Chuck C. Johnson heeft een permaban aan zijn broek vanwege ’targeted abuse’.
Johnson loofde via Twitter regelmatig geld uit om persoonlijke informatie of vuile was te bemachtigen van mensen die hij kapot wilde maken.
Hij maakte naam door Elizabeth O’Bagy te ontmaskeren als nep-PhD, maar zocht de laatste tijd steeds vaker softe targets op nogal dubieuze manieren.
Zo verkreeg hij informatie over de identiteit van de bron achter het Rolling Stone-artikel over een groepsverkrachting in een studentenhuis.
Recentelijk vroeg hij om modder om de zwarte burgerrechtenactivist DeRay Mckesson ‘uit te schakelen’. Helaas voor hem heeft McKesson toegang tot CNN.
Op Slate stelt Amanda Hess dat ze de ban van Johnson een slechte zaak vindt, want censuur en het moge duidelijk zijn dat Johnson ‘uitschakelen’ overdrachtelijk bedoelt.
Zelf denk ik dat het zo’n vaart niet zal lopen met die ban. Een nieuw account is zo aangemaakt, en Twitter heeft nou niet bepaald een reputatie op het gebied van het weren van trollen.
Reacties (9)
Nooit van gehoord. Is meneer nog relevant buiten Twitter?
Tja, als je niet politiek correct genoeg bent, dan zelfs bij Twitter, dan wordt je eruit ‘weggejorist’.
@1 Misschien even lezen, en dan vooral voor welke media hij allemaal geschreven heeft.
Ook voor @Joop is dat linkje trouwens lezenswaardig. Johnsons twitteraccount is niet opgeheven omdat hij niet pc genoeg is, maar omdat hij twitter gebruikte om mensen lastig te vallen en te doxxen.
Dank je Prediker! Het komt nog wel eens goed met mij. :-)
Onderzoeksjournalistiek dat de leugens ontmaskerd van mensen die jou sympathie genieten is geen “trollen”.
Geld uitloven op twitter voor iemand die modder aanlevert of de persoonsinformatie van een anonieme bron (teneinde haar leven tot een hel te maken), is geen ‘onderzoeksjournalistiek’.
Wel veelzeggend dat ik jou dat nog moet uitleggen ook.
@6: en hij kreeg voor die bagger nog 3 duimpjes!
Tja, kennelijk worden de reactiepanelen van Sargasso ook bezocht door reactionaire lezers, die zoiets een prima reactie vinden.
Maar dat valt me rechts én links op, dat mensen veeleer liken met hun onderbuikgevoel (‘Ja precies! Goed gezegd!’) dan op grond van hun ratio.
Zo kunnen domme oneliners waarin een negatieve emotie wordt uitgedrukt over dit of dat waar de liker zich ook aan ergert meestal op een hoop duimpjes rekenen; terwijl een doortimmerde reactie géén duimpjes krijgt, zolang dit een standpunt betoogt, waar de goegemeente het niet mee eens is.
Ja ooroepen tot take out dat heeft niets meer met mening te maken natuurlijk. Als chuck een moslim was zouden we het een fatwah noemen.