Verrassing in de Amerikaanse voorverkiezingen

ELDERS - Komend najaar vinden in de VS de tweejaarlijkse midterm elections plaats, waarbij een derde van alle senaatszetels en alle zetels in het Huis van Afgevaardigden op het spel staan. Zodoende zitten we nu midden in het voorverkiezingsseizoen, waarin kandidaten van dezelfde partij het tegen elkaar opnemen om het voorrecht in november aan de algemene verkiezingen mee te mogen doen.

Eergisteren vonden de Republikeinse primaries in de staat Virginia plaats. Majority Leader Eric Cantor, de tweede Republikein in het Huis van Afgevaardigden, moest het daarbij opnemen tegen een obscure kandidaat die door de Tea Party naar voren was geschoven.

Een makkie voor Cantor: het was immers nog nooit voorgekomen dat de House Majority Leader een voorverkiezing verloor, de peilingen zagen er goed uit en zijn campagnekas was vele malen beter gevuld dan die van zijn volstrekt onbekende uitdager.

Toch verloor Cantor totaal onverwacht de voorverkiezing met een verschil van maar liefst 11%. Een landslide naar Amerikaanse begrippen.

Voordat Cantor eergisteren slachtoffer werd van rabiaat conservatieve primary voters, werd hij jarenlang gezien als het conservatievere alternatief voor (en potentieel opvolger van) zijn partijgenoot House Speaker John Boehner.

Maar vanaf 2013 begonnen de zaken te veranderen:

In 2013, Cantor and the counter-establishment flew apart. Less than a month after Obama’s second inauguration, Cantor debuted a vision for a new GOP that would “make life work.” What if the GOP incentivized people to buy better health care and seek more useful college degrees? What if it went a little easier on immigrants? “It is time to provide an opportunity for legal residence and citizenship for those who were brought to this country as children and who know no other home,” Cantor said at a February 2013 speech at the American Enterprise Institute. […]

None of this was “liberal,” per se. It just wasn’t what the conservative base had asked for, campaigned for, voted for. It was the agenda of the establishment, simpatico with the Chamber of Commerce. The business community had been there to elect Republicans in 2010 (and with less success in 2012), but in 2013 it was asking for Republicans to pass some sort of immigration reform and avoid a government shutdown. Cantor went with Democrats on a three-day tour to boost reform; he sought out a number of ways to avoid a shutdown, including a failed gambit to split the “defund Obamacare” vote from a separate appropriations vote.

Met andere woorden, Cantor gaf zijn Tea Party-vriendjes de bons in ruil voor steun van het Republikeinse establishment dat graag een groter aanbod van goedkope immigrantenarbeid zag komen en zeker geen kostbare en impopulaire government shutdown meer wilde.

Deze koerswijziging kostte Cantor de kop.

Diverse politieke commentatoren zijn inmiddels druk bezig politieke lessen uit Cantors nederlaag te trekken.

Dankzij Cantors nederlaag is het in ieder geval vrijwel zeker geworden dat het Amerikaanse Congres nog disfunctioneler wordt dan het al was: geen enkele Republikeinse senator of afgevaardigde zal voortaan het risico willen lopen dat hij of zij wordt gezien als toegeeflijk ten opzichte van Obama of de Democratische meerderheid in de Senaat. Immers:

The power of the Tea Party has never been the number of Republicans it defeated in primaries. […] Rather, it’s been the prominence of the Republicans the Tea Party defeated that give the movement its sway. Dick Lugar, Mike Castle, and Bob Bennett. They were institutions. And Eric Cantor’s loss is a nearly unprecedented event in American politics. These losses mean no Republican is safe. And that means that as rare as successful Tea Party challenges are, every elected Republican needs to guard against them.

Kortom, we mogen misschien al blij zijn als we volgend jaar nog een functionerende wereldeconomie hebben.

Nog wat willekeurige fun facts:

• De door Eric Cantor ingehuurde opiniepeiler voorspelde dat eerstgenoemde met een verschil van 34% zou winnen. Aangezien Cantor verloor met 11% verschil, zat deze opiniepeiler er dus 45 procentpunten naast. Voor deze prestatie ontving de peiler 75.000 dollar. Mooi werk als je het krijgen kunt.

• Cantors uitdager, Dave Brat, voelt zich (vraag niet hoe) zowel geïnspireerd door Ayn Rand als door Johannes Calvijn en de conservatieve Zwitserse theoloog Karl Barth. Zeg maar een christenfundamentalist met natte dromen over de vrije markt. En dat is eigenlijk precies wat je bij iemand van de Tea Party verwacht…