Van der Laan: 1984 op school

Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam ziet niets in het plan een wietpas in te voeren waardoor alleen Nederlanders boven de achttien nog in coffeeshops kunnen kopen. Hij denkt - terecht - dat overlast (en criminaliteit) gaan toenemen doordat de buitenlandse en jongere gebruikers op straat gaan kopen. Het plan betekent meer tussenhandel. Tot dusver redelijke woorden van de Amsterdamse burgervader. Maar vervolgens vliegt hij verschrikkelijk uit de bocht: Ik denk dat we meer aanwezig moeten zijn op scholen. Bijvoorbeeld speeksel- of urintetests voor leerlingen. En de kluisjes op scholen controleren en drugs in beslag nemen. Wat een armoede. Ik vind plan A niks, dus ik bedenk een nog slechter plan B, rechtstreeks afkomstig uit het boek 1984, lijkt het wel. De burgemeester lijkt een totaal lak aan privacy te hebben. Om een beperkt probleem op te lossen gaat hem blijkbaar niets te ver. Speekseltesten en urinetesten, doorzoeken kluisjes? Hebben scholieren dan geen recht op privacy? Slechts een kleine minderheid van de jongeren gebruikt regelmatig softdrugs én veroorzaakt problemen in de buurt. Is het daarom gerechtvaardigd alle jongeren te behandelen als overlastgevende drugsgebruikers? Uiteraard niet. De vraag rijst dan ook wat een school moet doen als blijkt dat een leerling softdrugs heeft gebruikt. Je kan het aan de ouders vertellen natuurlijk of het kind tijdelijk schorsen, ook als het gebruik in het het weekend heeft plaatsgevonden, zonder dat het een slechte invloed had op de schoolresultaten. Als burgemeester wordt er van je verwacht dat je met goede voorstellen komt die je goed onderbouwt. Dit voorstel is niets van dat alles. Van der Laan, bespaar Amsterdam en vooral Nederland in het vervolg je idiote - en gevaarlijke - hersenspinsels.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De wietpas: symbool van een aflopend gedoogbeleid

, door
Koffie op zijn Amsterdams (Foto: Flickr/lamazone)

Kijk eens aan, een wietpas. Burgemeester Leers van Maastricht kwam met het idee. De pas, die moet voorkomen dat er aan buitenlanders wiet wordt verkocht, zou in ieder geval in Limburg ingevoerd moeten worden om drugstoerisme te ontmoedigen. Coffeeshops mogen dan enkel en alleen nog maar leveren aan mensen die lid zijn van de club. Coffeeclubs, dus.

Het plan staat in Limburg alweer op losse schroeven, maar minister Guusje ter Horst vindt dat het idee in heel Nederland moet worden ingevoerd. Volgens haar werkt zo’n pasjessysteem matigend, is het gebruik beter te reguleren en krijgen coffeeshophouders een beter zicht op hun klanten.

De eerste vraag die in me opkomt is hoe dit gehandhaafd wordt. Krijgt de politie een lijst met alle klanten van een coffeeshop? Dat lijkt me niet gewenst, want de politie zou de lijst wel eens voor andere doeleinden kunnen gaan gebruiken.

Daarnaast vraag ik me af wat er zo matigend werkt aan zo’n systeem. Nederland is qua cannabisgebruik al een middenmotor, en het moeilijker maken (lees: illegaal) in andere landen heeft ook nog nooit tot een lager gebruikspercentage geleid.

En denkt Ter Horst nou echt dat toeristen in Amsterdam geen drugs meer willen proberen? Dat ze het niet direct kunnen krijgen zal de meesten niet stoppen, zeker omdat ze er nog steeds niet voor aangehouden zullen worden. Het enige wat er dus gaat gebeuren is dat er een semi-illegale tussenlaag gaat ontstaan van ‘leden’ van coffeeshops, die de drugs zullen doorverkopen. En dat zal alleen maar tot meer overlast leiden, in plaats van tot minder.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Vorige