Zo stelt William C. Dudley, de topman van Federal Reserve of New York, voor.
Bankiers hebben immers, zo meent Dudley, stelselmatig wetten overtreden om hun persoonlijke bonussen te vergroten.
Ook een leuk detail: de boete gaat volgens dit voorstel naar de bankiers persoonlijk en niet naar hun werkgevers. Dan staat er tenminste wat op het spel voor deze jongens.
Reacties (9)
Dus. Als ik iets jat wordt de grootst mogelijke straf dat ze me het gejatte weer afpakken.
Ja hoor, dat zal ervoor zorgen dat ik niet meer jat. Het zegt al genoeg dat dit wordt voorgesteld als “straf”.
Doe het op de chinese manier: Je belazert de kluit? Je mag naar een voetbalterrein waar je een nekschot krijgt.
Maar goed, je moet ergens beginnen.
Dream on:
http://www.parool.nl/parool/nl/30/ECONOMIE/article/detail/3773171/2014/10/21/Hoogleraar-Ewald-Engelen-Een-elite-beschermt-de-banken.dhtml
@2:
Redelijk radicaal!
Volgens mij kunnen ze beter zo’n
http://lh3.google.nl/Hanabi890/R8SH7hBQuWI/AAAAAAAABNc/OCog5u9Vo04/s800/schandpaal.jpg
schandpaal voor de wedstrijden opstellen en het publiek met doorgedraaid fruit laten spelen.
Na drie keer mogen ze kiezen of ze alleen de bonus willen terugbetalen waarna er dan per €10.000,– nog zo’n vertoning volgt.
Hierna mogen ze de rest van hun leven terreinknecht worden, met bijpassend salaris.
Indien er geen sportvelden meer beschikbaar zijn, mogen ze hun brood gaan verdien als hulp-cantonier bij de plantsoenendienst.
Indien ze nog minimaal een jaarsalaris terugbetalen kunnen ze direct met het nieuwe baantje beginnen ;-)
Wacht even hoor. De boete voor hun falen is de hoogte van hun bonus. Per saldo krijgen ze dus gewoon hun normale salaris behalve de bonus als ze falen. En dat is dus per saldo helemaal geen straf.
In de normale wereld krijg je alleen een bonus (achteraf) als je je werk exceptioneel goed hebt uitgevoerd. Bij de banken is het kennelijk een geaccepteerde secundaire arbeidsvoorwaarde.
Het hele probleem is dus dat deze mensen al een bonus krijgen voordat er überhaupt een prestatie is geleverd. Is het nu zo moeilijk om dat af te schaffen en bonussen weer te hanteren zoals ze bedoeld zijn: als een extraatje voor als je iets heel erg goed hebt gedaan?
@1:
@5:
Ik dacht ook even: wat een onhandige manier om te uit te drukken dat iemand gewoon geen bonus meer krijgt.
Maar de hoogte van de bonus wordt de hoogte van een boete.
De bankier krijgt dus:
100 dollar loon + 50 dollar bonus = 150 dollar
Of:
100 dollar loon – 50 dollar ‘bonus’ = 50 dollar
(of iets daar tussenin, afhankelijk van hoe groot zijn fuckup na (zeg) 10 jaar blijkt … )
@6 ah, ja, inderdaad, even iets beter lezen helpt :)
Maar helaas wordt dit systeem over de langere termijn nog wel bepleit NAAST de bestaande bonussen (die dan kennelijk op korte termijn zijn?); Dat sluit nog steeds niet uit dat het er per saldo dan toch weer op neer komt dat ook een beboete bankier uiteindelijk toch zijn normale salaris krijgt na aftrek van boete…
@6
Ik zie desalniettemin een groot probleem. De ‘malus’, boete, of hoe je het ook noemt zou dus proportioneel moeten zijn aan ‘de’ bonus. Maar wat is ‘de’ bonus? Is het de bonus die daadwerkelijk uitgekeerd is, en nu simpelweg ’teruggevorderd’ wordt (zoals bijvoorbeeld in #5 staat), of is het de bonus die ze zouden kunnen hebben gehad? In dat geval wordt er dus (1) vanuit gegaan dat er een precieze berekening is voor de hoogte van de bonus, aan de hand van objectieve variabelen (bijvoorbeeld verhouding winst/omzet), en (2) dat die ook [u]objectieve[/b] ‘spiegelvariabelen’ heeft in het geval van een boete.
Nu zal ik niet ontkennen dat een goed deel van veel bonussen gestoeld is op een soort van berekening. Ik betwijfel echter hoe exact die berekening is.
Ik zal weliswaar zeer zeker zeggen dat ‘objectiviteit’ niet bestaat in de financiële wereld. Enkel en alleen al bij afschrijvingen en afwaarderingen blijkt dat hoe jij (de boekhouder) denkt dat de toekomst eruitziet, invloed heeft op de hoogte van bedragen die je opschrijft. Binnen accountancy bestaat dan ook geen objectiviteit, maar op zijn hoogst ’best practices', waarvan er echter op bepaalde vlakken (bijvoorbeeld afwaardering) meerdere naast elkaar kunnen bestaan. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat voor een bonus een andere ‘best practice’ , om prestaties te waarderen, wordt gekozen dan voor een ‘malus’.
Des temeer: onderliggend aan (1) en (2) ligt echter de opvatting dat kennelijk iedereen (binnen het bedrijf waar het om gaat: wat William C. Dudley noemt, voor wat betreft de ‘malussen’, is namelijk een zelf-disciplinerend mechanisme binnen een bedrijf, geen opgelegd systeem) mee wil doen aan een eerlijke verdeling van lasten en lusten. Als er iets is wat de menselijke geschiedenis keer op keer heeft aangetoond (en nog meer bij mensen die economisch gierig zijn gesteld), is het dat mensen lasten op anderen willen dumpen, maar de lusten voor zichzelf te houden.
Kortom, als dit überhaupt toegepast wordt, denk ik dat ‘malussen’ verrassend -haast magisch- lager uitvallen dan bonussen.
Ja hoor, de aanstichters gaan vrijuit maar degene die het mag opruimen krijgt het nekschot. Daarbij, dacht men dat die mensen niet zo slim zijn dat zij eigen problemen niet naar de volgende toe te schuiven? Frauderen kun je leren.