OPINIE - Het is niet de persóón Corbyn, maar de democratisering van Labour an sich die elites (in partij én media) zoveel walging en vrees inboezemt … betoogt David Graeber.
[T]hose who object most violently to the Labour leadership are precisely those who would lose the most personal power were it to be successful: sitting politicians and political commentators.
Reacties (7)
De arrogantie van de kliek op het pluche, daar moeten ze in links Nederland ook eens een antwoord op zien te vinden. Want het enige wat het pluche zegt is: Hebben?, Houwen?, Kontjekauwen!
En dat gaat eeuwig zo door als links Nederland zich niet ter linkerzijde van het midden plaatst in plaats van zich in het midden doormidden laat zagen. En ja, dat is die kant waar ook de extreem linkse communisten zich wel eens zouden kunnen bevinden. Maar allá, zoiets hebben ze ter rechterzijde ook, de extreem rechtse fascisten. Daar heeft rechts Nederland ook nooit een probleem in gezien. Kortom progressieven, pakt u uw oude kompas maar weer op uit die stoffige doos op zolder en schaart u allen achter dit kompas en laat de noordzijde van de naald naar rechts wijzen opdat u niet weer op de pool zult belanden. En laat u de kerk, ook wel ‘het gewillige weesmeisje’ genoemd, zich maar weer eens lekker in het midden doormidden zagen. Ze ligt er helemaal klaar voor.
ps.: en wat we ook op zolder vonden was de oude loep. Misschien vinden we daarmee ook nog ergens een heel klein Corbyntje tussen de rommel. In dat geval bestrooien met Pokon en afspoelen met water. En heel veel zonlicht geven.
De grootste tegenstanders van democratie zijn plutocraten. De mensen bovenin met het meeste geld. Aristoteles zei het al. En met het neoliberalisme zie we dat weer terug komen. Belasting betalen is zo verschrikkelijk, je kan het beter op de Britse Maagdeneilanden parkeren voor je spelletje Monopoly met je vriendjes.
Democratisering moeten we niet willen met zijn allen! Luisteren naar naar de baas (en naar de EU) kutarbeiders!
In Frankrijk wordt dat op dit moment ook fraai geïllustreerd door de “socialistische regering” die zijn eigen achterban negeert door (om de door de EU voorgekookte en voorgeschreven afbraak van arbeidsrechten) met een truc en zonder stemming (die ze zou verliezen) tot twee keer toe door het parlement te douwen..
http://www.nu.nl/buitenland/4288531/franse-regering-omzeilt-stemming-arbeidswet.html
http://www.nrc.nl/next/2016/05/28/sociale-crisis-gijzelt-frankrijk-1624728
Goed stuk. Het verklaart meteen ook waarom journalisten en vooral politiek verslaggevers het zo op Corbyn hebben gemunt, en ‘m op ieder dingetje proberen te pakken:
Hij tast ook hun macht aan, want zolang politiek een haantjesgevecht is, vormt het journaille niet enkel de arbiters, maar het speelveld. Je moet als politicus zien dat je geschikt wordt afgeschilderd in de pers, socializen met politiek verslaggevers, scoopjes geven en je rivalen omverhalen met het lekken van nieuwtjes (of misinformatie) op het juiste moment. Dat geeft journalisten macht.
Wanneer het echter georganiseerde grassroots-gemeenschappen zijn die kandidaten van onderop naar voren schuiven, en zo de regels van het spel veranderen, wordt de rol van de journalist teruggebracht van die van pausje naar die van verslaggever, en daar hebben de borrelende elitejourno’s geen zin an.
Voor wie wil weten hoe dat in Nederland werkt: Stan van Houcke analyseert het afscheidsinterview van De Volkskrant met de grand père van de politieke ‘verslaggeving’ Max van Weezel.
@4: Hm, het eerste dat ik lees zijn grote chocoladeletters met “INFORMATIE DIE DE WESTERSE MAINSTREAM PERS DOORGAANS VERZWIJGT”. Dat boezemt niet veel vertrouwen is, om het mild uit te drukken. En als ik dan het artikel bekijk, dan valt het me op het vooral bestaat uit heel veel quotes zonder context. Natuurlijk bevat het geen link naar het originele interview, ook weer zoiets dat niet veel vertrouwen schept. Ik denk niet dat ik mijn tijd ga verspillen aan het daadwerklijk lezen van het stuk.
Ondanks de ‘weerstand’
http://www.thecanary.co/2016/07/06/jeremy-corbyn-smashes-record-set-tony-blair-labour-plotters-furious/
Under Jeremy Corbyn, the Labour party now has around 500,000 members – easily surpassing Tony Blair’s peak of 405,000. A jaw dropping 100,000 members have joined since Brexit and the subsequent coordinated Labour coup against Corbyn.
https://www.jacobinmag.com/2016/07/jeremy-corbyn-media-coup-bbc-labour/