Japan worstelt nog steeds mijn zijn verleden. Japaners hebben moeite om bepaalde daden uit dat verleden te erkennen. Een van de bekendere daarvan is die van het gebruik van “troostmeisjes” in militaire hoerenhuizen. Gedurende de oorlog zijn zo tussen de 20.000 en 200.000 (jonge) vrouwen door Japanse soldaten misbruikt.
Misschien dat er in de Japanse houding een beetje verandering komt nu er in Tokyo een tentoonstelling is geopend van schilderijen van Zuid Koreanse troostmeisjes.
Maar in de discussie die gevoerd wordt bij dit artikel is naast naïve verbazing ook nog steeds ontkenning of afleiding (de Amerikanen deden het ook) te lezen.
Misschien aardig om daar mee te gaan discussieren?
Troostmeisjes
Foto:
Reacties (23)
Probeer in Nederland het onderwerp “Raymond Westerling” maar’ns aan te kaarten. Krijg je ook aardige discussies. Vooropgesteld dat mensen al weten dat je het hebt over de politionele acties, gericht tegen de burgerbevolking van Indonesië.
@Terrebel: Goed punt. Maar hier gaat het niet zover dat het ontkent wordt, alswel dat het verzwegen wordt.
Wat dat betreft kunnen we nog een hoop leren van de Duitsers.
Het blijft lachen met Steeph:
“Japan worstelt nog steeds mijn zijn verleden.”
Tijd voor weer wat nieuwe supersaaie kamerstukken van de dag…
Tja, we kunnen niet allemaal de leukste zijn :-}}}
Er zijn ook nederlandse troostmeisjes, ken zelf iemand die daar op het randje aan is ontkomen. Waarom is er dan niet een nederlandse wiki pagina over? Enfin. Wie voelt zich geroepen…
@Bingo: Heb ik ook naar gezocht. Alleen bij een ander artikel wordt er wel naar verwezen. Verder is de online informatie beperkt. Mogelijk omdat de betrokkenen niet echt tot de online generatie behoren.
@Steeph: Sterke topic, maar zijn de genoemde begrippen worsteling en ontkenning niet tegenstrijdig in deze?
Van alle landen die ik heb bezocht vind ik Japan wel het moeilijks te vatten, de grenzen die getrokken worden om een begrip te vatten( Definieren) en een chinese karakternaam ( historische overlerening van de taal) te geven is uitzondelijk. . Ik heb sterk het idee dat er stappen worden gemaakt maar dan wel op de Japanse manier. Mooi land en fijne mensen btw:)
Komt wel goed, give ‘m time.
Give ‘m time? Het zou op z’n minst mooi zijn als het zo ver is voordat de laatste betrokkenen zijn overleden.
Anders wordt het wel heel makkelijk om te zeggen: “Dat is inderdaad gebeurd, maar dat was een andere generatie”.
Mierenneuken: Is het trouwens niet “Japan worstelt met haar verleden”?
@Spuyt12: Sommige lessen zijn verdomde lastig maar op de lange termijn op te lossen, zo groeit de mensheid toch?. Kijk alleen naar onze historische navel, veel moet nog vanuit het hart worden herkend en verwerkt, onze voorouders waren beesten (met de bril van nu bezien). Tis gewoon een stap naar verder en die moet worden gemaakt, ook door Japanse mensen en ook door Nederlandse en anderen mensen.
Wat dacht U van de Cro-magnon of hoeven we niet zover terug te gaan;-)
Zijn die geschiedenis boeken al aangepast, dat zou veel helpen, of ga je dan al te hard..
“Tijd geven” is trouwens steeds minder van deze tijd trouwens, de wereld gaat steeds sneller *tenminste zo lijkt het. Een flinke dosis sociale globalisering lijkt me gezond in deze.
Burma spoorlijn is nog een voorbeeld. Verandering komt overigens ook niet vanzelf, wat ook wel eens gedacht wordt.
@Larie: Eens, maar je hebt acceptatie en ontkenning. Je kan de feiten accepteren, maar daar nog geen conclusie aan verbinden, of je kan de feiten gewoon glashard ontkennen. Ik denk dat Japan na 60 jaar nog steeds veel te ver in dat laatste kamp zit.
In Nederland zitten we meer in het eerste kamp. Persoonlijk vind ik dat wel een paar stapjes verder in de “verwerking”.
Maar dat achterblijven zal wel grotendeels met de Japanse mentaliteit te maken hebben, schat ik zo.
@Spuyt: Wellicht heeft het iets met voorkomen van gezichtsverlies te maken en wordt met het bespreekbaar maken gewacht totdat er geen overlevenden meer zijn uit die tijd.
In gesprekken met Japanners merk je dat het historisch besef wel degelijk aanwezig en bespreekbaar is maar dan alleen binnenskamers en dan nog op fluistertoon en neergeslagen ogen.
Er zijn beslist grote stappen gemaakt. Bedenk dat in de periode waar we het over hebben de Japanse bevolking in de veronderstelling verkeerde dat de keizer een direct lijntje met de goden had.
@Larie: De begrippen “worsteling” en “ontkenning” geven eerder mijn worsteling met de problematiek aldaar aan. Ik vind het lastig om goed in te zien waar ze nu staan op dat vlak.
Jouw opmerkingen bij #12 over gezichtsverlies zullen waarschijnlijk wel een rol spelen. Dat het daardoor netter is om pas laat dit punt te erkennen.
Verder merk ik ook dat men in die regio nog veel langer de geschiedenis met zich mee draagt. Waardoor het vast wel een keer de plaats krijgt die het moet hebben.
Alleen vanuit ons (westers_ perspectief schiet dat niet echt op en krijg je het gevoel dat ze er niet aan willen.
“Verder merk ik ook dat men in die regio nog veel langer de geschiedenis met zich mee draagt.
is dat zo? hoe bedoel je dit? wil je zeggen dat ze meer historisch besef hebben dan bijvoorbeeld west-europeanen? graag wat relevante voorbeelden, dit is wel interessant..
Nou bijvoorbeeld mbt de oorlogen. Japan heeft eerder al oorlogen gevoerd om korea en china te bezetten (eind 19e eeuw). Daar wordt nog steeds over gesproken.
Hier in Europa is er eigenlijk geen angst meer dat duitsland (of bv Frankrijk) nog een poging zal doen een groot deel van europa te veroveren.
Die angst bestaat daar nog wel. Beide kanten op overigens. Japan is al sinds ergens in 1200 bang dat china binnenvalt. Zelfs nu nog:
http://www.japantimes.co.jp/cgi-bin/getarticle.pl5?nn20040515b6.htm
Ik geloof niet dat wij nu nog met een zelfde angst kijken naar bijvoorbeeld de spanjaarden.
maar wij hebben een europese unie en een nato, wat heeft dat met geschiedenis meedragen te maken? met een zelfde nationale realiteit (geen EU en geen Nato) zouden wij eind 1900 misschien zelfs ook wel relevant vinden (om maar een jaartal te noemen)
Dit bewijst nog niet dat ze “meer en langer” geschiedenis meedragen (als sociale eigenschap/karakter).
1200? Ja het blijft een eiland, zoiets als England haat/liefde verhouding met frankrijk (1066, napoleon, etc.).
Tja Engeland en frankrijk blijven natuurlijk aartsvijanden.
Maar ik geloof niet dat het in de NL aard zit om langer dan 50 jaar echt boos te blijven op een land. Zelfs de haat voor de Duitsers is op z’n retour. En haat voor de fransen en de spanjaarden (en de romeinen) proef ik al helemaal niet.
Dat ligt daar anders.
En ja, we zijn wel zo handig om iets als een EU in te richten om de kans op een nieuwe oorlog te verkleinen (binnen europa). Maar of te maken heeft met hoe lang of kort wij wrok mee dragen, weet ik niet.
De haat voor de duitsers is op zijn retour omdat de duitsers zeer overdadig vergiffenis en schuld hebben bekend. Bovendien waren duitsers voor de oorlog in nederland ook wel heren volk genoemd, zegt wel iets over een lange relatie. Spanjaarden ligt idd anders.
Misschien komt het feit dat ze daar “geschiedenis meer meedragen” omdat ze langer dan in Europa een eenheids besef hebben. “Chinezen voelen zich al tientallen eeuwen Chinees”, terwijl wij Nederlanders dat net een eeuwtje of 3 doen. Nu bestaat Japan ook uit iets van 7 ethnische groepen geloof ik, maar wel is er een Goden-eiland gevoel.
Zelfs al zou dit de verklaring zijn, dan nog bewijst dit alleen niet de stelling dat Aziaten dat meer doen dan Europeanen, omdat Europeanen nog niet zo’n eenheidsgevoel vergelijkings kans gehad hebben. Ja karakter wordt gevormd, maar gaat mij even om naturele factoren. An zich zou het dus ook gewoon kunnen gebeuren in Europa als we maar lang genoeg een Europa hebben…
@bingo: En toch…. op een veel kleinere schaal zit er ook verschil. Als wij in NL iemand als “markeren” dan heeft dat zelden effect op de generaties voor of achter deze persoon (behalve wat gemekker over slechte opvoeding).
Daar wordt in andere landen toch ook anders tegenaan gekeken. En dat staat los van of we nou al 3 eeuwen NL of 2000 jaar een samenhang zijn.
Maar goed, ik heb het gevoel dat ik wel heel ver buiten mijn kennis/deskundigheid treedt hiermee.
Ik gaf uitdrukking aan een indruk overgehouden aan het lezen van diverse boeken over azie. Heel hard kan ik dat niet vertalen.
Qui nimium artibus studere, nihil probat. LOL.
@BINGO: はいが、私たちの言語でさあ、お願いします :P
Overigens, dank BINGO en Steeph, dit zijn opmerkingen die, Crachàt heeft ook van die penne-streken, blijven hangen.
Het Japanse op 21, na een verdomd aardig gesprek met een Japanner over dit onderwerp wat ons niet verder bracht dan wat hier al naar voren is gebracht , betekent zoiets van “Mwah, en nu eens in mijn Japanse taal :)
@Larie, een confusius uitspraak?
@Steeph, dat markeren heeft misschien heel veel met die Familie naam cultuur te maken. Het feit dat personen op hun familienaam ipv hun voornaam worden aangesproken. Zoals in de japanse cultuur de groep belangrijker is dan het individueelm, confusius is daar volgens mij ook een oorzaak in geweest. Dus westers individualisme zorgt er misschien voor dat wij het minder meedragen.
Blij dat sinds kort weer confusius verplicht is gesteld op de Chinese basisschooltjes :D