Waarom zou een reus van een multinational als Shell, met een nettowinst van meer dan 12 miljard euro, zijn schoonmakers niet in dienst kunnen nemen en een leefbaar loon kunnen betalen? Het zou zo mooi zijn als de liefde voor ‘werk, werk en werk’ zich nu eindelijk ook vertaalt in ‘loon, loon en loon’ voor de hardste werkers. Herwaardering van noeste arbeid van werkers in de schoonmaak, de thuiszorg en lagere loonschalen hoort bij progressief Nederland.
Zo vragen Sadet Karabulut en Emile Roemer zich af in Trouw.
Reacties (1)
“Anders dan een stakende schoonmaker heeft structurele vermogensongelijkheid geen gezicht. Het schuurt niet, het roept nauwelijks reacties op, het stinkt niet. Maar er zit wel degelijk een luchtje aan.”
http://www.groene.nl/artikel/geurloze-ongelijkheid