Trippen op digitale drugs

Kinderen zouden high kunnen worden op digitale drugs: mp3-tjes met bepaalde muziek. Het bureau voor narcotica-bestrijding in de staat Oklahoma waarschuwde deze zomer alle scholen en ouders.

Dat tieners trippen op muziek, is niet nieuw. En dat ouders bang zijn voor slechte invloeden daarvan ook al niet. En nu zou het dan een hype zijn om muziek te downloaden waarvan je buiten jezelf kunt treden. Op zich lijkt dat onschuldig: je tript zonder schadelijke stoffen en er is nog geen slachtoffer gemeld. Maar het gevaar zou ‘m erin zitten volgens de narcotica-bestrijders, dat kinderen die dit doen, snel meer zullen willen en dan naar andere soorten drugs grijpen.

Marketing

Is i-dosing een drug? Is trippen op muziek gevaarlijk? Volgens Roel Kerssemakers van verslavingsinstituut De Jellinek niet, zoals hij uitlegt in een filmpje op Nos Headlines.

Hij vindt het zelfs totale onzin om van een drug te spreken, omdat geluid je beloningscentrum niet op dezelfde manier kan prikkelen zoals andere drugs dat kunnen. Hij wil wel geloven dat als je muziek prettig vindt, je daarvan in een soort trance kunt raken. Maar hij ziet geen enkel risico voor verslaving. Volgens hem gaat het om een marketing-truc waarmee een hype gecreëerd wordt om nieuwe muziek te kunnen verkopen. Inderdaad heeft het als marketing-truc wel gewerkt: zelfs hier schrijven we er nu over…

Geen muziek maar geluid

Toch is dat maar het halve verhaal, want er gebeurt natuurlijk wel iets in je hersens waardoor je eventueel dat tripperige gevoel krijgt. Hoe werkt dat? Het geluid moet binnenkomen via twee afzonderlijke kanalen direct op verschillende oren. Het werkt dus alleen als je het toedient via een koptelefoon, en niet als je een stukje luistert via YouTube. Muziek is het ook niet: de meesten zullen meteen zeggen dat het beslist niet ‘lekker in het gehoor’ ligt: je neemt het waar als één lange toon. Het gaat dan ook om een effect dat na een tijdje optreedt als je luistert naar die geluiden, die gaan voelen als een scheepshoorn die ín je hoofd zit en niet meer stopt.

Techniek

De techniek bestaat al tientallen jaren en heet Hemi-sync. Het is ontwikkeld door Robert Monroe (van het Monroe Institute). Er wordt gebruik gemaakt van geluiden waarmee je de frequenties van hersengolven kunt beïnvloeden. Dit soort beïnvloeding kan ook via de ogen gebeuren, denk aan flikkerend zonlicht als je langs een rij bomen rijdt, en stroboscopische effecten.

Wat ik ervan begrijp is dit: je hoort één toon, maar het zijn er twee die heel dicht bij elkaar liggen in frequentie. De ene toon hoor via je ene oor, en de andere via het andere. Door het geringe verschil in frequentie produceren ze een zweving (binaural beat genoemd) die je soms niet eens als zodanig waarneemt, maar die invloed heeft op de frequentie van je hersengolven. Daardoor zou je in een bijzondere rust-toestand kunnen raken, die zodanig ontspant dat men een tijdje gedacht heeft hiermee een nieuwe manier gevonden te hebben van verdoving tijdens operaties. Dat is het niet geworden, maar dat sommige mensen hier heel gevoelig voor zijn, lijkt aannemelijk. Er zijn er die vertellen over een gevoel alsof ze uit hun lichaam treden. Dat er nóg meer mensen zijn die gevoelig zijn voor de suggestie, zal niet verbazen. Zo kun je via www.i-dose.us van alles horen tegen elke kwaal.

Aantrekkelijk

De geluidsbestanden die nu zo’n rage zijn, zijn verkrijgbaar in smaken als ‘orgasme’, ‘marihuana’, ‘cocaïne’, enz: aantrekkelijk genoeg voor avontuurlijke tieners. Vroeger wilden wij ook luisteren naar al die platen waarop je de duivel hoorde praten als je ze achterstevoren draaide. Ook de titels van de ‘songs’ die je kunt kopen (gratis is het niet natuurlijk) verwijzen naar duistere of juist hemelse ervaringen: ‘Shroom’ (een soort paddo), de ‘Gates of Hades’ en ‘Hand of God’. Spannend natuurlijk. Ze duren meestal ruim 10 minuten.

In Oklahoma nemen ze het in ieder geval erg serieus: er zijn al scholen waar ze vrij rigoureus alle mp3-spelers maar hebben verboden. Die reactie voedt de hype alleen maar: als de school het gaat verbieden, moet het wel wat zijn. Terwijl de meeste tieners er niets aan vinden, of er alleen maar hoofdpijn van krijgen.

Dit artikel verscheen ook op www.pedagogiek.nu