Publiciteitsgeil

Een dozijn aanplakbiljetten. Dat blijkt er waar te zijn van de 'Shariah-controlled Zone' in Londen waar vorige week enige ophef over ontstond in kranten en op internet. Wat was er aan de hand? Er was een nieuw clubje moslimfundamentalisten in town, 'Muslims against Crusades', en om te laten zien dat ze de zaken groots aanpakten hadden ze meteen maar even de wijk Waltham Forest uitgeroepen tot voorpost van het kalifaat. Sensatie in de media natuurlijk: 'Islamic extremists set up Sharia law controlled zones in British cities', kopte de Daily Mail. 'Islamitische fundamentalisten nemen Londense wijk over', papegaaide de Telegraaf. Amanda Kluveld - er altijd als de kippen bij om moslims als het sluipende gevaar voor te stellen - wijdde er twee weken eerder al een suggestieve column aan, en ook Pritt Stift van GeenStijl stonk er met open ogen in. Maar wat was er nu eigenlijk van waar? Een blogger namens de New English Review - een conservatief blog dat veel bijdragen heeft van Theodore Dalrymple - moest toch in de buurt zijn en maakte een wandelingetje door de wijk.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.