Precies, dat zit maar een beetje de hele dag met de luie reet in een rolstoel, of ligt een beetje nutteloos te wachten op de dood. Ga es werken voor je geld of zo!
#3
HansR
In het zweet uws aanschijns zult gij uw dood verdienen.
#4
larie
Maar is dit erg? In Schotland gegeten in een restaurant volledig gerund door Down’s..iedereen lol..het meeste viel van je bord voordat het op tafel stond dat weer wel.
In Zwitserland word de Gartenpflege merendeels uitgevoerd door “gehandicapten”. Loop rond in Ouwehand of een zorgboerderij, het plezier straalt ervan af.
Alleen is dit geen touchy-feely omgeving met speciale begeleiding ’n sjit. Het is gewoon in een Tesco werk doen waar ze te beroerd zijn om minimumloon voor te betalen en als spin-off kunnen pochen met ‘sociaal ondernemerschap’. En weigeren betekent geen uitkering.
#5
Steff
Er wordt al jaren lang geëxperimenteerd met mensen die zwakbegaafd zijn bij dagbesteding. Dit, zodat zij een leuke sociale werkplek hebben. Je kan denken aan een broodbakker in de Pijp (Leuk!), een kledingwerkplek enz. Als verzorger vind ik het schofterig dat het werk genoemd moet worden, immers dan wordt het verplicht en moet er productie geleverd worden. Is dit ook niet een verkapte vorm van moderne slavernij? Verdiend zo bedrijf niet drie dubbel en hoe zit het met de concurrentie?
#6
Bolke de big
Iedereen is terminaal ziek, alleen de ene gaat binnen een week dood, de andere doet er 80 jaar over, en iedereen moet werken voor ie dood gaat.
Het heeft niets met “zieligheid”te maken maar met beschaving,de beschaving van een samenleving als geheel wel te verstaan.Een samenleving die zorgt voor degenen die dat nodig hebben zoals mensen die stervende zijn of niet zelfstandig kunnen functioneren.Een samenleving die alleen uit is op het maximale rendement,en economische waarde als maatgevend ziet voor de waarde als mens,verdient die naam niet.
Waar zij jouw argumenten eigenlijk?Iemand anders de maat nemen is makkelijk maar zelf kom je ook niet met argumenten.
Ten eerste is “je nuttig voelen” een enorme impuls voor mensen hun zelfrespect en eigenwaarde, en daarnaast kan het mensen uit hun isolement halen.
Ten tweede is zijn “die mensen” ook gewoon beschaafd, hoor.
Ten derde heeft niemand het over hun waarde als mens, dat maak jij er van.
De grens tussen niet kunnen en niet willen (maar wel kunnen :) ) is een enorm grijs gebied waarbinnen een duidelijke grens van “deze kan niet en deze kan wel” gewoon niet te trekken is. Als je dik onder de chemo zit kan ik me voorstellen dat je geen poot uitsteekt, maar dat duurt ook maar een bepaalde tijd. Als jij nog 6 maanden te leven hebt is dat heel vervelend voor je, maar ik ken heel toevallig 2 mensen die al jaren nog maar 1 jaar te leven hebben, dankzij onderzoek en geslaagde therapie.
Ben me er van bewust dat “niets zo ongelijk is als ongelijken gelijk behandelen”, maar zoals Big al zegt: we gaan allemaal dood, en dus allemaal werken, niet zeiken. Breedste schouders, zwaarste lasten gaat ook hier op, natuurlijk kan niet iedereen 40 uur in de week, maar er is echt genoeg te doen, ook voor mensen in een rolstoel (@2). Die kunnen ook gewoon dingen, hoor. ’t Zijn net mensen.
Disclaimer: Ik heb zelf een zwakbegaafde werkschuwe broer, en ik vind dat ie z’n bek moet houden en moet werken met zijn dikke luie reet, dat verklaart enigszins mijn overtuiging.
Zolang leven niet als ziekte wordt beschouwd is dit onzin.
en iedereen moet werken voor ie dood gaat.
Maar het is in ons maatschappij niet meer geaccepteerd dat je werkt tot je er dood bij neervalt. Door terminalen te verplichten te werken voor hun uitkering komen wij daar wel weer griezelig dichtbij.
Reacties (17)
En waarom eigenlijk niet?
Precies, dat zit maar een beetje de hele dag met de luie reet in een rolstoel, of ligt een beetje nutteloos te wachten op de dood. Ga es werken voor je geld of zo!
In het zweet uws aanschijns zult gij uw dood verdienen.
Maar is dit erg? In Schotland gegeten in een restaurant volledig gerund door Down’s..iedereen lol..het meeste viel van je bord voordat het op tafel stond dat weer wel.
In Zwitserland word de Gartenpflege merendeels uitgevoerd door “gehandicapten”. Loop rond in Ouwehand of een zorgboerderij, het plezier straalt ervan af.
Een restaurent gerund door terminalen,geheten “The Grim Reaper” een ideetje misschien?
Hou toch op,er is toch geen vergelijk mogelijk.
Alleen is dit geen touchy-feely omgeving met speciale begeleiding ’n sjit. Het is gewoon in een Tesco werk doen waar ze te beroerd zijn om minimumloon voor te betalen en als spin-off kunnen pochen met ‘sociaal ondernemerschap’. En weigeren betekent geen uitkering.
Er wordt al jaren lang geëxperimenteerd met mensen die zwakbegaafd zijn bij dagbesteding. Dit, zodat zij een leuke sociale werkplek hebben. Je kan denken aan een broodbakker in de Pijp (Leuk!), een kledingwerkplek enz. Als verzorger vind ik het schofterig dat het werk genoemd moet worden, immers dan wordt het verplicht en moet er productie geleverd worden. Is dit ook niet een verkapte vorm van moderne slavernij? Verdiend zo bedrijf niet drie dubbel en hoe zit het met de concurrentie?
Iedereen is terminaal ziek, alleen de ene gaat binnen een week dood, de andere doet er 80 jaar over, en iedereen moet werken voor ie dood gaat.
Biggetjes niet,die worden vetgemest en geslacht.
Op hun geknor wordt dan ook geen acht geslagen.
Als jij vanuit je onderbuik spreekt doe je dat met je maag?
Of heb je misschien ook een houtsnijdend argument waarom sommige mensen zielig zijn en de rest niet?
Het heeft niets met “zieligheid”te maken maar met beschaving,de beschaving van een samenleving als geheel wel te verstaan.Een samenleving die zorgt voor degenen die dat nodig hebben zoals mensen die stervende zijn of niet zelfstandig kunnen functioneren.Een samenleving die alleen uit is op het maximale rendement,en economische waarde als maatgevend ziet voor de waarde als mens,verdient die naam niet.
Waar zij jouw argumenten eigenlijk?Iemand anders de maat nemen is makkelijk maar zelf kom je ook niet met argumenten.
Hohoho, niemand heeft het over minder zorg.
Ten eerste is “je nuttig voelen” een enorme impuls voor mensen hun zelfrespect en eigenwaarde, en daarnaast kan het mensen uit hun isolement halen.
Ten tweede is zijn “die mensen” ook gewoon beschaafd, hoor.
Ten derde heeft niemand het over hun waarde als mens, dat maak jij er van.
De grens tussen niet kunnen en niet willen (maar wel kunnen :) ) is een enorm grijs gebied waarbinnen een duidelijke grens van “deze kan niet en deze kan wel” gewoon niet te trekken is. Als je dik onder de chemo zit kan ik me voorstellen dat je geen poot uitsteekt, maar dat duurt ook maar een bepaalde tijd. Als jij nog 6 maanden te leven hebt is dat heel vervelend voor je, maar ik ken heel toevallig 2 mensen die al jaren nog maar 1 jaar te leven hebben, dankzij onderzoek en geslaagde therapie.
Ben me er van bewust dat “niets zo ongelijk is als ongelijken gelijk behandelen”, maar zoals Big al zegt: we gaan allemaal dood, en dus allemaal werken, niet zeiken. Breedste schouders, zwaarste lasten gaat ook hier op, natuurlijk kan niet iedereen 40 uur in de week, maar er is echt genoeg te doen, ook voor mensen in een rolstoel (@2). Die kunnen ook gewoon dingen, hoor. ’t Zijn net mensen.
Disclaimer: Ik heb zelf een zwakbegaafde werkschuwe broer, en ik vind dat ie z’n bek moet houden en moet werken met zijn dikke luie reet, dat verklaart enigszins mijn overtuiging.
maar er is echt genoeg te doen, ook voor mensen in een rolstoel
Als dat zo is, dan mag er toch ook een minimumloon tegenover staan?
Iedereen is terminaal ziek
Zolang leven niet als ziekte wordt beschouwd is dit onzin.
en iedereen moet werken voor ie dood gaat.
Maar het is in ons maatschappij niet meer geaccepteerd dat je werkt tot je er dood bij neervalt. Door terminalen te verplichten te werken voor hun uitkering komen wij daar wel weer griezelig dichtbij.
“Maar het is in ons maatschappij niet meer geaccepteerd”
Dit is, behalve slecht Nederlands, ook een drogreden.
Waarom is het een drogreden?
Ik vind pensioen en AOW eigenlijk ook wel onzin, zo bezien. Gewoon werken dat je neer valt, kunnen de belastingen ook wel omlaag.