Tikkende tijdbommen of lammeren voor de slachtbank?

Dat was even schrikken afgelopen week. Alweer een moslimterrorist in New York opgepakt. Die lui geven de brave burger ook geen drie maanden rust. Als we afgaan op de Amerikaanse veiligheidsdiensten en de media, bevinden zich tussen de zes miljoen moslims in Amerika tal van tikkende tijdbommen, bij wie het slechts een kwestie van maanden of jaren is voordat ze afgaan. Zoals José Pimentel, die volgens de politie van New York een website bijhield waar hij allerlei radicale praat uitsloeg over hoe geweldig Bin Laden wel was, dat Amerikaanse politiebureaus, legerbases en ambassades legitieme doelen zijn, en tips deelde uit de Al-Qaeda glossy hoe je een eigengemaakte bom kon maken. De inlichtingenafdeling van de New Yorkse politiedienst (NYPD) stuurde een informant op Pimentel af die hem een jaar lang in de gaten hield, 400 uur aan gesprekken opnam, en zelfs met Pimentel meeging naar de winkel toen deze de componenten kocht om daarmee eigenhandig een pijpbom te fabriceren... in het appartement van de informant (handig voor de camera's!). De politie bracht vervolgens een bezoekje aan Pimentel en haalde de bom boven water.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.