RECENSIE - Zo’n anderhalf jaar geleden schreef ik over mijn vreugde over de nieuwe Star Trek-serie Discovery. Min of meer tegelijkertijd werd ook de serie The Orville gelanceerd. Met Seth McFarlane (o.a. van de absurde tekenfilmseries Family Guy en American Dad) als bedenker en producer, beloofde dat een hilarische sciencefiction-parodie te worden.
Zo zout wordt het niet echt gegeten. Seth is groot fan van Star Trek (ST) en pakt het serieus aan. Al is de openingsscène van het 1e seizoen wel een uh, binnenkomer en valt er echt wat te lachen. De setting is vrij identiek aan die van de ST-franchise, ook het uiterlijk van de aliens en samenstelling van de crew is duidelijk afgekeken. De verhaallijnen zijn af en toe echt spannend en de karakters hebben diepgang. Het levert een verfrissend subtiele parodie op. Hollywood is er verguld mee, getuige de hier en daar opduikende celebs (Ted Danson, Victor Garber) voor piepkleine rolletjes in de serie en een prijs voor Beste Sciencefiction serie.
Overigens is The Orville de naam van het ruimteschip, ongetwijfeld vernoemd naar Orville Wright van de gebroeders Wright, de Amerikaanse luchtvaartpioniers. Waaruit maar weer blijkt dat over alle aspecten van deze serie best goed is nagedacht.
Vandaag ben ik alweer toe aan aflevering 11 van seizoen 2. En oooh de heerlijkheid, Tim Russ (Tuvok in ST-Voyager) is gastacteur. Het is ook weer een minimale rol, net iets meer dan een cameo, maar ik zit meteen op het puntje van mijn stoel. Ook al zo leuk; de crew opent een tijdcapsule uit 2015. Een feest van herkenning, ik hou er van.
Binnen 5 minuten app ik mijn ex – eveneens Trekkie – over mijn enthousiasme. Hij is eigenlijk de enige met wie ik deze passie deel. Mijn huidige vriend vindt sciencefiction (en fantasy) maar niks en ik ben in mijn leven niet zo heel veel mensen tegengekomen die er anders over dachten. Wat een gemis voor die mensen. Het is zo inspirerend, en het vergt een hoge mate van intelligentie en creativiteit om te bedenken. De complexiteit van bijvoorbeeld het ST-universum (maar ook die van Game of Thrones van George R.R. Martin, of de Schijfwereld van Terry Pratchett), is immens en tot in detail uitgewerkt. Ik kan daar alleen maar heel veel bewondering voor hebben. Het biedt ook een kapstok voor allerhande wat-als-scenario’s en – zeker vroeger – het aankaarten van maatschappelijke misstanden en menselijke dillema’s. Zoals: “De kus tussen kapitein Kirk en Uhura in de aflevering Plato’s Stepchildren (1968) was de eerste interraciale kus op de Amerikaanse televisie”.
Aan het eind van deze aflevering zit ik te sniffen, zij het met een grote glimlach om mijn mond. De aanleiding moet je zelf maar gaan bekijken, nobody likes spoilers.
Hieronder de officiële trailer voor seizoen 1. Get it on!
Reacties (15)
Ik volg de serie ook en vind hem wel vermakelijk, maar waarschuwing: Voor een parodie is hij weinig parodie-achtig en er wordt zeker niet rijkelijk (gaandeweg de serie steeds minder) met humor gestrooid (seizoen twee gaat qua ernst eerder een treedje hoger dan de meeste ST-series, inclusief onderwerpen als concentratiekampen, genocide en sabotage van vredesverdragen door extremistische splinters, waarbij zelden tijd is voor grappen of grappige situaties).
Het is in die zin wel een spoof dat er net als in een aantal ST-films en afleveringen veel aandacht is voor “mensen”rechten (waarbij dan wat afstand gevonden wordt van je dagelijkse nieuws, omdat het meestal om aliens en hun rechten gaat).
Dnak, nog niet van gehoord, maar ga zeker eens kijken. Overigens wil ik hier ongevraagd kwijt dat ST: Discovery absoluut ruk is, dieptepunt in de franchise. Ik hoopte in aflevering vier al dat de Klingons de gehele Federation-cast aan hun bat’leth zouden rijgen.
Leuk dat je hier over SF schrijft tussen al die ellendige politieke artikelen. Even hier dus anders. Ik begrijp ook heel goed hoe eigenlijk obsessie je wordt van soort SF verhalen die je aan het denken zet. Herkenbaar.
Maar ik was als kind niet echt zo wild van Star Trek of Mars, maar iets heel anders waar de verhaal bijna zo echt is, ondanks goeie fantasie en of bijna reëel.
Herinner me nog heel goed van soort rare verhalen zoals je ook noemde over idiote bevolkingsgroepen en welke extremistisch dat geval waren, dat mij als kind niet te bevatten was: V uit de jaren 80 ( Ja in grote letter V ) , dat een vrouw van buitenaf van andere wereld ineens een rat of muis in één klap had gegeten, walgelijk.
E.T. was heel leuk maar zeer jeugdige triestverhaal.
Aliens in alle delen waren zo geweldig (gespeeld door Sigourney Weaver), was ik maf verliefd op haar.
The Arrival van 1996, gespeeld door Charlie Sheen, zeer thriller
maar toch te SF-achtig.
The Quantum Leap, gespeeld door Scott Bakula (was ik toch strontverliefd op hem geweest, haha, vond hem echt heel erg sexy man) maar die film was natuurlijk behoorlijk aan ’t sensatie te boelen
The Langories in1995 was mijn eerste grootste obsessie, bizar verhaal, leek zo echt alsof je toch daarin zat. Gespeeld door Dean Stockwell. D.S. heeft ook als de geest van The Quantum Leap gespeeld. The Langories heeft, geloof ik , vier delen.
Zéér aanraden.
Appolo 13, bijzonder waargebeurde verhaal, ja geloof ik. Geweldig, ook bijna obsessie. Gespeeld door Tom Hanks.
The Abyss, apart zee SF-verhalen, mijn 2e grootste obsessie. Ook nogal sensatie, geregisseerd door James Cameron.
The Gravity is echt heel bijzonder geval over een astronaute die alle mankementen van eigen communicatiesatellieten wist te herstellen en dan loopt het toch anders af dan je voorstelde. Gespeeld door Sandra Bullock.
Ik kan nog zoveel SF films willen noemen, maar was me zoiets teveel van de goeden en ook de slechten.
@2: Dan zal ook ik ongevraagd even m’n mening op Star Trek Discovery geven: briljant. De beste ooit! Als fan van scifi heb ik natuurlijk alle Star Trek series gezien. Vond ze wel fijn, vermakelijk, soms spannend, maar ook veel te lief. Bijna vrooms. Discovery schopt Star Trek in de 21e eeuw, zonder in te boeten aan karakterbouw. het kan me echt geen reet schelen dat er zoveel mis is met de ‘continuity’ en een berg aan details die alleen echte Trekkies opvalt. Dat men over die nieuwe Klingons viel was ook om die redenen. Ze zagen er voor het eerst badass uit en eindelijk ook eens als ‘aliens’ in plaats van verkleedde mensen met een keelprobleem. Maar het mocht allemaal niet.
The Orville volg ik ook. Ik snap waarom trekkies dit wel kunnen waarderen. Het is wel een leuke serie. De humor is niet zo mijn ding. Heb slechts om één grap echt kunnen lachen: de latchcomb. Vind het veel leuker dat de karakters vrijuit kunnen spreken omdat ze niet aan federation regels worden gehouden.
Ik ben duidelijk geen Trekkie
@4: Dan zal ook ik ongevraagd even m’n mening op Star Trek Discovery geven: briljant. De beste ooit!
Ik vindem niet de beste maar zeker ook niet de slechtste (“Enterprise” anyone?). Denk dat #2 valt over het “politieke”, maar guess what Star Trek was altijd politiek. Gene Roddenberry was een halve communist zeg maar.
@4: Het eerste seizoen van ST: Discovery was erg veelbelovend, maar het tweede seizoen is dermate van bordkarton en ik zit vaak met plaatsvervangende schaamte te kijken.
Individuele afleveringen zijn nog wel te pruimen, soms, maar het niveau is toch wel bedroevend. Ik moet overigens ook zeggen dat ST: Enterprise verfrissend was. Vooral wegens het feit dat niet iedereen in dat uniform een halve heilige was.
De eerste aflevering van Black Mirror, seizoen 4 is ook wel het kijken waard als je een trekkie bent:
https://www.imdb.com/title/tt5710974/?ref_=ttep_ep1
Ja, vroeger was Star Trek progressief en idealistisch, nu cynisch en militaristisch. (Op een erg post-9/11 wijze, met Klingons als nauwelijks verkapte jihadisten.) Daar vallen meerdere fans over.
Zie bv.: https://www.currentaffairs.org/2018/05/the-dismal-frontier
@5: Nee het is voor mij het soms oeverloze psychologische geneuzel en intermenselijke relatiegezeur. En de karakters zijn bloedirritant en plat. Ik wil boldy gaan waar niemand ooit geweest is, niet het neurotische gezever van een roodharige kadet. En meer Section 31.
ST: Enterprise, daar hadden ze meer moeten doorgaan.
Ik vond Voyager ook erg matig. Precies wat @9 zegt. ST heeft sowieso ( ook in Discovery ) nogal eens te neiging als het budget voor de aflevering op is erg het ‘Star Drama’ te worden – bijna soap-achtig ( ook next generation had daar last van trouwens ) . Zeker als het niets toevoegt.
Zal deze serie ’s opzoeken, klinkt interessant. Dank voor de tip.
The Expanse is ook een scifi-aanrader. Blijf wel zitten na de eerste afleveringen, want tot nog toe werd elk seizoen (1-3) beter.
@11: Of Altered Carbon. Pulpy maar wel leuk. Amazon Prime maakt seizoen vier van The Expanse.
Sorry voor de late reactie, heb deze fijne discussie ff gemist omdat ik weer eens alle serieuze stukken van A-Z moest lezen.
Mijn favoriete ST is toch echt – hou je vast – Deepspace Nine. Ja ik weet het, het is vloeken in de kerk. Maar ik vind Avery Brooks echt te gek en vooral ook de cross over met Next Generation. Voyager ook zeker 2 keer helemaal gezien. Enterprise heeft lang geduurd bij mij, ik hou eigenlijk niet van prequels, maar vond ‘m uiteindelijk toch wel tof.
Discovery, tja…dat wisselt heel erg. Toevallig net de nieuwste afl. gekeken en die vond ik wel weer erg goed, qua plottwist. Maar het is zeker minder luchtig en daar heb ik niet altijd zin in.
Daarom vind ik The Orville op dit moment beter. En ik vind dat er echt wel hele grappige dingen in zitten hoor, de karakters zelf hebben sowieso allemaal een of andere rare eigenschap of achtergrond.
@3 Judith: Van V is later nog een remake gemaakt, die ik nooit gezien heb. Maar het origineel wel en ik vond het behoorlijk eng. Meer recent zijn er ook best veel goede series gemaakt, teveel om op te noemen.
En nu ga ik weer even Boston Legal verder kijken (voor de 3e keer haha), want dat is écht heel erg grappig en leuk voor niet-Trekkies en extra leuk voor Trekkies wegens de hele stoet aan ST-coriveëen die langskomt. Waarvan Kirk en Odo in de vaste crew. Lock and load.
@11: bij outer level 4 aangekomen implodeerde het bij mij. Hup in één keer.
@13: V was al vrij lang geleden gemaakt, ergens in jaren 80 of zoiets. Vond ik het best eng, eigenlijk niet gewoon. Na ongeveer 3 afleveringen hield ik het voor gezien. Vond ik niet leuk. Nix voor mij.
Ken je heel aparte serie verhalen “The Twillight Zone” ? Ik was er helemaal gek op. Vond ik al greats van ene verhaal tot andere verhaal….
Bijv. Elvis heeft werkelijk tweelingbroer, die al doodgeboren was, maar die film ging over springlevende Elvis-broer, hoe het dan zou zijn als de broers wisten omwisselen….heel apart maar treurig.
Bijv. Als je ergens in bepaalde seconde staat, vroeg je je af hoe binnenste seconde eruit zou zijn, dan stap je in de bepaalde zone van seconde binnen, dan denk je dat de wereld meevalt…….???
Bijv. Als Kernbom werd geschoten zodat de aarde niet meer beweegt, dan stond je opeens alleen vanuit je huis naar buiten…..
Bijv. als je etalagepop wilt staan, dan verander je van je leven in de enorme winkel als de mens….zoveel te noemen
Helemaal vrij mysterieus, soms bizar, idioot, maf en vaak wel de goeie…..
Snap nooit waarom die The Twillight Zone was gestopt na zoveel succesvolle jaren. Iedereen kan wel verzinnen van “Als….., Als….., Als…… ! Vind ik als tiener al zo geweldig.