Schone lei voor de grootste uitvreter en de rest gaat zich schikken.
#2
Kaj
Toch vooral gebakkelei. De West-Europese landen (ex Groot Brittannië) willen vooral meer toezicht en regels, en een IMF dat op gaat treden als een soort Centrale Bank voor de Wereld.
Dat pikken de Amerikanen, de Britten, de Chinezen en de Japanners nóóit.
De Amerikanen niet vanwege hun American exceptionalism, de Britten niet vanwege hun koppige geloof in de neo-liberalistische leer, en de Chinezen en Japanners niet vanwege hun nationalisme.
Het enige waar men het over eens is, is dat er iets heel ergs gebeurd is en dat er ‘iets’ moet gebeuren. De dames & heren politici kunnen het niet maken om hun kiezers te confronteren met lege handen.
Maar het probleem is dat niemand precies weet wát er moet gebeuren. Zo ver ik begrepen heb, is er nog geen ‘raamovereenkomst’ gesloten tussen de vooruitgestuurde diplomaten.
Een ‘Bretton Woods II’ wordt het dan ook niet. De eerste Bretton Woods legde echt een inhoudelijke basis neer voor de mondiale economie, tuigde een ware infrastructuur op.
Deze conferentie gaat meer over het randgebeuren: regels en toezicht. In die zin wordt het geen ‘Bretton Woods II’ maar een ‘Bretton Woods Add-on’.
Gezien het bovenstaande, zal het dus wel weer uitdraaien op een gezamenlijke verklaring van alle G20 landen, waarin staat dat – hoewel zij zich committeren aan de noodzaak van toezicht op de financiële sector – ieder land soeverein kan en mag beslissen over de eigen regels en mate van toezicht.
Kortom, we dronken een glas…
#3
Chiel
Wat Kaj zegt.
#4
Peter
Ik denk dat Kaj het helemaal juist heeft. Toc zijn er altijd verrassingen mogelijk:
1e optie: Trots meldt men elkaar gevonden te hebben in een keihard plan van aanpak.
Doel: een schuldenvrije financiële sector, Eerste stap is dat iedereen zich op de volgende vergadering committeerd aan een target van 2% minder schuldenuitstoot, te behalen in 2019, om uiteindelijk een nimmer falende economie op te bouwen, hetgeen klaar moet zij als Pasen en Pinksteren op één dag vallen.
2e optie: Men heeft na 5 minuten al door het weer niet eens te worden en houdt zich de rest van de tijd verborgen in de kroeg.
Op de persconferentie presenteert men lallend de volgende verklaring:
Mensen noem elkaar geen mietje (no one is to blame)
eenmaal zing je ’t allemaal (the shit’s for all of us the same),
allemaal hetzelfde liedje (so, all together now):
’t is de schuld van ’t kapitaal (we’ll keep spending ’till we’re lame).
Reacties (5)
Schone lei voor de grootste uitvreter en de rest gaat zich schikken.
Toch vooral gebakkelei. De West-Europese landen (ex Groot Brittannië) willen vooral meer toezicht en regels, en een IMF dat op gaat treden als een soort Centrale Bank voor de Wereld.
Dat pikken de Amerikanen, de Britten, de Chinezen en de Japanners nóóit.
De Amerikanen niet vanwege hun American exceptionalism, de Britten niet vanwege hun koppige geloof in de neo-liberalistische leer, en de Chinezen en Japanners niet vanwege hun nationalisme.
Het enige waar men het over eens is, is dat er iets heel ergs gebeurd is en dat er ‘iets’ moet gebeuren. De dames & heren politici kunnen het niet maken om hun kiezers te confronteren met lege handen.
Maar het probleem is dat niemand precies weet wát er moet gebeuren. Zo ver ik begrepen heb, is er nog geen ‘raamovereenkomst’ gesloten tussen de vooruitgestuurde diplomaten.
Een ‘Bretton Woods II’ wordt het dan ook niet. De eerste Bretton Woods legde echt een inhoudelijke basis neer voor de mondiale economie, tuigde een ware infrastructuur op.
Deze conferentie gaat meer over het randgebeuren: regels en toezicht. In die zin wordt het geen ‘Bretton Woods II’ maar een ‘Bretton Woods Add-on’.
Gezien het bovenstaande, zal het dus wel weer uitdraaien op een gezamenlijke verklaring van alle G20 landen, waarin staat dat – hoewel zij zich committeren aan de noodzaak van toezicht op de financiële sector – ieder land soeverein kan en mag beslissen over de eigen regels en mate van toezicht.
Kortom, we dronken een glas…
Wat Kaj zegt.
Ik denk dat Kaj het helemaal juist heeft. Toc zijn er altijd verrassingen mogelijk:
1e optie: Trots meldt men elkaar gevonden te hebben in een keihard plan van aanpak.
Doel: een schuldenvrije financiële sector, Eerste stap is dat iedereen zich op de volgende vergadering committeerd aan een target van 2% minder schuldenuitstoot, te behalen in 2019, om uiteindelijk een nimmer falende economie op te bouwen, hetgeen klaar moet zij als Pasen en Pinksteren op één dag vallen.
2e optie: Men heeft na 5 minuten al door het weer niet eens te worden en houdt zich de rest van de tijd verborgen in de kroeg.
Op de persconferentie presenteert men lallend de volgende verklaring:
Mensen noem elkaar geen mietje (no one is to blame)
eenmaal zing je ’t allemaal (the shit’s for all of us the same),
allemaal hetzelfde liedje (so, all together now):
’t is de schuld van ’t kapitaal (we’ll keep spending ’till we’re lame).
Inderdaad, wat #2 zegt: glas, plas, was.