Met verplicht vrijwilligerswerk wil de overheid bijstandontvangers dichterbij de arbeidsmarkt brengen. Het tegenovergestelde wordt echter bereikt, omdat mensen zich op termijn hechten aan vrijwilligerswerk en het maatschappelijk belang boven hun persoonlijk belang gaan stellen.
Dat is tenminste de conclusie van Thomas Kampen in zijn promotieonderzoek. Dames en heren politici, lezen jullie even mee?
Reacties (7)
Vanaf de promotiedatum (12 december) kan het proefschrift als PDF gedownload worden via http://hdl.handle.net/11245/1.433268.
Verplicht vrijwilligerswerk is natuurlijk semantisch, het is niets anders dan dat je wat terug doet voor je uitkering, waar de hardwerkende burger voor krom ligt elke dag.
@2: Ik herhaal me hier, maar nog een stukje ‘semantiek’: de tegenprestatie voor arbeid heet loon en niet uitkering.
De tegenprestatie is de sollicitatieplicht, niet de uitkering. De uitkering is bedoeld als overbrugging tot je weer werk vindt.
Om over verdringing van banen nog maar te zwijgen.
Ochsjah. De eeuwige cirkel. Het begint met vrijwilligerswerk voor bijstandstrekkers, vervolgens worden het gesubsidieerde banen, die worden dan uitgefaseerd en dan beginnen we weer van voren af aan.
Als het vrijwilligerswerk persoonlijk bevredigend en maatschappelijk zinvol is, dan heb je toch gewoon een baan gevonden? Dan is je afstand tot de arbeidsmarkt niet vergroot maar nul.
@6.
Je kan er geen huis mee kopen, geen dure vakanties op na houden, laat staan een mooie auto rijden en het belangrijkste het maatschappelijke respect krijg je niet.
Het wordt bijna nooit door een echte werkgever, echt loon, erkent als werk. Je blijft dus een halfje, een loser, een bijstandstrekker, ook al werk je nog zo hard met je vrijwilligerswerk. In de stamkroeg vragen ze of je al echt werk heb, je familie doet hetzelfde op verjaardagen en je vriendin is na twee weken verdwenen, niets te halen is ze achter gekomen.