Deze vrijdag waren er parlementsverkiezingen op Dominica, een Antilliaanse eilandstaat met 72.000 inwoners, die het voor een belangrijk deel moet hebben van de bananenexport. Als voormalige Britse kolonie genoot het daarbij tot voor kort een bevoorrechte positie op de Europese markt. Tegenwoordig leunt het op hulp uit Venezuela. Omdat de prijs voor die hulp niet zo hoog is, lag het voor de hand dat de Dominicanen hun premier Roosevelt Skerrit zouden herkiezen. Hetgeen ze deden. Zelfs oppositieleider Ron Green slaagde er niet in zijn zetel te behouden. Buurlanden haastten zich de winnaar te feliciteren. De hulp van Chavez is zo genereus dat Dominica zelf de sinterklaas kan uithangen. Buurlanden Antigua en Anguilla kregen in de afgelopen weken miljoenen dollars, hetgeen zij ontkennen. Het blijft natuurlijk gerommel in de caraïbische marge, maar een opmerkelijk verschijnsel is het wel: je loyaliteit verkopen en van de opbrengst proberen andermans loyaliteit te kopen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Ruim een week geleden dreigde de Venezolaanse president Hugo Chavez zijn buurland Colombia met oorlog. Een akkoord tussen Colombia en de Verenigde Staten over het gebruik van militaire bases in de drugsbestrijding bracht de populistische president tot deze botte uitlating. Vervolgens sloten 15.000 militairen van de Bolivariaanse Nationale Garde de grens af. Met weinig succes overigens, de peace loving people of Venezuela and Colombia blijven onverdroten de grens oversteken voor werk, handel, boodschappen en familiebezoek. Een nieuwe economische activiteit: ladders verhuren. Zie hier het verschil tussen de retoriek in de media en de realiteit in de samenleving. (bron: France24)
Wat zouden de media zonder rücksichtlose populisten moeten? Een populist is immers altijd goed voor wat opschudding, een strobrandje waar redacties weer op kunnen draaien. Nederland heeft haar eigen perpetuum populism in de vorm van Geert Wilders die afgelopen weekeinde weer eens een ultieme Calimero deed. Zuid-Amerika heeft Hugo Chavez met zijn wekelijkse tv-programma Aló Presidente op zondag. Gisteren zei Chavez in Aló Presidente dat het Venezolaanse leger zich klaar moet maken voor oorlog. Een oorlog tegen buurland Colombia wel te verstaan. Omdat Colombia onlangs een afspraak maakte met de VS over stationering van militair personeel op Colombiaanse bases t.b.v. de bestrijding van de drugshandel. Nu stapt Colombia terecht naar VN Veiligheidsraad om zich te beklagen (NRC) over de oorlogsretoriek van deze populist. Alle opwinding om Chavez zijn recente uitlatingen is een kopie van anderhalf jaar geleden toen hij (ook op zondag) tanks naar de Colombiaanse grens stuurde, daarna gebeurde er niks. Ook deze strobrand zal wel weer snel over zijn. Maar het blijft opvallend dat Chavez altijd heftig reageert als er iets ondernomen wordt richting de drugsdealende terreurbeweging FARC waarvan men vermoed dat hij er banden mee onderhoud. Diezelfde heftigheid vertoont onze eigen populist ook altijd als hij in verband gebracht wordt met extreem-rechts en staatsgevaarlijkheid. Je zou bijna zeggen: waar rook is is vuur? Ook al is het maar een strobrandje?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“De nieuwe aantijgingen van Venezuela dat Curaçao en Aruba door de Verenigde Staten worden gebruikt om een aanval op het land voor te bereiden, zijn onjuist, ongefundeerd en echt uit de lucht gegrepen.”
Maxime Verhagen reageert toch maar weer op de jongste aantijgingen van Venezolaans president Hugo Chavez. Verspilde moeite?
“Laten we geen dag verliezen: we moeten ons voorbereiden op oorlog, want dat is de verantwoordelijkheid van iedereen.”
Hugo Chavez vraagt zeer dringend aandacht voor zijn fittie met Colombia. Aanleiding is de opening van Amerikaanse bases in Chavez’ buurland, die volgens hem bedoeld zijn om een inval in Venezuela te faciliteren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.