Gisteren stemde het Europees Parlement tegen een resolutie van Bas Eickhout (Groenlinks), waarin de EU wordt aangespoord haar CO2 reductiedoelstelling op te schroeven van 20% naar 30% per 2020. Eickhout stemde ook tegen, omdat een belangrijk onderdeel, de onvoorwaardelijke verhoging naar 30% (dus ongeacht of de rest van de wereld ook voor 30% gaat), was weggeamendeerd. Volgens Eickhout had een deel van het bedrijfsleven hier aggressief voor gelobbyd. Dat deel vreest voor ‘de-industrialisatie’ van de EU, en een zinloze verplaatsing van CO2-uitstoot (carbon leakage) naar bv. China, als de EU voorop gaat lopen op klimaatbeleid. Maar er is ook nog een ander deel dat juist om leiderschap vraagt, en dat deel wordt groter.
Twee weken geleden riepen 72 bedrijven de EU op om naar 30% CO2 reductie te streven, juist ook om competitief te blijven, en uiteindelijk miljoenen ‘groene’ banen te creëren. Onder hen grote namen als Philip, British Telecom, Coca Cola, Unilever, Google, IKEA, H&M, Nike en Danone. Philips wil dat de EU niet “op de rem gaat staan” en “zijn leiderspositie opgeeft”, H&M wil dat de EU “in een hogere versnelling schakelt” en “een voorbeeld stelt”, en Nike vraagt om een EU die “ambitieus is in haar klimaatstrategie”.
Maar van ‘de EU’ valt weinig te verwachten. Wat betreft de lidstaten zijn alleen Duitsland, UK, Denemarken, Zweden, Spanje, Portugal en Griekenland voor 30% (Nederland schaart zich liever in het kamp van de kolenstokende Polen). En zelfs de Europese Commissie weet het niet meer (en kent zowaar een klimaatscepticus onder haar gelederen).
Daarom is het belangrijk dat ‘het’ bedrijfsleven met één mond gaat spreken; de ‘leaders’, de bedrijven met visie en ambitie, moeten het van de ‘laggards’ gaan winnen. De afgelopen drie weken groeide de groep blijkbaar al van 72 naar meer dan 100 bedrijven met een gezamenlijke omzet van meer dan €1000 miljard euro en 4 miljoen werknemers. Met een beetje geluk zet die trent door en verdrievoudigt de groep zich voor aanvang van de nieuwe klimaatonderhandelingen in Zuid-Afrika eind dit jaar?
Reacties (12)
Daarom is het belangrijk dat ‘het’ bedrijfsleven met één mond gaat spreken.
Jaja, en de burgers ook trouwens. Allemaal een (1) mening en uiteraard precies dezelfde politiek correcte mening, goedgekeurd door het politbureau in Brussel. En allemaal (“het moet, het kan”) OP VOOR HET PLAN.
Milieuvriendelijk produceren is een goede zaak en waarom zou je meer vervuilen dan absoluut onvermijdelijk is? Maar de noodzaak tot grootschalige CO2 reductie is nog allerminst vastgesteld, dus waarom zou je je bedrijfsleven ondermijnen door allerlei absurd strenge eisen vast te leggen. Ik zeg het niet graag maar: het EP lijkt soms toch een helder moment te hebben.
Het bedrijfsleven bestaat niet. En greenpeace laten aangeven wie moet winnen is een bijzonder slecht idee.
Het bedrijfsleven bestaat niet.
Ach wat, ze hebben toch Wientjes?
@3
Het bedrijfsleven bestaat in ieder geval niet als 1 mond, ieder heeft zijn eigen belang.
Voor zijn zowiezo de netto milieu subsidie ontvangers, logisch die leven er van. Als ik windmolens verkocht plakte ik ook zoveel mogelijk groene labels op mijn prudukt.
Voor zijn bedrijven die er een PR voordeel mee behalen en er weinig voor hoeven te laten. H&M sluit voor zijn winkels een groene stroom contract met de energie leveraar, leased een paar Priussen voor zijn medewerkers en klaar is Hennes. Hebben ze zomaar een extra meute van die Groenlinks meisjes in hun zaak, terwijl niemand ze er voor over slaat. (Gaat Coca Cola trouwens prikloze cola verkopen ofzo?)
Tegen zijn bedrijven die niet anders kunnen, hoogovens, betonmakers, energiebedrijven, tuinders etc. Die kunnen vaak niet anders of het kost zoveel geld om de doelstelling te halen dat ze de concurrentie met China echt gaan verliezen.
Het bedrijfsleven wil overleven en als het kan een beetje winst maken zo simpel is het, de rest is bijzaak.
@1: de grote vraag is of om te komen tot 30% er “absurd strenge eisen” nodig zijn want het doel an sich is een goede zaak zoals je zelf schrijft, het is onzin om meer te vervuilen dan absoluut noodzakelijk. De grote bedrijven geven op deze manier aan dat die 30% dus goed haalbaar is (het zijn dus geen “absurd strenge eisen”) maar ze vragen wel om maatregelen van hogerhand om een level playing field te krijgen.
@4: frisdrank bevat circa 5-8 gram CO2 per liter. Ter vergelijk: Een computer een dag gebruiken kost circa 1 KWh. Hiervoor wordt, uitgaande van een conventionele centrale, circa 300 gram (veilige schatting) CO2 uitgestoten, vergelijkbaar met 40-60 liter frisdrank. Een gemiddeld gezin stoot een hoeveelheid van circa 131000-210000 liter frisdrank (aan CO2) uit.
En een bedrijf als google gebruikt naar schatting 46,8 gigawattuur aan energie per jaar, gigantisch veel maar ze wekken daarvan veel zelf op.
@4,6 Coca Cola doet wat biobased grondstof in hun PET flesjes en klaar is Coca.
De genoemde bedrijven staan allen dicht bij de consument en hoeven bar weinig te doen om te vergroenen. Dus ik denk dat je gelijk hebt, het gaat ze om de PR waarde niet om duurzaamheid.
@ 5 – Uw interpretatie is de optimistische. Mijn indruk is eerder dat de grote bedrijven wel wisten dat 30% kansloos was en dat zij dus nog even risicoloos PR puntjes konden scoren.
@7: Ikea, Google, Unilever? Als die 30% CO2-reductie willen bewerkstelligen binnen hun productieproces (zonder hun productie te verlagen), zullen ze toch heel wat moeten doen.
@4: voor wat betreft de betonindustrie: een ton portlandcement vergt 4,5 GJ verbrandings- en elektrische energie. Als een m3 beton 350 kg van dat cement bevat, dan impliceert dat een energieverbruik van 1,58 GJ. Dit komt overeen met een verbruik van 439 kwh. In het jaar 2000 was het totale gebruik van beton over de hele wereld circa 5 miljard m3 ofwel alle cementproducenten samen gebruiken ongeveer 49 maal zoveel energie als dit ene computerbedrijf.
@10: Bij de cementindustrie speelt bovendien mee dat de grondstof bij de productie ook CO2 afgeeft. De cementindustrie is dus nog aanzienlijk vervuilender (in termen van CO2-uitstoot) dan het energieverbruik impliceert.
De vrees voor een zinloze verplaatsing van CO2-uitstoot (carbon leakage) naar bv. China, als de EU voorop gaat lopen op klimaatbeleid, is deels terecht.
Kunnen we niet zowel voorop gaan lopen met CO2-beleid (-30%), terwijl we de carbon leakage aan de grens repareren? Zal de WTO niet leuk vinden, maar die ligt toch al jaren op zijn of haar gat.