2009: "Vrouwen in de top: Net mannen" 1973: Vrouwen demonstreren in Den Haag voor gelijke beloning. 36 jaar later later is bij wet geregeld dat er recht is op gelijke beloning, maar helaas is de werkelijkheid nog altijd dat vrouwen minder verdienen dan mannen in vergelijkbare functies. Sterker nog: de Volkskrant meldt dat vrouwen op topfuncties zich gedragen als mannen. Niks geen vrouwelijke invloed op beleid, hun leiderschap stelt teleur. Ouch. Is het dan zo dat voornamelijk 'bitches' kunnen slagen of heeft emancipatie nog tijd nodig om zijn uiteindelijke vorm te vinden? Het Nationaal Archief heeft een mooie Internationale Vrouwendag set op Flickr staan die bulkt van ambitie en idealen. Een actuele nieuwskop met een foto uit de archieven van een van de nationale archieven, universiteiten en musea die op Flickr deelnemen aan het project The Commons. Verborgen schatten gepubliceerd.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Iedere 2 weken publiceert Sargasso een kort filmpje uit de serie Niet in het Nieuws van Lokaalmondiaal. Lokaalmondiaal informeert mensen over wereldse onderwerpen en wil bewustwording creëren over internationale samenwerking en begrip voor andere culturen bevorderen. Onderstaand filmpje is bij Lokaalmondiaal hierrr in een hogere resolutie te vinden.
In Nepal is een vrouwenbeweging in opkomst. Na een jarenlang conflict schuiven vrouwen nu aan de onderhandelingstafel om hun positie te verbeteren.
In post-conflictlanden worden vrouwen vaak vergeten als het gaat om de opbouw van hun land. Mannen zijn de strijdende partijen en mannen moeten het eens worden over de voorwaarden voor vrede. Zij worden uitgenodigd voor de onderhandelingen.
Maar waar blijven de vrouwen? Zij hielden het land draaiende door het werk van mannen over te nemen die naar het front vertrokken. Zij zijn de steunpilaar van het gezin. Veel vrouwen vochten zelfs mee in oorlogstijd, zoals bij de Maoïsten in Nepal of in de verzetsbeweging van Eritrea. Maar als het op vredesonderhandelingen aankomt, wordt (meer dan) de helft van de bevolking voor het gemak vergeten.
In Nepal maakte een vredesakkoord in 2006 een eind aan de tien jaar durende strijd tussen Maoïsten en het regeringsleger. Tijdens deze burgeroorlog kwamen meer dan 13.000 mensen om het leven. Veel mensen hebben hun hoop gevestigd op de interim regering in het land. In de actiepuntenlijst van deze interim regering is echter nauwelijks aandacht voor vrouwen en vrouwenzaken.
In Zwitserland is een rel ontstaan over de sluier die de minister van Buitenlandse Zaken Micheline Calmy-Rey droeg tijdens een bezoek aan de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad. Calmy-Rey was daar voor het sluiten van een grote gasdeal. Het tabloid Le Matin in Lausanne sprak gisteren van “a submissive woman” en ook verschillende Zwitserse parlementariërs zouden hebben geklaagd over de nederige aanpassing in het tenue van hun minister (IHT). De minister heeft de kritiek inmiddels gepareerd dat ze zich helemaal niet nederig heeft gedragen maar dat ze de sluier enkel droeg om respect te tonen voor haar gastheer. Persoonlijk vind ik deze doorschijnende sluier nog best kinky? Oordeel zelf: foto.
Reaguurders Update: “Bij de Iraanse autoriteiten was juist de opwinding groot toen haar sluier even niet goed zat tijdens de persconferentie”. Check die foto’s van een afglijdende sluier!!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
