Zo dadelijk begint Zomergasten. Presentator van dienst is dit jaar de Belg Jan Leyers. Ik ken ‘m niet zo goed. Ik heb ‘m een paar keer gezien in zijn reisprogramma, waarin hij de Arabische wereld probeerde te leren kennen. Hij lijkt me sympathiek.
Zijn eerste gast is Henny Vrienten (Tilbrug, 27 juli 1948). U weet wel, die jongen van Doe Maar. Het waren de jaren ’80. De Koude Oorlog bevond zich in een cruciale fase. De werkeloosheid was groot, de woningnood ook. Bij ons had Ruud Lubbers het voor het zeggen, in Amerika Ronald Reagan, in de Sovjet Unie Gorbatsjov. De ene helft van de bevolking was bang voor de bom. De andere helft voor de Rus.
In het dorp waar ik heel hard bezig was op te groeien had iemand een bord in de tuin waarop stond te lezen: “Liever een kernbom in de tuin, dan een Rus in de keuken.” Ik was zes jaar en bang voor de bom. Een angst die met name werd gevoed door een van mijn eerste herinneringen aan popcultuur: Doe Maar in Top Pop met De Bom. Dat hysterische koortje aan het begin, de tekst, de muziek, het gifgroene licht, de rook, het kwam allemaal heel erg dreigend bij mij over. Waar de tekst precies over ging, begreep ik niet. Het was vooral het benoemen van ‘de bom’ dat zijn werk bij mij deed. En Henny Vrienten die eruit ziet alsof hij van plastic is en danst als een robot. En de bom die aan het eind daadwerkelijk ontploft.
Tegenwoordig is Henny Vrienten huiscomponist van Sesamstraat. In die hoedanigheid werkt hij mee aan de muzikale opvoeding van mijn kinderen. Hij is een waardige opvolger van Harry Bannink, getuige bijvoorbeeld het bijzonder aanstekelijke lied Nelson (is geen schatje). Maar mocht ik ooit nog op de plek zitten waar Henny Vrienten vanavond zit, dan zou de clip van De Bom een mooie aanleiding zijn om een beetje te babbelen over de kille jaren ’80 waarin ik ben opgegroeid, een tijd die al bijna net zo eigenaardig is als deze tijd.
Volgens mijn gids krijgt u vanavond fragmenten te zien die te maken hebben met Vrientens liefde voor film, muziek, poëzie en cowboys. Zijn keuzefilm is La Guerre du Feu. Twitterhashtag: #zg12. Voor de liefhebbers van extra informatie is er weer het tweede scherm. Vertelt u hieronder vooral wat u er zelf van vindt. Morgen mijn uiteraard bijzonder weloverwogen oordeel.
Reacties (17)
Nooit begrepen wat men in Doe Maar zag. Trouwens ook nooit begrepen wat men in Zomergasten ziet. Dus dat wordt vanavond een leuk boek op schoot.
best interessante persoon, maar deze avond in deze vorm niet. Komt niet los. Geen boek voor mij, maar zappen.
Nitpick: ten tijde van “De Bom” zwaaide Brezhnev de scepter in de USSR. Vervolgens Andropov en daarna Chernenko, die allebij vrij snel na hun aantreden overleden. Toen Gorbachev ten tonele verscheen was Doe Maar al een tijdje uit elkaar.
Genieten… Wel even wennen aan de presentator.
Als saaie televisie dodelijk was, waren er nu twee doden.
de fragmenten maken veel goed, maar los komen ze niet echt nee
Nee, op t saaie af vanavond. Jammer, leek me vooraf een leuke gast.
Echt ruk, met Vrienten en die nieuwe presentator.
Snap ook de keuze voor Vrienten niet. En de interviewer is wat braafjes. Nee dan maar weer terug naar mijn boekje.
Ik vond die presentator wél goed, het zal me benieuwen hoe hij zal omgaan met Van Dis, die wel iets dominanter zal zijn dan Vrienten.
Voor Vrienten was het ook wel een beetje moeilijk: hoe moet je nu uitleggen wat er mooi is aan een stuk muziek of aan een gedicht of aan een geluidje in een film of aan een Kartuizer monnik? Hoe moet je dat vertellen?
Hij had natuurlijk zeer concreet moeten zeggen: kijk, dát vertelde Chuck Berry tegen Keith Richards, enzovoorts. En dát zit er in die portretten van ‘mijn buurtgenoot’ Rembrandt. In plaats van te blijven zaniken over de muziek bij die plaatjes. Het niet laten bij ‘Rembrandt werd ouder’, dat geloof ik ook wel, dat hij ouder werd.
Ik vond het jammer dat Leyers niet keihard naar de bekende weg ging vragen. Had wel een wat hoger RTL boulevard gehalte mogen hebben en er mag ook best meer gezogen en geconfronteerd worden.
Want wat is die Vrienten een ontzettend trutje geworden.
Ik geloof dat daar het verschil zit tussen Nederlandse en Belgische interviewers: Nederlanders zijn meer onbehouwen en Belgen zijn ietsje minder kritisch, en laten hun gasten meer aan het woord. Van Dis bijvoorbeeld zou Vrienten hebben doodgemarteld.
Als je een gast hebt die niet hoeft te worden doodgemarteld om boeiend te zijn is die Belgische aanpak ok. Anders heb je wel zo’n Hollandse doorzager nodig.
Afgelopen week was er een terugblik op zomergasten de afgelopen jaren, waarin, terecht, aangekaart werd dat het programma gevaarlijk dicht langs de grens van rtl boulevard loopt af en toe. Ook het feit dat de gast tegenwoordig in beeld wordt gebracht, individueel, tijdens een fragment neigt een beetje naar emo-tv.
Gisteravond was het kabbelend van fragment naar fragment, terwijl de fragmenten een middel zouden moeten zijn een gast beter te leren kennen. Op een andere wijze dan dat tot stand gebracht zou kunnen worden met uitsluitend intervewen. Een scheutje meer rtl boulevard hoeft niet, maar er moet wel een verhaal op gebouwd worden. Dat laatste zag ik niet, maar wie weet was het te subtiel (vlaams?) voor mijn smaak.
Perfecte gastheer voor Zomergasten: rustig en beleefd. Gast was niet zo erudiet, maar koos voldoende mooie fragmenten. Fijne televisie, alleen de humor ontbrak. Keuzefilm: La Guerre du Feu was een heerlijke kneukfilm.
Teveel geklets en te weinig fragmenten. Het stokte ook regelmatig, lag volgens mij vooral aan Leyers, die me tegenviel. Dat programma van hem waar hij de moslimwereld doorkruist was geweldig goed, maar hier komt het er niet echt uit.
Vrienten heeft toch best wat interessante dingen gezegd en laten zien. Had meer in gezeten, denk ik.
Goh, ik vond het niet echt een interview. Veel opmerkingen of antwoorden van Vrienten werden beantwoord met een hmmhmm of een zozo. Daar had hij best even door kunnen vragen. Vrienten gaf aan geen seconde naar de OS te zullen gaan kijken, met een zekere felheid. Dat werd niet opgepikt.
Interviewer was zo druk bezig Vrienten van filmpje naar filmpje te loodsen dat hij het gesprek uit het oog verloor. Hij onderbrak Vrienten regelmatig, ook op momenten dat het antwoord op een zojuist gestelde vraag nog niet gegeven was.
Veder allemaal prettig en plezierig. Beschaafd ook. aardige fragmenten.