Nou, het wordt me niet echt duidelijker. De conclusie in het stuk is: “We should remain open-minded and objective and make the effort to find out more, and weigh the tradeoffs.” Tja.
Persoonlijk doet me de fracking vooral denken aan Marten Tooonders strip van Bommel “De Bovenbazen”, waarbij vrolijk wordt gezegd dat 1 gram “solium” Rommeldam wel één jaar van energie kan voorzien – maar om 1 gram ervan te krijgen moet je 2 vierkante kilometer bos omploegen tot een woestenij. De mannen die belang hebben bij solium vinden dat helemaal niet erg. De mensen die niet van een woestenij houden wel.
Het verhaal is uit 1963.
#2
weerbarst
..en bankiers zijn goedzakken, gaat lekker zo sargasso haha
#3
HansR
I see CHANGE
#4
gronk
Waardeloos politiek-correct neuzelstuk. D’r wordt een verkeerde vergelijking gemaakt: alsof het gaat om energieonafhankelijkheid vs een beetje vervuiling. Dat is het probleem niet. Het probleem is dat het model van fossiele brandstoffen voor verwarming, vervoer en energievoorziening op de lange termijn (alles over de 50 jaar) onhoudbaar is. En dat ‘fracking’ het onvermijdelijke failliet van dat model hooguit met een jaar of tien uitstelt. De kosten van fracking zijn niet ‘een beetje milieuvervuiling’, maar een verneukte grond- en drinkwatervoorziening voor honderden jaren.
In plaats daarvan wordt d’r klassiek amerikaans gepolderd: ‘er zijn twee partijen, dus de waarheid zal wel in het midden liggen’. Alsof je een debat met holocaustontkenners kunt oplossen door te zeggen dat d’r dan maar 3 miljoen joden zijn vermoord in de gaskampen — vooruit, iedereen een beetje geven en nemen.
Dat artikel gaat niet over fracking. Niet echt. Het gebruikt fracking als voorbeeld van hoe we misschien denken dat we in kwesties en discussies rationeel standpunten innemen, gebaseerd op een analyse van de ons beschikbare feiten; maar dat ons brein in werkelijkheid geneigd is om al heel snel te vallen voor een bepaalde framing, afhankelijk van bij welke indeling van de maatschappij we ons prettig voelen.
Dat wil zeggen, afhankelijk van of we ons prettig voelen bij een hiërarchisch geordende samenleving, een egalitaire samenleving, of we een communitaire visie op de samenleving voorstaan, of juist een sterk individualistische.
“What we really need to do, about fracking or any other complicated issue with so much at stake, is to recognize the cognitive limits on reason, and their causes, and honestly accept that those limits can get us into serious trouble.”
Dat is dus ook wel interessant aan het artikel, hoewel ik de vier perspectieven wat beperkt vind. Zeker als het gaat om milieuproblematiek bestaan er namelijk frames die heel erg op dierenliefde of een romantisch natuurbeeld (de mooie/kwetsbare natuur) zijn gebaseerd en pas daarna nog een plekje hebben voor de maatschappij.
Reacties (9)
Nou, het wordt me niet echt duidelijker. De conclusie in het stuk is: “We should remain open-minded and objective and make the effort to find out more, and weigh the tradeoffs.” Tja.
Persoonlijk doet me de fracking vooral denken aan Marten Tooonders strip van Bommel “De Bovenbazen”, waarbij vrolijk wordt gezegd dat 1 gram “solium” Rommeldam wel één jaar van energie kan voorzien – maar om 1 gram ervan te krijgen moet je 2 vierkante kilometer bos omploegen tot een woestenij. De mannen die belang hebben bij solium vinden dat helemaal niet erg. De mensen die niet van een woestenij houden wel.
Het verhaal is uit 1963.
..en bankiers zijn goedzakken, gaat lekker zo sargasso haha
I see CHANGE
Waardeloos politiek-correct neuzelstuk. D’r wordt een verkeerde vergelijking gemaakt: alsof het gaat om energieonafhankelijkheid vs een beetje vervuiling. Dat is het probleem niet. Het probleem is dat het model van fossiele brandstoffen voor verwarming, vervoer en energievoorziening op de lange termijn (alles over de 50 jaar) onhoudbaar is. En dat ‘fracking’ het onvermijdelijke failliet van dat model hooguit met een jaar of tien uitstelt. De kosten van fracking zijn niet ‘een beetje milieuvervuiling’, maar een verneukte grond- en drinkwatervoorziening voor honderden jaren.
In plaats daarvan wordt d’r klassiek amerikaans gepolderd: ‘er zijn twee partijen, dus de waarheid zal wel in het midden liggen’. Alsof je een debat met holocaustontkenners kunt oplossen door te zeggen dat d’r dan maar 3 miljoen joden zijn vermoord in de gaskampen — vooruit, iedereen een beetje geven en nemen.
+1
+1
Dat artikel gaat niet over fracking. Niet echt. Het gebruikt fracking als voorbeeld van hoe we misschien denken dat we in kwesties en discussies rationeel standpunten innemen, gebaseerd op een analyse van de ons beschikbare feiten; maar dat ons brein in werkelijkheid geneigd is om al heel snel te vallen voor een bepaalde framing, afhankelijk van bij welke indeling van de maatschappij we ons prettig voelen.
Dat wil zeggen, afhankelijk van of we ons prettig voelen bij een hiërarchisch geordende samenleving, een egalitaire samenleving, of we een communitaire visie op de samenleving voorstaan, of juist een sterk individualistische.
“What we really need to do, about fracking or any other complicated issue with so much at stake, is to recognize the cognitive limits on reason, and their causes, and honestly accept that those limits can get us into serious trouble.”
Dat is dus ook wel interessant aan het artikel, hoewel ik de vier perspectieven wat beperkt vind. Zeker als het gaat om milieuproblematiek bestaan er namelijk frames die heel erg op dierenliefde of een romantisch natuurbeeld (de mooie/kwetsbare natuur) zijn gebaseerd en pas daarna nog een plekje hebben voor de maatschappij.
Gewoon gejat hoor. Ik herkende die vier “stammen” al meteen van een college dat ik lang geleden gehad heb.