Zomergasten | Annejet van der Zijl

Vijfde Zomergast van dit seizoen is Annejet van der Zijl (1962), bestsellerauteur met haar biografieën over Annie M.G. Schmidt, de jonge Bernhard en Waldemar 'Sonny Boy' Nods. Het geheim achter haar succes is volgens haar dat ze haar biografieën als een spannend verhaal vertelt, met plots en cliffhangers. Volgens de boekenredacteur van het NRC kan het een interessante avond worden omdat Van der Zijl helemaal niet van aandacht houdt, en het persoonlijke privé vindt. Op mij komt ze over als een leuk mens die ook op camera boeiend kan vertellen, dus misschien ga ik er - ondanks de inmiddels toegeslagen Zomergastenvermoeidheid - vanavond maar weer eens voor zitten. Al kan ik natuurlijk beter gewoon morgenochtend de recensie van Max Molovich lezen; ben ik ook op de hoogte.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomergasten | Adriaan Geuze

Landschapsarchitect Adriaan Geuze (1960), wereldberoemd in het wereldje van de stedenbouw, wil het hebben over “God, Bach en de dijk, de lust om land te maken, over het verraad van de babyboomers en hun gesel van redelijkheid, en over hoe Spanje verlossing zal brengen.”

Het klinkt mij allemaal wat te bedacht in de oren – bovendien: de babyboom liep van 1949 tot en met 1964, dus Geuze heeft het kennelijk ook over zichzelf – maar hè, de man heeft er in ieder geval over nagedacht en dat is in ieder geval iets.

Meer over Adriaan Geuze vindt u hier.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomergasten | Peter Buwalda

Zomergast van vanavond is Peter Buwalda. Hij sloot zich vier jaar op om Bonita Avenue te schrijven. Dat loonde wel, want het boek werd een bestseller.

Vanaf deze week zal Max Molovich de recensies weer voor zijn rekening nemen.

Uw mening kunt u alvast kwijt in de comments.

Recensie Zomergasten met Simone van Saarloos

RECENSIE - Aan het eind van de derde aflevering van Zomergasten 2015 stelde Simone van Saarloos voor om even armpje te drukken. Ter afsluiting van een prikkelend avondje. Het was een knipoog naar een eerder discussiepuntje over het lichaam en wat er zou kunnen gebeuren als je er wat bewuster mee omgaat. Zowel met rechts als met links won Simone van Saarloos binnen anderhalve seconde. Wilfried de Jong bood geen enkele tegenstand, tot ontgoocheling van Simone van Saarloos. Misschien was De Jong werkelijk niet in staat meer tegengas te geven. Het kan ook dat hij haar maar snel liet winnen, om ervan af te zijn. Ik vond het in ieder geval wel een beetje tekenend voor de avond, want ook in intellectueel opzicht was De Jong geen partij voor Van Saarloos. Niet dat hij heel veel domme vragen stelde, ik had alleen het gevoel dat hij heel veel liet liggen. En één keer kapte hij haar zelfs bruut af zonder het door te hebben, waardoor ik stellig de indruk kreeg dat hij niet aan het luisteren was.

Van tevoren, in haar promofilmpje, had Van Saarloos ons gewaarschuwd: ze ging het ons moeilijk maken. Ik maakte mij op voor een lange zit. Had er zin in. Want daar kijk je verdomme Zomergasten voor. Juist om later tegen het nageslacht te kunnen zeggen dat je ook die uitzendingen had uitgezeten waar geen einde aan leek te komen. Van die uitzendingen waarbij je luciferstokjes tussen de oogleden moet klemmen om het af te kunnen kijken. Van het soort dat zich pijnlijk traag voortsleepte, als een naaktslak over een scheermesje.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomergasten | Simone van Saarloos

Simone van Saarloos (1990) studeerde filosofie en literatuurwetenschappen, verzorgde de redactie van het literair tijdschrift Tirade, en schrijft tegenwoordig driemaal per week columns voor NRC-Next.

Het gaat vaak over lichamelijk en relaties. Haar claim to fame is dat ze de term downdaten onder een breder publiek bekend wist te maken: als hogeropgeleide vrouw zou je eigenlijk een lageropgeleide man moeten zoeken. Daar wordt de samenleving egalitairder van, beargumenteert ze aan de hand van John Rawls.

Wat bij mij dan weer de vraag oproept of ik in plaats van Zomergasten vanavond niet beter gewoon een paar seizoenen Sex and the City kan kijken; maar ik ben dan ook een male chauvinist pig, net als Aristoteles.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Zomergasten met Peter Buwalda

RECENSIE - Voordat Zomergasten met Peter Buwalda begon, dacht ik eigenlijk niet genoeg van hem te hebben gelezen om te zeggen of ik het een goed schrijver vind. Bonita Avenue staat ongelezen (althans, door mij) in mijn kast. En ik heb hooguit twee van zijn Volkskrant-columns tot mij genomen. Meer heb ik niet van ‘m gelezen.

Tenminste, dat dacht ik. Maar toen kwam het eerste fragment, waarin Elvis met zijn allereerste tv-optreden twee generaties uit elkaar rukt en zo het begin van de populaire cultuur inluidt. En ineens herinner ik mij weer dat ik in 2006 in de allereerste editie van muziektijdschrift WAHWAH een verhaal las over een jongen die voor het eerst bij de ouders van zijn vriendinnetje op bezoek is en, tot groot ongenoegen van zijn schoonvader, per se een fragment wil zien waarin Sonny Boy Williamson met zijn mondharmonica een Vlaamse presentator van zijn sokken blaast. Het was een van de meeste hilarische verhalen die ik ooit had gelezen. In een latere editie van WAHWAH stal Buwalda mijn hart door op zeer overtuigende wijze uit te leggen waarom Paul McCartney beter is dan John Lennon. Die jongen moet ik in de gaten houden, dacht ik toen. Maar toen Bonita Avenue uitkwam, heb ik dat verzuimd. 

Foto: Still uit promofilmpje Zomergasten 2015 (oorspr. uit Buitenhof)

Recensie Zomergasten | Ahmed Aboutaleb

RECENSIE - “Nu Opoetaleb!” schertste een populaire Marokkaans-Nederlandse twitteraarster over Zomergasten. “We beginnen in MAROKKO!”

En ja hoor, de dorpsput, de ezel en de armoe in de Rif kwamen al gauw weer voorbij. Het ging over het gebrek aan elektriciteit in Aboutalebs geboortedorp, en hoe hij in elkaar werd geslagen door zijn klasgenootjes die geen zin hadden om dagelijks zeven kilometer berg op-berg af naar school te moeten lopen en hem een spelbreker vonden omdat de kleine Ahmed coûte que coûte wilde leren.

Het zou dan ook nogal een oriëntaals-etnisch avondje worden met Zomergast Ahmed Aboutaleb. Maar wel een onderhoudend avondje, want de burgemeester van Rotterdam ontpopte zich als een bevlogen verteller.

Taal

De burgervader houdt van taal. Poëzie die de ervaring van het bestaan onder woorden weet te brengen, taal die innerlijke kracht oproept tegen onderdrukkende machten, taal om jezelf verstaanbaar te maken in het alledaagse.

Menige dichter en zanger zag de Zomergastenkijker gisteren dan ook aan zijn oog voorbijtrekken. Van Adonis tot Carmiggelt, van Vader Abraham tot Oum Kalthoum; alles kwam voorbij. Wat Aboutaleb bewondert in die twee Nederlandse schrijvers is dat ze het kleine, het gewone onder woorden weten te brengen. ‘Het kleine café aan de haven’ noemt hij typerend voor de Nederlandse identiteit: kneuterig, gezellig en egalitair.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Recensie Zomergasten | David van Reybrouck

RECENSIE - Ik zag iets wat mijn voorstellingsvermogen te boven ging. Een soort magie. Geen goocheltruc, want bij een goocheltruc weet je dat het niet waar is. Wat hier gebeurde, dat zag je meteen, was wat het was: kunstenaar Nick Steur zette stenen op elkaar die onmogelijk op elkaar konden blijven staan. Al sinds zijn vroege jeugd stapelt hij stenen. Kennelijk is hij zo goed geworden in het vinden van het zwaartepunt dat hij stapels kan maken die de wetten van de zwaartekracht negeren. David van Reybrouck vertelde dat hij Nick Steur in Oostende aan het werk had gezien, op een snikhete dag, en dat hij zich aanvankelijk vooral verwonderde over het acrobatische aspect, maar dat hij dit na verloop van tijd kon loslaten en kon genieten van de pure, meditatieve schoonheid. “Dit is Rothko, voor mij”, zei hij. “Leg uit”, vroeg Wilfried de Jong. “Maar Wilfried, hoe moet ik dit nu uitleggen?”, vroeg Van Reybrouck.

Aan het begin van deze laatste aflevering van Zomergasten 2014 legde Van Reybrouck uit hoe hij te werk was gegaan. Hij wilde geen strak betoog houden. Hij had fragmenten gekozen met onderwerpen die de coulissen van zijn schrijverschap vormden. Daarin was hij zeer intuïtief te werk gegaan. Deze avond zou als een jazzimprovisatie zijn. Het ging niet om het doel, maar om de weg. “Een zwerver kan nooit verdwalen”, zei hij. Je zou zeggen: dat moet Wilfried de Jong, jazzliefhebber, toch als muziek in de oren klinken. Maar Wilfried de Jong houdt niet van dwalen. Waar David van Reybrouck al beeboppend allerlei zijpaden van de schoonheid en de troost insloeg, daar lukte het Wilfried de Jong maar niet om van het pad af te raken. Dat lukt hem nooit: dwarsverbanden leggen, grote stappen maken en het overduidelijke ontstijgen. Hij vraagt het liefste naar de bekende weg.

Zomergasten | David van Reybrouck

COLUMN - Gisteren beweerde iemand in mijn nabije omgeving uit zeer betrouwbare bron te hebben vernomen dat voormalig Zomergast Reinbert de Leeuw zich in zijn leven nooit heeft overgeleverd aan de geneugten der vleselijke liefde. Doet deze kennis (waarvan wij de waarheidsgetrouwheid nooit kunnen controleren) enigszins ter zake? Vertelt het ons iets wezenlijks over Reinbert de Leeuw, iets wat we kunnen gebruiken om hem beter te leren begrijpen? Voor mij werpt het een net wat intensiever licht op m’n observatie dat Reinbert de Leeuws relatie tot muziek religieus van aard is. Een celibatair leven voor de muziek. Verder is het natuurlijk vooral een smeuïge roddel.

Doch dit geheel en al terzijde. Want eigenlijk wilde ik het met jullie hebben over de vijfde en laatste aflevering van Zomergasten: David van Reybrouck. Op papier wat mij betreft de interessantste. Hij weet veel, kan goed babbelen en heeft interessante opvattingen. Bijvoorbeeld over de toekomst van de democratie

Met Congo: een geschiedenis had hij het soort boek geschreven dat iedereen in zijn boekenkast wilde hebben, maar bijna niemand heeft uitgelezen (tenminste, dat geldt voor iemand in mijn omgeving, en daaruit meen ik te mogen concluderen dat het voor het overgrote deel van de mensheid geldt). Hij was mede-oprichter van de G1000, een evenement waar 1000 gewone burgers bijeenkomen om oplossingen te bedenken voor de diverse crisissen die België rijk is. En voor De Correspondent is hij correspondent Democratie, Cartografie en Conflictanalyse. Hij schijnt bijzonder veel waarde te hechten aan orde en netheid. Heeft een knipperlichtrelatie. Maakt deel uit van Het Brussels Dichterscollectief. Is graag onder de mensen, maar ook graag langdurig alleen. Studeerde archeologie omdat hij dan én met zijn neus in de boeken én met zijn handen in de grond kon wroeten. Zal de regie stevig in handen willen houden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende