In september vorig jaar zei de koning namens het kabinet: ‘De klassieke verzorgingsstaat verandert langzaam maar zeker in een participatiesamenleving.’ Ruim zeven maanden later is de discussie over de betekenis van dat begrip nog steeds niet geluwd. Op verzoek van ChristenUnie-leider Arie Slob gaf de premier gisteren eindelijk schriftelijke toelichting. Slob stelde zijn vraag in november. Het resultaat is ‘mager’, vindt de ChristenUnie-leider. ‘Het kabinet blijft in de ruim twee kantjes vrij algemeen.’
Want ‘participatiesamenleving’ vertegenwoordigt nu ineens geen visie meer, maar is enkel een constatering:
Rutte presenteert het begrip niet als een doel om naar te streven, maar een feitelijke constatering: de burger participeert al, maar de overheid en haar regels zitten nog te vaak in de weg.
Of in de onsterfelijke woorden van Humpty Dumpty:
When I use a word, it means just what I choose it to mean—nothing more, nothing less.
Reacties (13)
Wisten we al. Cameron’s Big Society – de voorloper hiervan – was al eerder gefileerd.
Dat Rutte opmerkt dat “de overheid en haar regels” “nog te vaak in de weg” zitten (let vooral op dat nog), duidt wel degelijk op een doelstelling. Er zijn blijkbaar bepaalde regels en overheden die als belemmering gezien worden en als zodanig opgeheven moeten worden ten gunste van meer participatiesamenleving. Dat maakt toch wel erg benieuwd naar concrete voorbeelden. Bij de voorbeelden die genoemd worden (“een whatsapp-groep van mensen die zich bekommeren om een oudere buurvrouw en studenten die in ruil voor woonruimte buurtwerk verrichten in achterstandswijken.”), wordt immers van geen belemmeringen gewag gemaakt (waarschijnlijk omdat die er niet zijn). Welke wetgeving en overheid heeft Rutte op het oog?
Participatiesamenleving is een door het CDA geïntroduceerde spin voor het afbreken van de verzorgingsstaat. Onder andere iedereen zijn bejaarde ouders weer in huis onder het mom van de mantel der liefde.
Zo wordt het verkocht:
http://pauwenwitteman.vara.nl/media/302677
Jammer genoeg heeft niemand de leugens van Bleker onderzocht, je krijgt geen vergoeding van de staat, alleen als ze door ziekte hun bed niet uitkomen krijgen de verzorgers 200 euro liggeld per maand.
@2: denk bijvoorbeeld aan kinderopvang: nu nog commercieel maar als je alle regelgeving weg laat kan je dat makkelijker laten doen door vrijwilligers (Geloof in Utrecht een opvang is die geheel gerund wordt door ouders maar die hadden een heel lang moeilijk traject om aan alle eisen en regelgeving te voldoen.)
De “participatiesamenleving” een hol begrip? Wat een verrassing, normaal lukt het wel heel goed om een hele samenleving met 1 woord te beschrijven…
Dat regels van de overheid nog in de weg zitten lijkt me niet raar als diezelfde overheid nooit heeft gedefinieerd wat ze nou precies willen veranderen en wat niet (plus dat lokale politiek die het niet eens is met het idee van een participatiesamenleving dwars ligt, wat overigens te verwachten viel).
Dus participeren als in “ik help me lamme ouwe buurtje met boodschappen” moet vereenvoudigd worden door allerlei regels te schrappen…. Dat mag ik dan wel weer.
En participeren als in “vijfendertig jaar gewerkt en nu uitgekotst en in de bijstand” door allerlei regels juist in te voeren: dwangarbeidregels, verhoogd solliciteer-regime regels, verscherpte controle regels….
Jammer dat we Markje alleen over de eerste horen, maar nauwelijks over de laatste. Werkloosheidscriminalisering is misschien toch wat minder populair nu de dreiging van werkloosheid steed meer mensen boven het hoofd hangt.
@4: Wat, mag je je kind nu niet bij de buren langs brengen om er op te laten passen zonder betaling?
@7: Goeie vraag, vast wel, maar zoals in geval van die ouders die dat in een apart gehuurd pand deden en in tourbeurten oppasten was het teveel een echte kinderopvang en moest het aan regels gebonden zijn. Als we dit nu als twee extremen nemen, is de vraag waar trekt de overheid de grens? Mag iemand in de buurt van bijvoorbeeld op kids van 3 gezinnen gelijktijdig oppassen en daar een kleine onkostenvergoeding voor krijgen? Is dat nog gewoon bij de buren je kid stallen of is dat gelijkend op de kinderopvang en dus aan regels gebonden?
Geen idee, sowieso ben ik er nog niet uit wat regelgeving betreft. Enerzijds is het inderdaad zo dat er veel regels zijn in Nederland (mooiste voorbeeld ooit gehoord: Slager die van Blabla dienst voor veiligheid ribbeltegels in de vloer moest leggen vanwege slipgevaar bij gladde vloer en scherpe messen, toko paar dagen dicht om deze te leggen en daarna weer hygiënisch schoon te krijgen…paar maanden later, de blabla dienst voor voedselveiligheid: ribbeltegels moeten eruit: moeilijk schoon te houden de vloer, niet hygiënisch….geen idee of dit een echt gebeurd verhaal is maar geeft wel de gekte aan qua regelgeving)
Anderzijds, zonder regelgeving heb je altijd weer lui die gebrek aan regels uitbuiten en er allerlei onwenselijke toestanden ontstaan.
Klaarblijkelijk is een soort balans moeilijk te vinden omdat er steeds meer regels bij moeten om bestaande mazen te dichten waar weer misbruik van gemaakt wordt.
@4: Totdat een van die kinderen van een trap valt of zijn vinger in een stopcontact steekt, of totdat een van die vrijwilligers een pedofiel blijkt te zijn. De Telegraaf kopt “hoe heeft dit kunnen gebeuren?” en opeens schreeuwt de samenleving weer om meer regelgeving
@7: Ik denk trouwens dat als die buren toevallig in de WW/Bijstand zitten dat dat niet mag omdat ze door oppassen niet kunnen solliciteren, niet beschikbaar zijn voor arbeidsmarkt etcetcetc…..
@6
“En participeren als in “vijfendertig jaar gewerkt en nu uitgekotst en in de bijstand” door allerlei regels juist in te voeren: dwangarbeidregels, verhoogd solliciteer-regime regels, verscherpte controle regels….”
Daar zit juist het punt van de teveel regels om lekker te kunnen participeren.
Het mensen tewerkstellen om hun uitkering te verdienen gaat nog niet soepel genoeg. Mensen hebben nog te veel rechten.
Het zijn de regels die die rechten regelen die zo in de weg zitten.
(en dat geldt denk ik volgens Rutte niet alleen voor uitkeringsgerechtigden)
@10: Maar dat is juist participatiesamenleving: Die bijstandstrekkers moeten immers niet thuis zijn, maar zich bij de gemeente melden om te gaan participeren in het ontnieten van rapporten of het rapen van takken in bossen, anders worden ze gekort op hun uitkering.
@12: En daarmee heb je de spijker op z’n kop: allemaal onzin praat en tegenstrijdig beleid