Toch maar verbranden?

Toen de Russische schrijver Vladimir Nabokov, beroemd van Lolita, in 1977 stierf, liet hij een onvoltooid manuscript achter op 138 archiefkaarten. Het droeg de titel The Original of Laura. Hij drukte zijn zoon en executeur-testamentair Dimitri op het hart om dit werk te verbranden. Dimitri moest hier rustig over nadenken, en plaatste de 138 kaarten in een kluis in een Zwitserse bank, in afwachting van een beslissing. Deze herfst zal het boek alsnog uitkomen, en meer recentelijk zijn alvast vier van de 138 archiefkaarten openbaar gemaakt. Het postuum uitgeven van boeken tegen de wil van de auteur is soms een goed idee, waarbij het geval van Franz Kafka een goed voorbeeld is. Ook hij verzocht om verbranding van al zijn manuscripten, en als dat gebeurd was zou bijna niemand nu nog van hem gehoord hebben. Maar het kan met dit soort dingen ook ontzettend mis gaan. Ernest Hemingway's reputatie heeft erg geleden onder de talrijke postume romans die er van hem zijn verschenen. Mensen die Tolkien's In de ban van de ring al onleesbaar vonden zouden de postuum verschenen twaalfdelige reeks The History of Middle-Earth moeten proberen. Tupac Shakur, een artiest wiens reputatie berustte op een paar aardige nummers en de vier kogels die een einde maakten aan zijn leven, bracht postuum het ene nummer na het andere uit, zonder dat er veel fatsoenlijks bij zat. Er wordt nu al aangekondigd dat The Original of Laura een meesterwerk is, maar degenen die het zeggen zijn om te beginnen al Nabokov-afficionados, en hebben wellicht ook financieel veel te winnen bij goede verkoopcijfers voor het nieuwe boek. De vier kaarten die nu openbaar zijn gemaakt zijn typisch Nabokov ? ze bevatten een ongemakkelijke sex-scène, geschreven in het kunstmatige, overdreven ingewikkelde Engels dat we van hem kennen. Misschien moeten Nabokov's erven toch nog maar een keer overwegen of ze het niet beter kunnen verbranden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.