Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vanwege een almaar zieker wordende kat was ik kind aan huis bij de dierenkliniek. Daar werd ik ondergedompeld in een universum van klein leed: naast mijn kat bivakkeerden er onder meer een zieke zebravink en een onderkoelde hamster.

Hoe behandel je in hemelsnaam diertjes die zo minuscuul zijn dat elke ziekte meteen hun hele lijfje in beslag neemt? Hoe wring je een vogelbekje open om er vocht in te druppelen, zonder meteen zijn snavel of zijn botjes te breken? Hoe doseer je antibiotica voor een diertje dat maar een paar gram weegt? Hoe kalmeer je een bange hamster?

In de ziekenboeg streelde ik mijn kat en soms ook de blinde, suikerzieke en uitgedroogde poes in de kooi ernaast. Twee meter verderop werd een manshoge, slaperige, zojuist geopereerde hond door de assistenten voorzichtig in een kooi gesjord: ze waren benauwd dat hij te nel zou bijkomen, hij had de reputatie een woesteling te zijn. De hamster scharrelde inmiddels weer rond en wilde zelfs wat eten; een uur later stierf hij onverwacht.

De eigenaar van het zieke zebravinkje schrok van de rekening voor twee dagen zorg, medicijnen en onderkomen. Dat kon-ie niet betalen, en bovendien: honderd euro voor zo’n klein beestje? Een ander ongerust baasje en ik keken elkaar schouderophalend aan. Tsja. Wie een huisdier neemt, laadt de verantwoordelijkheid voor diens welzijn op zich; en de kosten van een dierenarts zijn gebaseerd op de geleverde inspanning, niet op het gewicht van de zieke.

Toch had die rekening iets onrustbarends, evenals de hoeveelheid welgemeende steunbetuigingen die ik ontving nadat ik had geblogd over mijn inmiddels dode kat.

Huisdieren – vooral katten en honden – beschouwen we tegenwoordig als volwaardige gezinsleden. Zieke dieren zijn daarnaast inherent zielig. Ze kunnen ons niet vertellen wáár ze precies pijn hebben; wij worden zodoende gereduceerd tot machteloosheid en kunnen hooguit troost, verlichting of euthanasie bieden. Maar een ziek of stervend huisdier is niet hetzelfde als een stervend mens.

Natuurlijk verzorg ik een ziek huisdier naar beste vermogen en zal ik ’m nooit uit kostenoverweging laten afmaken. Dat je al voor een tientje een verse zebravink kunt kopen, hoort niet te tellen: dieren zijn geen wegwerpartikelen. Maar kun je eisen dat iemand kromligt voor een zieke hamster wanneer-ie zelf in de bijstand zit?

Bovenal is het pervers dat zieke dieren, zebravinkjes incluis, in Nederland gewoonlijk betere zorg krijgen dan waarop mensen elders op de wereld ooit mogen hopen.

Dit stuk stond ook in het Parool.

Reacties (6)

#1 Yevgeny Podorkin

Veel leed/ wildgroei zit ‘m ook in d(i)e handel: beestjes (zebravinken, kanaries e.d.) worden “stukgefokt” (gigantische uitval, ook in de winkels). Vervolgens de consument na de AH nog even snel naar de dichtstbijzijnde gediplomeerde dierenwinkel waarvan velen dat predicaat niet eens waardig zijn. “Inpakken doosje doen”? Nee, ik trap ‘em buiten wel dood. Eenmaal thuis laten de medische gevolgen (onder de mijten enz.) zich raden: en ga nu godverredomme eens fluiten doen rotbeest.

Heb ooit landschildpad bezeten had een wereldleven: mocht over een hindernisparcours van lego lopen winterslapen wanneer ie zin had sla zoveel ie opkon…meneer gaat klem achter de deur zitten schild gekraakt wat nu. Verbranden?, en omdat begraven ook zo gewoontjes was is het een zeemansgraf geworden qua ludiek. Afijn, doos met schildpaddenlijk wou maar niet zinken, knoeperts van stoeptegels uit de straat vanaf de brug gelijk torpedo’s..pfff, ja 1 grote groengele kolerezooi in dat water natuurlijk. Pas toen realiseerde ik me: OOK een dier verdiend naast een goed leven een eerzame mooie dood…

*proeve van bekwaamheid (verantwoord) voor het houden van een dier*

  • Volgende discussie
#2 Olav

Voor honden en katten bestaan tegenwoordig ziektekostenverzekeringen (voor paarden waarschijnlijk ook wel). Dat kan best een redelijke oplossing zijn want de dierenarts is inderdaad duur. Die verzekeringen dekken overigens lang niet alle mogelijke kosten.

Verder moet je vooraf vragen wat het kost. 100 euro uitgeven voor een vogeltje zou ik nooit doen, dat vind ik onverantwoord.

Wat voor mij ook meetelt: je kan een dier niet uitleggen dat het wordt behandeld voor een ziekte of verwonding, dus als de behandeling met pijn, misselijkheid en/of ongemak gepaard gaat dan wordt het al snel dierenmishandeling. Best te verantwoorden als er een goede kans is op herstel, maar in het algemeen vind ik dat mensen veel te lang wachten om er een einde aan te maken. Men blijft behandelen omdat men het voor zichzelf zielig vind dat het beestje anders dood moet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 MrOoijer

“Bovenal is het pervers dat zieke dieren, zebravinkjes incluis, in Nederland gewoonlijk betere zorg krijgen dan waarop mensen elders op de wereld ooit mogen hopen.”

Elders op de wereld hebben ze dan ook geen geld voor huisdieren. In het rijke westen hebben we ons leven inmiddels zo weten in te richten dat andere mensen in onze omgeving het ongeveer even goed hebben als wij zelf. Nu dat dus klaar is richt men zich op dieren.

Rechten voor dieren – geen plichten voor dieren. Zo maken we van alle dieren huis- en troeteldieren, ipv. wat zij waren: katten om muizen en ander ongedierte mee te verjagen en honden om klein wild mee te jagen. Koeien om op te eten en paarden om te vervoeren.

Ja het is dus pervers, en dat ligt maar aan één ding: wij willen zóóó graag aardig doen om aardig te worden gevonden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 zmmoccc

Nou heb ik nu toevalligerwijs geen huisdier meer, maar vroeger had ik wel een hond. Die begon best wel oud te worden en had heel wat medische aandacht nodig. Uiteindelijk is ie door de dierenarts uit zijn lijden verlost.

In tegenstelling tot Karin Spaink ben ik me er echter terdege van bewust dat de langdurige behandeling in essentie zijn oorsprong helemaal niet vond in morele gronden. Het ging hier gewoon om egoisme, je gaat met je irrationele mensenemoties toch van zo’n dier houden en dan wil je het niet kwijt. Maar die hond interesseert het dus echt geen zak, die is zich er toch niet van bewust of je hem in laat slapen of niet.

En wat niet weet, wat niet deert. En dat is meteen het belangrijkste verschil met “andere gezinsleden”. Daarom kan ik met mijn kop echt niet bij zo’n moralistische benadering als die van Karin Spaink. Hetzelfde geldt bv. dieren voor asielen. Laat die beesten toch lekker relaxt inslapen in plaats van ze weken lang te laten wegkwijnen in stomme hokjes.

Neemt niet weg dat enige dierenmoraal op zijn plaats is daar waar het de levenskwaliteit van zo’n dier betreft. Maar de levensduur? Nah.

(Overigens kan ik wel wat uitzonderingen bedenken die mijn regel bevestigen, maar dat terzijde)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 larie

Deze open deur trap ik niet in/sickbok modus.

@YP..is er geen tijdschrift die jouw dingen met regelmaat wil publiceren?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5.1 Yevgeny Podorkin - Reactie op #5

Geen ontwiklingsgeld meer naar dierenbeulen?/sickbok modus?

Viva?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Op U.D.N. komt Kris Wauters van de groep Clouseau aan het woord, over de problemen in de platenindustrie. Ook na lezing van het artikel blijf ik het een lastig verhaal vinden. Wij platenkopers zijn in de afgelopen jaren zó belazerd door de platenbazen, dat ik met hen in elk geval nooit medelijden zal hebben. Elpees, ceedees, geremasterde ceedees, verzamelceedees met één nieuw nummer, belachelijk hoge prijzen, etc ik neem aan dat ik dat niet hoef uit te leggen.

Artiesten. Tsja, ik weet het niet. De gemiddelde artiest loopt misschien wat inkomsten mis door het illegaal kopiëren van ceedees, maar er zijn er toch maar weinig die in een rijtjeshuisje wonen. Zelfs hele middelmatige artiesten verdienen zo op het oog toch nog heel aardig.

Waar ik wel gevoelig voor ben, is het leed van de beginnende talenten, de componisten achter de schermen, de anonieme studiomuzikanten, enzovoorts. Maar wat doe je eraan? Illegale kopieën zijn in het digitale tijdperk nooit meer uit te bannen. Dus de muziekindustrie moet geen krokodillentranen huilen, maar gewoon creatief nadenken en een andere manier vinden om ons geld uit de zak te kloppen. Misschien kunnen ze de originele ceedees een bepaalde meerwaarde geven, die niet te kopiëren valt. Of men moet accepteren dat de inkomsten niet langer voor een groot deel via de auteursrechten en dergelijke uit inde winkel verkochte ceedees komen.

Daar moet toch iets op te vinden zijn?

UPDEET: Blijkt dat Grobbo hetzelfde nieuws al heeft opgepikt (haha!) Ik zal voortaan eerst even de site checken. Reageren onder Grobbo’s stukje a.u.b.

0

Reacties (2)

#1 Def

Daar moet iets op te vinden zijn? Tsja… De pogingen zijn al ondernomen. 4 singles op 1 cd voor de prijs van 1. Extra tracks, digipacks en goodies in een cd-doosje (in de eerste uitgave), noem maar op. En geloof me, een re-release van een album is vaak het idee van een artiest. Check Iron Maiden maar eens…

Het blijft een moeilijk verhaal.
Een cd kost nu in de winkel gemiddeld een euro of 21 denk ik? Nou, dat bestaat uit:

11 euro voor de retail (FRS etc..)
2.5 euro voor de artiest.
7.5 euro voor Platenmaatschappijen.
————
21 euro.

Die 7.5 euro voor de maatschappij is voor alles van het eerste tapeje beluisteren tot de cd die in de winkel ligt. Personeelskosten, distributie, promotie, toursupport, bedenk het zelf maar. Want het werk begint pas als de cd in de winkel ligt, vergis je daar niet in. En ja, digitaal aanbieden lijkt een goed idee, maar zolang je op kazaa alles gratis kan krijgen, gaan mensen dan echt naar een andere site toe waar je voor de muziek moet betalen? Lijkt me niet.
Waar wil je die cd zoveel goedkoper mee maken dan? Het downloaden is nu zo intensief dat platenmaatschappijen wereldwijd personeelswise gehalveerd zijn. Nu de helft van de prijs afhalen zo betekenen dat de industrie instort. Alle kleinere zullen in een klap weggevaagd worden, majors zullen al hun geld zetten op commerciele releases omdat kleinere bands niet meer rendabel zijn.

Ik werk zelf (obviously) bij zo’n maatschappij, Virgin genaamd. De policy is: Grote bands groot houden (Atomic K, Lenny K, Janet J, Massive A.), en met het geld wat daarmee verdiend wordt aan kleinere bands werken (Madrugada, Gomez, The Music, Slut, Ben Harper etc..).
Een mooi principe, lijkt me.
Doch, helaasch, de grotere bands willen niet meer, omdat het downloaden natuurlijk de verkopen schaadt. Dus: minder geld. Dus: minder geld voor kleine bands. Dus: te weinig inkomsten voor zo’n band om de rekeningen te betalen thuis als hun een tour wordt aangeboden, want de huur moet betaald worden.
Ik kan jullie verzekeren dat hier niet alleen corporate bastards rondlopen, maar iedereen voor de muziek gaat, we zijn een groep mensen die graag erkenning voor onze kleine artiesten willen, en daar keihard voor werken.

En dan is het jammer dat niemand de moeite neemt om naar de winkel te lopen om zo’n klein bandje meer te checken, want als de verkoopcijfers tegenvallen is het jammer voor zo’n band. Vroeger kon je met het eerste album een band neerzetten, met het tweede album een tourtje opzetten, en met het derde album hopelijk Lowlands ’s benaderen. Daar is nu minder geld voor.

Natuurlijk zijn er veel individuen die internet als ‘orienterend middel’ beschouwen, maar we weten allemaal dat de algemene tendens is dat er gewoon gebrand wordt, en anders ge-mp3-d.

Downloaden kan toch niet meer gestopt worden, dus er moet een manier worden gevonden om OF de cd goedkoper te maken (ik ben voor de BTW verlaging, dan ligt de bal bij de retail om die prijsverlaging door te voeren) OF een meerwaarde aan een cd geven die je niet van internet kunt scoren.

Constructieve oplossing zijn heerlijk, maar het gezeur dat de maatschappijen de boosdoener zijn word ik zo onderhand een beetje moe van.

  • Volgende discussie
#2 nimo

Ik zeg niet dat de platenbazen de boosdoeners zijn, ik zeg alleen dat ik met hen voorlopig geen medelijden heb.

Downloaden kan niet meer gestopt worden, dat denk ik ook. Maar nog niet iedereen is zover.

Misschien moeten aankomende artiesten de inkomsten uit ceedees maar vergeten en zich concentreren op het geven van optredens (naast de rechten die ze via Bumra/Stemra van de radio etc krijgen). Ik zou het wel eens van de musici zelf willen horen.

  • Vorige discussie