Gisteren verscheen er op de site van Trouw een aardig artikel over hybride auto's en dat deze minder zuinig zouden rijden dan bepaalde auto's met dieselmotoren. De reden? De hybride auto's zijn vooral leasebakken en die worden vaker dan gemiddeld op de snelweg gebruikt. En daar staat dan weer de relatief onzuinige benzinemotor te draaien, waardoor het milieuvoordeel van de elektromotor als sneeuw voor de zon verdwijnt. Een interessante stelling, en ik zette het linkje apart om er vanochtend eens goed naar te kijken. Misschien zat er een artikeltje in, bijvoorbeeld in combinatie met de discussie over rekeningrijden. Maar toen ik het stuk vanochtend wilde herlezen, was het verwijderd. Google vindt het artikel nog wel, maar het artikel zelf is rücksichtslos van de site van Trouw afgegooid. Journalisten hebben daar wel vaker een handje van. Als een artikel niet klopt, dan verwijder je die toch gewoon? Probleem opgelost, nietwaar? Nee, fout. Je creëert er juist een aantal nieuwe problemen mee. Allereerst, het artikel is al gelezen. Door het nu weg te halen verwar je lezers. Waarom is het artikel weggehaald? Bleek er verkeerd geciteerd? Stond er foute informatie in het stuk? Of was het gewoon domweg een foutje? Daarnaast, het artikel is al op verschillende plekken overgenomen. Door de bron van die stukken te verwijderen ontneem je mensen daar de mogelijkheid om zelf te bepalen hoe het zit. Dus wat was wél de goede manier om een fout recht te zetten? Gewoon, je (eventuele) fout toegeven en een klein redactioneel commentaar boven het stuk plaatsen. Maar dat is misschien een brug te ver voor ons onvolprezen journaille.
MEDEDELING - De mogelijkheid om je profiel te verwijderen. En jaja, het kan nog beter, maar de kans dat je per ongeluk je profiel verwijdert is zo erg klein.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Het selectief verwijderen van belemmerende herinneringen zoals traumatische ervaringen uit een oorlog of een bepaalde fobie zou veel mensen aan een beter leven kunnen helpen.”
Aldus Joe Tsien van de Georgia School of Medicine lijkt dat mogelijk te zijn. Komen we er eindelijk achter hoe realistisch Eternal Sunshine of the Spotless Mind was.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.