Dat het vooralsnog niet falsificeerbaar is lijkt me niet echt een argument. Dat waren veel claims in het verleden.
Daarbij lijkt de persoon die het stuk geschreven heeft iemand die niet in de string theorie geloofd. Zijn goed recht, maar volgens mij behoort hij bij de minderheid.
Als de persoon die het stuk geschreven op Peter Woit van Not Even Wrong slaat: hij is de auteur van het gelijknamige boek, waarin hij inderdaad de snaartheorie maar vooral haar mediagenieke voorstanders bekritiseert. Het is geen kwestie van “geloof”, maar het is zeker niet zo dat snaartheorie een breed geaccepteerd onderdeel van de fundamentele natuurkunde is, integendeel.
Mijn eigen mening is tweeledig, en doet ook niet ter zake. Maar de grote hype rond snaartheorie en bijvoorbeeld hier de multiverse is schadelijk omdat het grote publiek voor waarheid gaat aannemen wat niet meer dan wilde ideeën zijn, met op dit moment nul voorspellende waarde.
Het is niet een probleem dat het nu niet observeerbaar is, maar falsificeerbaarheid is iets anders: als er geen enkele, hypothetische manier is om een ’theorie’ te ontkrachten, dan heb je er niets aan. Als ik beweer dat er naast ons universum nog een tweede is, dat echter nooit met die van ons kan communiceren of interageren, wat leren we dan? Niets.
Er zijn eerder theorieën geweest waarvan men dacht dat ze nooit bewijsbaar zouden zijn, maar later bleek er toch experimenteel het een en ander (al dan niet indirect) te checken te zijn.
Dat er nu nog geen mogelijkheid is om het te bewijzen wil nog niet zeggen dat we er niets van kunnen leren.
Desondanks ligt het wel een beetje in de aard van de theorie besloten dat hij vrij moeilijk te checken is aangezien de theorie iets beschrijft dat conceptueel en per definitie buiten onze waarneming valt. Aan de rand van de natuurkunde zul je altijd tegen iets niet-falsificeerbaars aanlopen, of dat iets nou het bestaan van god is, het bestaan van meerdere universums of het bestaan van The Matrix waarop al die universums draaien. Je weet het niet. Maar juist dat de natuurkunde daar nu concreet tegenaan loopt is eigenlijk wel een erg hoopvol teken: wellicht weten we bijna alles wat er in dit universum zeker te weten is.
In die zin heeft Baron E natuurlijk wel degelijk een punt.
Het hele probleem is dat het in de aard van de theorie ligt. Dat past niet in ons idee van de wetenschappelijke methode. De algemene relativiteitstheorie, die we toch wel redelijk fundamenteel mogen noemen, leverde testbare hypotheses op (de buiging van licht rondom grote massa’s, bijvoorbeeld) en is vervolgens ook uitvoerig getest.
Wat heeft de snaartheorie ons opgeleverd in de decennia van haar bestaan? Ik kan er niet opkomen.
Prima dat dit onderzoek wordt verricht, hoor. Maar het is bij lange na niet het einde van de natuurkunde. Er wordt aan nog veel meer gewerkt, dat om de een of andere reden minder mediageniek blijkt. En dat is een beetje jammer voor al die natuurkundigen die zich het snot werken en nieuwe dingen ontdekken terwijl de rest van de wereld denkt dat we zo’n beetje klaar zijn.
#3
L.Brusselman
Lezers van Sci Fi romans zijn al langer vertrouwd met het idee,maar of er ooit wetten zullen komen om het fenomeen multiverse in te vangen?Wist overigens niet dat alle atomen zwaarder dan helium in de sterren worden gemaakt,weer wat geleerd.
Tot ijzer, daarna (hoger zwaarder) breekt het gevormde element af even snel als het ontstaat. Als de ster doodgaat, groot genoeg is, plof die naar buiten en binnen. De plof naar buiten smeedt ijzer aan elkaar tot zwaardere elementen. De stabiele blijven bestaan, de gevormde elementen die niet in evenwicht zijn vervallen (z.g. radioactief verval)
Reacties (8)
De “multiverse” is hoogst speculatief, en erger nog, niet falsificeerbaar. Leuk om over na te denken, niet al te serieus nemen. Zie ook:
http://www.math.columbia.edu/~woit/wordpress/?p=4306
Dat het vooralsnog niet falsificeerbaar is lijkt me niet echt een argument. Dat waren veel claims in het verleden.
Daarbij lijkt de persoon die het stuk geschreven heeft iemand die niet in de string theorie geloofd. Zijn goed recht, maar volgens mij behoort hij bij de minderheid.
Als de persoon die het stuk geschreven op Peter Woit van Not Even Wrong slaat: hij is de auteur van het gelijknamige boek, waarin hij inderdaad de snaartheorie maar vooral haar mediagenieke voorstanders bekritiseert. Het is geen kwestie van “geloof”, maar het is zeker niet zo dat snaartheorie een breed geaccepteerd onderdeel van de fundamentele natuurkunde is, integendeel.
Mijn eigen mening is tweeledig, en doet ook niet ter zake. Maar de grote hype rond snaartheorie en bijvoorbeeld hier de multiverse is schadelijk omdat het grote publiek voor waarheid gaat aannemen wat niet meer dan wilde ideeën zijn, met op dit moment nul voorspellende waarde.
Het is niet een probleem dat het nu niet observeerbaar is, maar falsificeerbaarheid is iets anders: als er geen enkele, hypothetische manier is om een ’theorie’ te ontkrachten, dan heb je er niets aan. Als ik beweer dat er naast ons universum nog een tweede is, dat echter nooit met die van ons kan communiceren of interageren, wat leren we dan? Niets.
Er zijn eerder theorieën geweest waarvan men dacht dat ze nooit bewijsbaar zouden zijn, maar later bleek er toch experimenteel het een en ander (al dan niet indirect) te checken te zijn.
Dat er nu nog geen mogelijkheid is om het te bewijzen wil nog niet zeggen dat we er niets van kunnen leren.
Desondanks ligt het wel een beetje in de aard van de theorie besloten dat hij vrij moeilijk te checken is aangezien de theorie iets beschrijft dat conceptueel en per definitie buiten onze waarneming valt. Aan de rand van de natuurkunde zul je altijd tegen iets niet-falsificeerbaars aanlopen, of dat iets nou het bestaan van god is, het bestaan van meerdere universums of het bestaan van The Matrix waarop al die universums draaien. Je weet het niet. Maar juist dat de natuurkunde daar nu concreet tegenaan loopt is eigenlijk wel een erg hoopvol teken: wellicht weten we bijna alles wat er in dit universum zeker te weten is.
In die zin heeft Baron E natuurlijk wel degelijk een punt.
Het hele probleem is dat het in de aard van de theorie ligt. Dat past niet in ons idee van de wetenschappelijke methode. De algemene relativiteitstheorie, die we toch wel redelijk fundamenteel mogen noemen, leverde testbare hypotheses op (de buiging van licht rondom grote massa’s, bijvoorbeeld) en is vervolgens ook uitvoerig getest.
Wat heeft de snaartheorie ons opgeleverd in de decennia van haar bestaan? Ik kan er niet opkomen.
Prima dat dit onderzoek wordt verricht, hoor. Maar het is bij lange na niet het einde van de natuurkunde. Er wordt aan nog veel meer gewerkt, dat om de een of andere reden minder mediageniek blijkt. En dat is een beetje jammer voor al die natuurkundigen die zich het snot werken en nieuwe dingen ontdekken terwijl de rest van de wereld denkt dat we zo’n beetje klaar zijn.
Lezers van Sci Fi romans zijn al langer vertrouwd met het idee,maar of er ooit wetten zullen komen om het fenomeen multiverse in te vangen?Wist overigens niet dat alle atomen zwaarder dan helium in de sterren worden gemaakt,weer wat geleerd.
Tot ijzer, daarna (hoger zwaarder) breekt het gevormde element af even snel als het ontstaat. Als de ster doodgaat, groot genoeg is, plof die naar buiten en binnen. De plof naar buiten smeedt ijzer aan elkaar tot zwaardere elementen. De stabiele blijven bestaan, de gevormde elementen die niet in evenwicht zijn vervallen (z.g. radioactief verval)