Het is vaker aan bod geweest, maar het lage aantal vrouwelijke toppers in de wetenschap (hoogleraren bijvoorbeeld) is naar mijn stellige mening mede het gevolg van een hele serie subtiele en onbedoelde acties die uiteindelijk tegen vrouwen spelen.
Een mooi voorbeeld is de manier waarop aanbevelingsbrieven worden geschreven. Die zijn in de Angelsaksische wereld belangrijk voor de kans van slagen van een kandidaat.
Such letters often have more impact than grades or test scores at the graduate level, where factors such as initiative, hard work, creativity, independence, problem-solving ability, and teamwork are prized skills. Well-crafted, honest letters help in determining whether a candidate is a good fit.
Mannelijke en vrouwelijke referenten, en dat laatste is opmerkelijk, laten zich vaak heel bevoogdend uit over vrouwelijke kandidaten.
More than 10% of the applicants had a least one supporting letter containing inappropriate material for the decision at hand. All of the students so affected, unfortunately, were women, and those writing the problematic letters were nearly equally men and women.
Door het benadrukken dat je het knap vindt dat een kandidaat haar werk weet te combineren met de zorg voor kinderen of moeder benadruk je tegelijk de wetenschappelijke of persoonlijke excellentie van een kandidaat niet.
As examples of the sort of problems, one letter described how the candidate was so good to her elderly mother, yet still enjoyed life, spending time in nature with her husband and her animal friends. Another letter reflected amazement that the candidate managed to balance so efficiently being a student, a scientist, and a mother. (….) They cannot help but put a candidate at a disadvantage when compared to others who are praised for their self-initiated research projects, interesting uses of coursework to address new scientific problems, or careful background preparation for the research project proposed.
Er wordt hier wel eens schamper gedaan over het “zogenaamd” discrimineren van vrouwen, echter het opiniestuk van de hoofdredacteur van Science geeft duidelijke voorbeelden.
Reacties (4)
Mijn favoriete vrouwelijke wetenschapper: Professor Alice Roberts (patholoog / anatome)
Gratis college van 50 min over de menselijke afstamming en evolutie
Gaat het in de wetenschap om carriere maken of om gewoon om kennis te vergaren?
Is je status op de wetenschappelijke ladder echt boeiender dan het onderwerp waarin je je jarenlang verdiept?
Hans, is dat een retorische vraag? Alles onder het niveau hoogleraar betekent bijna altijd dat je vast zit aan vervelende klussen, heel veel onderwijs en bijna geen tijd voor eigen lijnen en eigen onderzoek. Het onderwerp waarin je je jarenlang verdiept lijkt me een anachronisme. Tegenwoordig is voor het merendeel van de wetenschappers de carrière horizon twee of drie jaar.
@2: is geen retorische vraag, Frank.
In mijn ervaring (20 jaar geleden) is het juist de hoogleraar, die vervreemdt van de hands-on wetenschap en alleen nog maar vergadert met geldschieters en bestuurders. Het lagere wetenschappelijk personeel blijft tot in de kleine uurtjes en in de weekenden bezig met onderzoek.(tenminste in mijn tijd voor 1993 ging het zo)
Ik denk dat de redenen waarom weinig vrouwen leidinggevende posities bereiken in de wetenschap, precies dezelfde redenen zijn waarom zo weinig vrouwen doorstoten tot de top van het bedrijfsleven of tot de hoogste bestuurlijke niveaus. (dat lees ik overigens ook in je verhaal hierboven)
Je ziet hetzelfde verschijnsel optreden in sterk op elkaar lijkende organisaties. Dan zal dat waarschijnlijk via hetzelfde mechanisme verlopen.
Off-topic. Maar dit geldt tegenwoordig voor elke bedrijfstak. Limits to Growth betekenen dat ook de wetenschap zal gaan krimpen.
Doctortje spelen.