Fiets gejat, dus via Marktplaats voor te veel geld bij een sjaggeraar een tweedehands exemplaar gekocht. Fiets moet nog geupgrade worden voor de man die ik ben. Kinderzitje, dik slot, u kent het wel. Winkelstraat, ergens in Amsterdam-West. Omstreeks drie uur stap ik de speciaalzaak binnen. Geur van rubber. Ludiek belletje. Radio 538. Lege winkel. Vier knullen met stekelig haar vol gel (gelkop).
Na ruim een kwartier bezig te zijn geweest om het te dure Axa-slot voor me te monteren tegen een niet gering tarief – de fiets hangt hiervoor aan een ketting aan het plafond, wat me nogal overbodig lijkt – komt de loensende jongen erachter dat dit type slot niet past. Hij haalt een ander uit het plastic. Ik vraag aan de jongen of hij soms ook sturen verkoopt, omdat dit type ervoor zorgt dat ik er steeds met mijn knieën tegenaan kom.
De loensende jongen kijkt me aan alsof ik een ons gehakt bestel. ‘Sturen… nee. Die verkopen we niet,’ zegt hij en zoekt naar de juiste sleutel of ander gereedschap om een boutje aan te draaien.
Als dat geen rijwielaccessoire is, denk ik nog.
‘Geen sturen?’ vraag ik voorzichtig.
Terwijl hij extra kracht zet om de bout vast te draaien, zegt hij monter: ‘O u bedoelt fietssturen, ja, die hebben we.’ In een draf loopt hij naar het rek met de glanzende sturen. ‘Wilt u met of zonder stuurpin?’
De stuurpin valt uit het stuur.
Ik denk dat de jongen nog best onverhoeds zou uitblinken met gitaren of schilderijen, maar niet met deze accessoires.
Reacties (20)
Wat ik me dan afvraag, waarom gehakt?
Duur en tijdrovend grapje trouwens ook, zou gewoon een fiets kopen waar je wel op past. Een nieuw stuur lijkt me even duur als een 2e hands fiets.
Dat hele fietsen gebeuren is voor mij ook een bron van frustratie.
Als ik zo’n zaak binnenkom om een band te laten plakken, moeten er eerste minuten lang grapjes gemaakt worden over mijn gebrek aan capaciteiten. Als ik vraag om even mijn fiets na te kijken zodat ik eindelijk eens een keer een maand of wat zonder gezeik door kan, is het vrijwel zeker dat ik binnen een week of drie na de 20 euro kostende “beurt” van alles rammelt en kapot is aan mijn fiets.
Als je uitgangspunt is “het moet gewoon goed” dus doe maar zo’n wat duurdere band of onderdeel, krijg je steevast te horen dat goedkoper net zo goed is. Als je goedkoper wil, krijg je te horen dat… juist…
Overigens zijn het bij mij nooit gelkoppen, altijd zeikerige 40ers, ontevreden lullenvolk.
Nu prijs ik mij echter gelukkig met mijn laatste ontdekking op fietsreparatie gebied: de stalling Amsterdam CS oost! Daar knalt de experimentele jazz je tegemoet, als het niet een opera is van een van de andere wat vage zachtmoedige medewerkers van de stalling. En je wordt er ook nog eens goed geholpen.
Het kan ook anders : http://www.brusselnieuws.be/artikels/stadsleven/portret-werner-van-den-mooter-fietsenmaker/
In het geval van fietsenmakers is het zo: 90% is beunhaas, 10% is vakman die het beter en sneller repareert dan de beunhazen voor minder geld. Als je eenmaal een goede fietsenmaker hebt gevonden, nooit meer loslaten.
Halfords zeker? Daar kom ik alleen om spulletjes te kopen die ik dan zèlf aan de fiets monteer. Sowieso is een fiets iets dat je makkelijk zelf kan onderhouden als je er een heel klein beetje moeite voor wil doen. Zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn op de middelbare school. Wat vroeger bij ons “handvaardigheid” heette was niet meer dan wat kleien en prutsen. Doe-het-zelf vaardigheden werden niet aangeleerd.
90% van de fietsreparaties kan zelfs de grootste kluns uitvoeren, dus waarom naar een fietsenmaker met een lekke band? In de tijd dat u naar de fietsenmaker loopt met de fiets aan uw handen, heb ik dat ding al drie keer zelf geplakt. U bent gewoon een lui en verwend rotvolk dat te beroerd is zelf de handen uit de mouwen te steken. Maar zelden te lui om te klagen als de service in uw perceptie niet voldoende is.
@ 4 en 5
Wat een onzin. Dat verwijt krijg ik nou altijd te horen als ik zo welwillend ben om het klootjesvolk ook een kluifje toe te werpen. (U ziet, ik ga eens even lekker op de stoel van het flink uitgebeeld dedain zitten)
Natuurlijk kan ik het allemaal zelf maar de argumentatie die jij en dat soort reparatievolk gebruiken in hun grappenmakerij over mijn vermeende gebrek aan capaciteiten, schort aan alle kanten.
Ik sta in mijn vrije tijd risotto met vongole te bereiden, brood te bakken en patissier te spelen, om vervolgens nog te oefenen op mijn kreeft thermidor. Het schort nog aan mijn wijnkennis. Stel je nou eens voor, er is publiek dat weleens een restaurant bezoekt. Zou het feit dat ik een geëngageerd hobbykok ben mij dan de legitimatie geven om die lieden dan voor “lui en verwend rotvolk” uit te maken? Simpelweg omdat zij in een of andere smerige vreetschuur een satétje gaan zitten weg hakken en de aanmaak satésaus voor zoete koek slikken? In de tijd dat zij dat ballenvlees met fabrieksmayo naar binnenwerken, heb ik namelijk een aardige crème brulée op tafelstaan.
Ik doe geen fietsreparaties omdat ik het stompzinnig, vies en vervelend rotwerk vind.
Ik maak toch ook mijn eigen huis niet schoon? Als er iemand is die voor een paar tientjes per week bij mij de poep uit de plee komt krabben, ben ik toch gek als ik dat zelf ga doen?
Of ben jij er zo een die uit principiële over wegingen de vaat nog met zo’n plastic borsteltje en wat van dat gele afwasmiddel in teiltje doet, terwijl de meest briljante en snelle vaatwassers ons staan toe te wenken vanuit de witgoedpaleizen aan de boulevard.
En als er dan iemand is die lol put uit het repareren van fietsen en daar zijn werk van maakt, dan ben ik er als de kippen bij om voor zijn diensten te betalen. En als zijn diensten van minderwaardige kwaliteit zijn, heb ik inderdaad het recht om daar over te klagen. Net zo goed als dat jij zal klagen over je kouwe kipkluifjes die je hebt besteld in die aftandse all you can eat schuur.
Tsja, ik kom uit de tijd dat vader een aantal zaterdagen besteedde aan het lesgeven in banden plakken en fietsonderhoud in het algemeen. Sindsdien verexcuseer ik me bij de fietsenmaker, als ik hem dat klusje wil laten doen.
Goede fietsenmakers- en verkopers worden schaars. In mijn buurt waren er vier. Daar is er nog maar 1 van over en uiteraard ben ik daar vreselijk aan gehecht. Vader- en zoonbedrijfje, beiden aardig op leeftijd. Dus voor hoe lang daar nog genoten kan worden?
gaaf toch hoe zo’n postje alsnog leidt tot het onderwerp ‘de goede oude tijd’
Voor de volgende keer: iets verderop, op de Elandsgracht, zit Comman. Topzaak.
Fietsen is voor paupers.
Ik pak steevast de Benz.
Klaplong: Petje af! Weg met het klootjes-relativisme!
@konign bif: de goede oude tijd? Waar staat dat dan? Heb ik nog niet langs zien komen.
@klaplong: Lol. Goed neergezet.
Je kan dat gehobby in de keuken trouwens wel zien als het verpesten van de markt. Sinds het barst van de kook-, chefkok- en restaurantprogramma’s, is het thuis restaureren fiks toegenomen. De teloorgang in de horeca mag dan eerst aan het rookverbod, vervolgens aan de crisis worden toegeschreven, maar die hobby ban jou zal ook wel een lekkere deuk in de boter geslagen hebben.
Mensen zeg, voor bepaalde reparaties breng je toch geen fiets weg? Llekke band? Hulpeloze sukkels. Ook voor hele simpele zaken als b.v. de derailleur ratelt? Schroevedraaier en inbussetje. Mooi hè, internet: elk type, elk schroefje en nippeltje, elke reparatie. 1 x per jaar van alle fietsen lagers in het vet, remmen afstellen of blokjes vervangen, ketting schoonmaken enz. en je hebt in principe bij normaal gebruik behalve lekke banden 1 jaar geen omkijken meer.
Als je een racefiets hebt ga je automatisch alles zelf doen (ik weiger b.v. voor het vervangen van een gebroken spaak (a 0,50 euro!) en de onvermijdelijke slag uit het wiel 25 euro neer te tellen). En hebben we dan geen last van de crisis?
Jaja “Werken, geen tijd”, links lullen rechts zakkenvuller(s) zul je bedoelen nu begrijp ik het..
Tis maar goed dat ik niet weet waar jullie wonen. Zou daar best wel eens even langs willen rijden met busje “goedkoop fietsreparatie aan huis terwijl u wacht” in dikke koeienletters op de zijkant. Zit me daar een knappe gebronsde gozer aan het stuur met een emmer met vet. “Is u man thuis?”
Wat heb jij je vandaag uitgesloofd liefje?
“Pff, ja, die 2 lekke banden geplakt”.
‘k zie het, de solutie loopt nog langs je benen…
*besluit met oud flauw mopje*
Mijn fiets gaat 3 of 4 keer per jaar naar de fietsenmaker voor een grote beurt, met eventuele reparaties dan wel vervangen van versleten onderdelen (banden meestal).
Daarna is alles weer lekker strak gespannen, het loopwerk is schoon en soepel en ik fiets lekkerder. Opgeteld kom ik nog niet in de buurt van de jaarlijkse onderhoudsbeurt van de auto.
Zelf doen? Ik peins er niet over, dit soort vakmanschap heb ik niet in huis. Bandenplakken wel natuurlijk, maar liever geef ik wat extra uit aan banden die bijna nooit lek gaan.
Een goede vakman is goud waard, ook als het fietsen betreft, en ze zijn zeldzaam!
@ Klaplong
Je hebt geheel gelijk, alleen in tegenstelling zijn er maar weinig fietsenmakers die begrijpen wat de klant wil.
Maar ja, waarom word je:
– Fietsenmaker
– Taxichauffeur
– Vrachtwagenchauffeur
– Schoonmaker
– etc.
Een hoop van dit soort mensen realiseren zich niet dat men bereid is te betalen voor een oplossing van een probleem, in zekere mate ongeacht de prijs.
Daarvoor ga ik dan weer naar een restaurant, laat me vollopen met wijn en bier en neem de nachtbus terug.
Een hoop van dit soort mensen realiseren zich niet dat men bereid is te betalen voor een oplossing van een probleem
…maar niet zoveel dat je d’r van kunt leven.
@14 Ik beken. Ik ben zo’n vreselijke exponent van de moderne tijd die niks meer aan z’n eigen fiets kan doen en daarmee de plaatselijke middenstand de crisis doorhelpt. Dankzij mijn racefiets kan ik nu trouwens wel banden verwisselen, maar nog niet plakken. Is er nog hoop of moet ik gewoon rijk worden?
Ik durf te wedden dat als een slimme ondernemer niet te beroerd is zijn / haar handen uit de mouwen te steken je een leuke zaak kan opbouwen met een soort kwik-fit drive in voor fietsen.
Gewoon duidelijke tarieven stellen en goed werk afleveren.
Het probleem in Nederland is echter dat de 1 nog luier en hufteriger is dan de ander. Een dienstverlenende instelling wordt vaak compleet gefaked. Men weet gewoon niet meer wat echt werken is.
Dat wordt nog lachen straks in Nederland in de bejaardentehuizen als je moeder er straks niet meer is. Schaf maar vast een robot aan die straks je oude afgezakte reet kan wassen, want niemand zal je helpen.