen met lange termijngeld en planning, en studies wat wel aanslaat en wat niet werkt, en waarom, zodat het geld in de toekomst beter wordt besteed: en juist op die lange termijnstudies is bezuinigd.
Maar met een werkvakantie vind ik niets mis, het is geen ontwikkelingshulp, maar is toch ook leuk: waarom mogen wij niet met een masai krijger? hier ben je een saaie secretaresse: daar ben je opeens begeerd door iedere man en wordt je werk gewaardeerd, je bent daar een held voor hetzelfde werk dat je al jaren ondergewaardeerd in nederland deed.
dus mijn punt is dat ik vind dat je hetzelfde werk wat je in nederland al doet, ook best een jaartje in een ander land kunt doen.
Maar… niet zonder enige ervaring meteen naar afrika. ik heb het wel gezien: jongeren die helemaal geen werkervaring hebben zelfs nog niet eens zelfstandig gewoond hebben, meteen naar afrika. ze dansen dan wat in de lokale disco en hangen wat rond op het project. wij gebruikten ze als oefenmateriaal voor lokale afrikanen (dit geval angola) die moesten leren leiding geven, die waren niet gewend om tegen blanken te zeggen wat ze moesten doen dan werden ze zenuwachtig. Dus als er weer zo’n extreem naief onervaren vrijwilliger aankwam, dan moest de angelese projectmedewerker hem vertellen wat hij moest doen. En dat op zich was heel belangrijke werkerrvaring voor die angolees.
Je geeft zowieso 100 dollar per week uit per m edwerker, dus ook al doet iemand helemaal niets, dan nog is het goed voor de lokale economie omdat ze daar op de markt het geld uitgeven.
@17/18: We zijn het hierover ongeveer eens, denk ik.